Verpleegkundige Irene Hadjidakis vertelt over het ontstaan van de snel groeiende actiegroep Zorgcrisis, die bezig is handtekeningen te verzamelen voor een petitie, die medio 2010 overhandigd wordt aan de Tweede Kamer en die vraagt om een parlementaire enquête naar de effecten van marktwerking in de zorg.
Tot die tijd worden overal in het land noodklok-acties gehouden om de penibele toestand waarin de zorg verkeert, kenbaar te maken. Het aanbieden van de petitie zal gepaard gaan met een grote, landelijke ´demonstaaksie´ van zorgdragers en zorgvragers op het Plein in Den Haag.
Carolien de Monchy is zelfstandig gevestigd organisatiepsycholoog en auteur van het in 2008 verschenen boek Floreren als professional. Op de vraag over hoe professionals op de werkvloer het beste te werk kunnen gaan als zij leidinggevenden op andere ideeën wensen te brengen, geeft De Monchy enkele praktische tips en adviezen, waarbij onderscheid maken en niet bang zijn een rol spelen.
Het onderwijs mag wel weer wat strenger worden, merkte minister Plasterk van Onderwijs in mei 2009 op. We vroegen aan leraar godsdienst en levensbeschouwing Bill Banning of er meer discipline nodig is op de scholen?
Volgens Banning is leren niet iets dat ´moet´ maar iets dat enthousiast maakt en kracht geeft. Als er een band is tussen leraar en klas, dan wordt het zelflerend vermogen van de leerlingen opgewekt. Het gevolg is dat discipline als vanzelf ontstaat.
Aan de hand van de door Michel Foucault gebruikte metafoor van het panopticum, een speciaal type gevangenis met constante observatie en controle van gevangenen, legt hoogleraar geschiedenis Frank Ankersmit uit hoe de tegenwoordig veel gebezigde term `transparantie´ een bron van machtsuitoefening kan worden in onze maatschappij. Hij bedoelt daarmee: een (zelf)disciplinerende macht om te doen wat de staat of de samenleving van ons verlangt en verwacht.
In plaats van dat transparantie leidt tot de beoogde open en vrije samenleving kan het ook betekenen: permanente controle, registratie en in de gaten houden van het doen en laten van mensen.
Alexandrien van der Burgt, voorzitter en oprichter van de Stichting Beroepseer, vertelt over het boek Beroepstrots, een ongekende kracht dat in juni 2009 verscheen.
Zij licht een aantal punten uit het boek toe en geeft voorbeelden van waar het om gaat in goed werk van professionals en besluit met een verwijzing naar het verkeer op de weg als metafoor van onze samenleving. Advies daarbij is elkaar aankijken en aandacht geven in plaats van alleen maar te letten op regels en wegmarkeringen.
Thijs Jansen vertelt over zijn drijfveren om het in juni 2009 verschenen boek Beroepstrots – een ongekende kracht te maken.
Mensen moeten trots kunnen zijn op de kwaliteit van hun werk. Als mensen belemmerd worden en zich zorgen maken of ze hun werk nog wel naar eer en geweten kunnen doen, is het tijd dat ze opkomen voor zichzelf en vrij daarover praten. Dat gebeurt vaak niet in onze tijd en dat komt doordat mensen angst hebben zich vrij uit te spreken op het werk. In veel organisaties heerst angst.
Het advies van Jansen is dan ook – in navolging van de visionaire organisatiedeskundige William Edwards Deming, een van de inspiratiebronnen van het boek: verwijder de barrieres die mensen beroven van hun beroepstrots en ban de angst uit de organisatie.
De gemeente Maasgouw heeft nagedacht over hoe ze de bestuurskracht zou kunnen vergroten ten behoeve van de inwoners en is daarvoor op zoek gegaan naar verschillende meningen en opvattingen. Wat te doen om betere resultaten te bereiken en de inwoners zo goed mogelijk te bedienen met zo gering mogelijke investeringen, kosten en tijd?
Het resultaat van de zoektocht is te zien in de film “Organisatieontwikkeling in de gemeente Maasgouw”. De heersende opvatting is dat de overheid goed werkt als ze efficiënt is en effectief werkt. Maar in Maasgouw vindt men dat niet voldoende. De bestuurders van Maasgouw geloven dat er pas vernieuwing kan komen door voorbij het bestaande te gaan. Dat wil zeggen, andere waarden, opvattingen en meningen ook serieus nemen en een plek geven. Vernieuwingen komen tot stand als we inzien dat mensen zelf het verschil maken, wanneer ze worden uitgedaagd en ruimte en vertrouwen krijgen. Dan kunnen mensen het beste van zichzelf geven en krijg je uitkomsten die verder gaan dan het bestaande denken en handelen.
In de film komen diverse medewerkers van de gemeente aan het woord. Ook burgemeester Frans Wilms. Hij benadrukt dat meer dan tachtig procent van het gemeentewerk mensenwerk is. Hij geeft de raad je “te verdiepen in de ander en te beseffen dat er meerdere waarheden zijn die aandacht verdienen. Als je daar intern mee begint, kun je het ook extern doen, in de contacten met de inwoners”.
Maasgouw wil “het beste uit mensen halen” en “op zoek gaan naar wat er echt speelt”.
Volgens huisarts Jan van Leer moet de patiënt rechtstreeks met de zorgverzekering communiceren en vice versa en niet in een driehoeksverhouding met de huisarts. Aanvragen voor een rollator en andere voorzieningen dienen, als er medische informatie verlangd wordt, niet aan administratieve medewerkers van de verzekering gegeven te worden, maar aan bijvoorbeeld een arts van de zorgverzekering.
Dit in verband met het medisch beroepsgeheim.
Van Leer pleit ook voor het weer installeren van direct te bereiken kantoren, zoals vroeger bij de ziekenfondsen.
Op 4 juni 2009 werd het boek Beroepstrots – een ongekende kracht gepresenteerd in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag. Het eerste exemplaar van de bundel, die geredigeerd is door Thijs Jansen, Gabriël van den Brink en Jos Kole, werd aangeboden aan staatssecretaris Bijleveld van het ministerie van Binnenlandse Zaken in het bijzijn van vele professionals die een bijdrage hebben geleverd aan het boek.
Tijdens de presentatie lieten professionals horen wat trots zijn op je werk betekent voor de samenleving. De staatssecretaris op haar beurt vertelde in haar speech hoe de regering probeert de administratieve rompslomp voor professionals te verminderen.
