Skip to main content

Redactie Beroepseer

In hartje Londen staat De School van het leven

the school of lifeWaarom vind ik geen voldoening in mijn werk? Waarom is het zo moeilijk mijn kalmte te bewaren en wat zouden we kunnen doen om een betere wereld te maken?

Met deze vragen kun je terecht op ‘The School of Life’. De School is gevestigd in een winkelpandje in het centrum van Londen. Daar wordt  een keur aan programma’s en diensten aangeboden, gericht op een wijs en goed leven. Het is een plek waar je je kunt terugtrekken en kan nadenken over levensvragen, over zaken die ertoe doen en je het meeste bezig houden. Je kunt er ook ideeën en ervaringen uitwisselen met andere nieuwsgierige mensen.

In The School of Life worden cursussen aangeboden over werk en loopbaan, relaties, politiek, reizen, familie en gezin. Kortom, thema’s uit het dagelijkse leven.
Je kunt er lezingen bijwonen, deelnemen aan bijeenkomsten en maaltijden, of aan psychotherapie doen. Wekelijks kun je op zondag naar een ‘preek’ luisteren, gegeven door een bekend persoon die niet schuwt het te hebben over onze deugden en ondeugden. Zoals bijvoorbeeld religiehistorica Karin Armstrong heeft gedaan, auteur van het dit jaar verschenen boek Compassie, vertaling van 12 Steps to a Compassionate Life.
Medewerkers en ‘ambassadeurs’ van The School of Life zijn van alle markten thuis en bestrijken in hun aanbod een breed scala aan filosofische thema’s. pleasures and sorrows of work

Het idee voor de School of Life is afkomstig van filosoof en schrijver Alain de Botton. Zijn eerste boek schreef hij op zijn 23ste en was getiteld Essays on Love. Zijn meest recente boek heet Religion for Atheists. In 2010 verscheen The Pleasures and Sorrows of Work, dat gaat over zinvol werk of werk dat je ziel ondermijnt.
De Botton is in staat moeilijke filosofische ideeën begrijpelijk te maken. Hij laat niet alleen in zijn boeken zien hoe zulke ideeën zijn toe te passen op ons dagelijkse leven, maar doet dat ook in een televisieserie als Philosophy: A Guide to Happiness.

Volgens de krant Independent on Sunday biedt The School of Life ons radicale manieren om ons te helpen zoeken naar de schatten van menselijke kennis.

Site The School of Life: www.theschooloflife.com/

Site van Alain de Botton: on: www.alaindebotton.com/

Organisatie en motivatie in de thuiszorg

Thijs Perenboom sloot zijn studie Bestuurskunde aan de Universiteit van Tilburg af met zijn masterscriptie Organiseren op grond van motivatie in de thuiszorg.
Hij onderzocht aan welke type organisatie in de thuiszorg werkende verpleegkundigen behoefte hebben. Aan de meer traditionele organisatie of bijvoorbeeld Buurtzorg?
Met zijn bevindingen hoopt Perenboom de kloof tussen thuiszorgorganisatie en verpleegkundige te verkleinen en enkele handvatten te bieden aan organisaties om zich te kunnen handhaven in onze sterk veranderende samenleving.

Perenboom beschrijft twee typen organisatie:

– de moderne bureaucratie die voortvloeit uit de rationaliteit van het arbeidsproces, zoals deze in de geschiedenis van de organisatiewetenschap bedoeld is door onder andere Frederick Taylor, Henry Ford en Weber. Zij richtten zich op discipline, gehoorzaamheid en structuur. De werknemer is een functie in het uitgebreide raderwerk van de organisatie.
– de autonome organisatie, gebaseerd op een vertrouwenscultuur, communicatie en horizontale relaties. De werknemer is een drager van creativiteit, kennis en vaardigheden.

Aan welk type organisatie verpleegkundigen de voorkeur geven, hangt af van hun motivatie.
Perenboom ging in twee thuiszorgorganisaties, Buurtzorg Nederland en De Zorggroep, op zoek naar de motivaties van verpleegkundigen, waarvan hij er vijf onderscheidde, gebaseerd op intrinsieke en extrinsieke motivatie.
Buurtzorg is een nieuwe type organisatie met zelfsturende teams van verpleegkundigen en verzorgenden. De Zorggroep is een traditionele thuiszorgorganisatie met een lange geschiedenis.

