Gesprek met Kees Booij, rector van het Veurs Lyceum te Leidschendam, over de hoge werkdruk in het middelbaar onderwijs, waardoor de professionaliteit van de docent in het gedrang is gekomen. Goede resultaten kunnen pas geboekt worden wanneer docenten meer tijd krijgen om aandacht aan individuele leerlingen te geven. Dat dit baat, leert Finland: waar de klassen kleiner zijn, het aantal uren van docenten minder en de resultaten daardoor significant beter.
De 1,1 miljard Plasterk-gelden zijn bij lange na niet voldoende. Om alleen nog maar op het Europees gemiddelde te komen zou Nederland structureel 5 miljard extra per jaar moeten investeren in onderwijs. Breek dus het regeerakkoord open en ga werkelijk investeren in het onderwijs.
De bescherming van klokkenluiders in Nederland is volstrekt onvoldoende. Andere Europese landen om ons heen zijn verder. Er zouden echte rechtsbescherming en goede faciliteiten moeten komen voor klokkenluiders zowel in de publieke als de private sector. Gesprek met prof.dr. Mark Bovens (Utrechtse School voor Bestuurs- en organisatiewetenschap) naar aanleiding van het door zijn school geschreven Eindrapport Evaluatie klokkenluidersregeling publieke sector van april 2008 (in opdracht van het ministerie van BZK). Het gehele rapport is te vinden onder publicaties op deze site.
Op 28 mei vergaderde de vaste Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken over klokkenluiders. Minister Ter Horst (BZK) heeft duidelijk gemaakt enkele adviezen uit het rapport te willen overnemen. Over de uitkomst van het debat zie onder groepsblog op deze site (Geld voor klokkenluiders).
Wijkverpleegkundige Lies Rutten werkte zeven jaar bij een grote thuiszorgorganisatie. Zij ging zich daar steeds ongemakkelijker voelen, omdat de hele zorg verknipt werd in steeds meer aparte handelingen die door steeds meer aparte medewerkers werden verricht.
Sinds 1 mei werkt zij bij Buurtzorg, waar zij coördinerend wijkverpleegkundige is. Zij werkt in een klein team dat heel zelfstandig kan werken. Zo kan zij weer echt zorg verlenen naar eer en geweten. Niet voor niets groeit Buurtzorg snel en roept het enthousiasme op.
Sinds 1 januari 2008 moeten psychotherapeuten en psychiaters op de facturen aan hun zorgverzekeraars melden wat de diagnose is. Daarmee worden zij gedwongen om zowel hun beroepsgeheim als de privacy van hun cliënten te schenden, vindt de Haagse psychotherapeute Ruth Feigenbaum. Zij is voorzitter van de vorig jaar opgerichte Stichting Koepel van DBC-vrije Praktijken van Psychotherapeuten en Psychiaters.
Hierbij zijn 250 vertegenwoordigers uit beide beroepsgroepen aangesloten. De leden willen niks meer met de zorgverzekeraars te maken hebben.
Op woensdag 26 maart 2008 voerden op het Plein in Den Haag voor het gebouw van de Tweede Kamer ongeveer duizend docenten actie voor beter onderwijs. Doel was nu eindelijk eens de aanbevelingen van het rapport Rinnooy Kan op te volgen. Leraren in Actie! is een landelijk forum – www.lerareninactie.nl – voor alle leraren en ondersteunend personeel in het voortgezet onderwijs.
Circa duizend actievoerders stonden woensdagmiddag 3 oktober 2007 op het Plein voor het gebouw van de Tweede Kamer in Den Haag, luid scanderend: “Stop Uitverkoop Thuiszorg!” Onder hen ook Anita Ensing en Lutske de Vries van de Actiegroep WMO, actief op deze site!
De actievoerders kwamen uit alle delen van het land en zelfs vanuit België was er solidariteit van de “Witte woede”, een actiebeweging van de Belgische vakbond die met tienduizenden leden in alle sectoren van de zorg strijdt voor “eerlijke zorg en goede arbeidsomstandigheden”. De campagne “Stop de uitverkoop van de thuiszorg!” is al langere tijd gaande en wordt georganiseerd door het comité “Zorg geen markt”, een initiatief van Tweede Kamerlid Agnes Kant van de Socialistische Partij en een vijftigtal mensen die in de zorg werken. Achter de campagne scharen zich intussen de vakbonden ABVAKABO FNV, CNV Publieke Zaak, de beroepsvereniging van verpleging en verzorging Nu’91, de Unie Zorg & Welzijn en de ouderenbond ANBO. Vijftigduizend mensen hebben een petitie getekend die t.z.t. aan de regering wordt aangeboden. Na een vlammende toespraak van Agnes Kant, regelmatig onderbroken door luid gejuich van de actievoerders, sprak als eerste Leon Vincken, vakbondsbestuur van CNV Publieke Zaak, die meteen verwees naar de boosdoener die de thuiszorg aan het uitverkopen is: “Duizenden banen staan op de tocht als dit kabinet geen veranderingen doorvoert in de WMO wet”.