Klik hier voor verder lezen over resultaten van onderzoek en aanbevelingen in de verkorte versie van Perenbooms scriptie: https://beroepseer.nl

Politie in een kwetsbare samenleving

In het artikel Politie in een kwetsbare samenleving in het Tijdschrift voor de Politie blikt Jaco van Hoorn terug op de schietpartij in winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn op 9 april 2011 waar zeven doden vielen, inclusief de 24-jarige dader Tristan van der Vlis.

Jaco van Hoorn  is plaatsvervangend korpschef van Politie Hollands Midden en was als leidinggevende direct betrokken bij dit incident. In het artikel reflecteert hij op de de rol van de politie tijdens de gebeurtenissen en wat voor betekenis die rol heeft voor de politie en de samenleving.

Veel mensen vinden dat we sinds 11 september 2001 en de moord op Fortuyn en Van Gogh in een andere tijd zijn terechtgekomen: “Het maakbaarheidsparadigma is ingestort. Daar moet iets anders voor in de plaats komen. Met de bij velen bekende en gewaardeerde prof. Cees Zwart noem ik dat het idee van kwetsbaarheid . Het houdt de erkenning in, dat we in een samenleving leven, die niet perfect is en ook niet perfect te krijgen is. Rampen zullen er blijven, net als ongelukken en criminaliteit. Het principiële verschil tussen het idee van maakbaarheid en het idee van kwetsbaarheid is dat bij het eerste gewerkt wordt vanuit het ideaal om het kwaad en de ellende uit te bannen, terwijl bij het kwetsbaarheidsparadigma het de opgave is om te leren omgaan met de ellende en tegenslag, die ontegenzeggelijk komen”.

Van Hoorn pleit voor het stellen van menselijke kwaliteiten  boven systeemaanpassingen en personele afrekeningen. Immers, om met leed en ellende te kunnen omgaan, zijn kwaliteiten van mensen nodig, zoals betrokkenheid en steun.

Lees het hele artikel Politie in een kwetsbare samenleving, door J. van Hoorn, Tijdschrift voor de Politie, jaargang 73, no 9, november 2011: https://beroepseer.nl

 

“Om met leed en ellende te kunnen omgaan,
zijn kwaliteiten van mensen nodig”

Debat Welk gezag hebben professionals (nog)?

Op 25 januari 2012 vindt er in de Goed Werk Hub in Den Haag het debat plaats: “Welk gezag hebben professionals (nog)?”.

Kreten als “Tijd van natuurlijk gezag rechter is voorbij” – Van Bijsterveldt: “Leraar moet meer de ruimte krijgen gezag te laten gelden”, vormen regelmatig de koppen van de dagbladen. Maar als u zelf die gezagsdrager bent, hoe gaat u daar mee om?

Naar aanleiding van de door hun gemaakte bundel Macht en gezag: een zoektocht naar moderne legitimatie gaan derdejaars studenten Bestuurskunde van de Universiteit van Tilburg in discussie met professionals over de legitimatie van hun gezag. Geanalyseerd wordt waarop het gezag van de arts, de politieagent, de manager of de leraar gebaseerd is en kan worden gebaseerd in onze tijd.
Met o.a. Thijs Jansen, begeleider van studenten, en René Kneyber, vmbo-docent en auteur van Orde houden in het voortgezet onderwijs. Beiden redigeren op dit moment, samen met Gabriël van den Brink, het in juni te verschijnen boek Gezagsdragers¹)

Het debat is bestemd voor iedereen die te maken heeft met gezag en autoriteit, of meer over het onderwerp te weten wilt komen.

Datum: 25 januari 2012, van 18:00 tot 21:00 uur
Deelname aan het debat is kosteloos.
Elke deelnemer krijgt een exemplaar van de door de studenten gemaakte bundel Macht en gezag.

Klik hier voor meer details en aanmelden.(Niet meer beschikbaar).


¹) Boek Gezagdragers – De publieke zaak op zoek naar haar verdedigers.
Redactie: Thijs Jansen, Gabriël van den Brink, René Kneyber.
Klik hier voor meer info.

omslag boek gezagsdragers

 

Goede Zorg Prijs 2011 uitgereikt op Week van reflectie

Maandagmiddag 21 november 2011 werd het startsein gegeven van de Week van reflectie in de zorg en jeugdzorg met het symposium Met hart & ziel voor goede zorg en zes praktijkgerichte workshops in het gebouw van het Ministerie van Volksgezondheid in Den Haag.  In vier jaar tijd is de Week van reflectie uitgegroeid tot een groot landelijk evenement.

Op verschillende plaatsen in Nederland vinden er meer dan honderd activiteiten plaats op het gebied van ethische reflectie en moreel beraad. Deelnemers aan de week, zoals zorginstellingen, jeugdzorgorganisaties en opleidingen, hebben zelf de thema’s gekozen en invulling gegeven aan de activiteiten binnen hun eigen organisatie.
De Week van reflectie is in het leven geroepen als stimulans voor organisaties in de zorg en jeugdzorg om structureel ruimte te maken voor ethische reflectie en moreel beraad.

Drijvende krachten achter de Week van reflectie zijn AnneMarie Bloemhoff  en Jack van Raay van de Communicatie Company. Bloemhoff schreef o.m. de boeken Zorgen met hart & ziel en Bezield besturen.

goede zorg prijs 2011
 Twee winnaars van de Goede Zorg Prijs 2011:
Toos Frijters (rechts) en Annemarie Spee (midden) van
Hospice Breda. De prijs werd uitgereikt door ethica
Mirjam Houtlosser, voorzitter van de jury van de prijs.

Op het symposium werd ook de Goede Zorg Prijs 2011 uitgereikt, bestemd voor de schrijver van de meest aansprekende tekst met een ethisch dilemma in de dagelijkse praktijk. Er waren twee winnaars: Toos Frijters en Annemarie Spee van het Hospice Breda, een woonhuis waar mensen in huiselijke sfeer hun laatste levensfase doorbrengen.
Zij beschreven beiden een casus met uiteenzetting van hun ethisch dilemma, met wie ze het hebben besproken, wat de uitkomst was en wat voor positief effect het signaleren heeft gehad op hun handelen.

De Week van reflectie duurt tot en met 25 november 2011. Raadpleeg de kalender van alle landelijke activiteiten. Op 22 november bijvoorbeeld begint er om 15.30 uur een boeiend en uitdagend symposium rond het thema Grenzen aan professionele autonomie, georganiseerd door de Stuurgroep Ethiek Medisch Centrum Leeuwarden.

Week van reflectie: https://weekvanreflectie.nl/

Reclassering kan beter

In nummer 10 van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken (TSS) verscheen het artikel Reclassering kan beter van Corine von Grumbkow en Jaap van Vliet waarin zij beschrijven hoe reclasseringswerkers in Brabant de kans kregen om zonder regels te werken en te doen wat nodig is voor een cliënt. Dat pakte in de praktijk anders uit dan gedacht. Het bleek nog niet zo eenvoudig de knop om te zetten.
Reden voor dit experiment was dat  door efficiëntere bedrijfsvoering de reclassering bijna was gaan lijken op een productiebedrijf. Maar nu mocht het keurslijf van regels worden afgelegd: “Een groot deel van de werkers sprak over hun werk als het ‘moeten behalen van productietikken’. Waren ze nog wel aan het reclasseren? Deze signalen bereikten ook de politiek en waren in 2007 de aanleiding voor de motie van Velzen/Teeven.
Deze coproductie van SP en VVD riep op de reclassering te laten experimenteren met regelvrij werken. In een afgebakende periode mocht in één arrondissement in Noord-Brabant de reclassering de helft van het budget vrij besteden. De reclasseringswerkers kregen simpelweg de opdracht: ‘pak ruimte, doe wat nodig is, schat zelf in of je voor deze cliënt wat extra’s kan doen, of iets anders kan doen’ om zijn leefsituatie te verbeteren of hem op het rechte pad te houden”.

In de anderhalf jaar dat het experiment duurde hebben 63 reclasseringswerkers in 255 casussen gebruik gemaakt van de mogelijkheid cliënten meer te bieden dan regulier gebruikelijk.

Wat gingen ze doen?

Lees verder op de site van Sociale Vraagstukken over dit interessante experiment waarin het durven geven van ruimte en vertrouwen een veelbelovend begin is van een nieuwe manier van werken en besturen: Reclassering kan beter, door www.socialevraagstukken.nl