De uitverkoop van de thuiszorg zou begonnen zijn met de introductie van de WMO. Maar, in feite is niet de WMO zelf de boosdoener, maar de gemeenten en de thuiszorginstellingen die de wet verkeerd uitvoeren omdatzegefixeerd zijn op hun eigen financiën en daarmee het doel van deze wet uit het oog verliezen (….)
Zie verder: “Stop Uitverkoop Thuiszorg” verslag van een manifestatie, 3 oktober 2007, Plein, Den Haag: https://beroepseer.nl
In het boekje “Wat bezielt politiemensen? – De Ithaka-beweging: op zoek naar de essenties van politiewerk”, wordt verteld hoe de Ithaka-beweging in 2005 ontstond uit een groep van politiemensen die in een programma voor de School voor Politie Leiderschap, onderdeel van de Politieacademie, op zoek ging naar een antwoord op vragen naar de essentie van politiewerk.
De benaming Ithaka is ontleend aan het verhaal van Homeros waarin de Griekse held Odysseus na een lange reis van omzwervingen en beproevingen uiteindelijk weer thuis komt, in Ithaka, waar zijn vrouw Penelope nog steeds op hem wacht. De Ithaka-beweging heeft ook een reis gemaakt om te onderzoeken vanuit welke innerlijke overtuiging en bezieling politiemensen zich verbonden voelen met de taak die zij hebben in de samenleving.
De afgelopen zestig jaar is er veel veranderd in de samenleving, zo ook bij de politie. De politie is ontegenzeggelijk een professionelere organisatie geworden, de mensen zijn beter opgeleid, de middelen gemoderniseerd, de machtsverhouding met de burger is verschoven. Maar wat bleef bij dit alles hetzelfde? In de zoektocht van Ithaka naar de “tijdloze taak” van de politie kwam men tot de conclusie dat er in essentie aan de maatschappelijke bijdrage van de politie niet veel is veranderd. Het hart van het politiewerk is nog steeds de inzet voor mensen die hulp nodig hebben en orde aanbrengen waar wanorde het samenleven bedreigt.
De politie is onverschrokken dienstbaar aan veiligheid en leefbaarheid en daarin schuilt de essentie van politiewerk. Daarin toont zich ook de bezieling van de politieman. Die essentie is evenwel niet altijd – voldoende – zichtbaar in de samenleving. De opgave is dan ook daar verandering in te brengen en bijvoorbeeld de concrete ontmoeting met burgers, de kern van het politievak, over het voetlicht te brengen.
De vraag aan politiemensen eens iets te vertellen over wat hun vak zo mooi en waardevol maakt, levert steevast een verhaal op waarin de ontmoeting centraal staat. Vraag burgers wat ze van de politie vinden en ook zij vertellen een verhaal van een ontmoeting. In essentie gaat het bij politiewerk om de kwaliteit van de ontmoeting. In ontmoetingen van burgers en politiemensen wordt de legitimiteit van het politiewerk gecreëerd of verspeeld. Burgers hebben er behoefte aan te ervaren dat zij leven in een rechtvaardige wereld. Voor politiemensen vormt “rechtvaardigheid met gevoel” de waarde van hun vak. Het gaat er nu om die waarde de ruimte te geven en sterker tot uitdrukking te brengen in het politievak. Daarbij moet worden vermeden dat je vak uitoefenen, dus een competente politieman zijn, niet door verkeerd management wordt gekneveld. Kneveling gebeurt bijvoorbeeld door het extreem najagen van prestaties die gemeten kunnen worden. Het koste wat kost leveren van prestaties haalt het hart weg uit het echte politiewerk.
“Wat bezielt politiemensen?” is geen wetenschappelijk onderzoekswerk, maar is het verhaal van de politie waarin herbevestigd wordt wat iedereen weet of aanvoelt. Politieman of -vrouw zijn is een beroep en men weet in feite heel goed waar het om gaat. “Waarom gaan we daar dan niet voor staan? ”, is de vraag die de Ithaka-beweging zich stelt. Achter het onbehagen over de huidige ontwikkelingen in het politieapparaat schuilt een onbehagen over het (eigen) politieleiderschap. Om dat onbehagen te bestrijden, is Ithaka ontstaan. Aan de hand van de narratieve methode, het vertellen van de levensloop en de eigen ontwikkelingsgang, of dat nu van een individu, een organisatie of een grote gemeenschap is, wordt de essentie blootgelegd.
“Wat bezielt politiemensen? – De Ithaka-beweging: op zoek naar de essenties van politiewerk” (2006) 40 pag., is een uitgave in de reeks “Blauwe Denkers” van de School voor Politie Leiderschap (SPL). Bijdragen zijn van de hand van drs Jan Nap, programmamanager SPL, drs. Jaco van Hoorn, districtschef Hollands-Midden, Helmoed Wierda, directeur Politie Kennemerland, Lieke Sievers, directeur Bedrijfsvoering IJssellland, allen lid van de Ithaka-beweging.
Prof. Dr. Cees Zwart gaf adviezen over toepassing van de narratieve methode die aan het slot van het boekje zijn opgenomen, gevolgd door de namen van deelnemers van de Ithaka-beweging.
U P D A T E
Interview met Jaco van Hoorn over goed politiewerk, vertrouwen en relatie met de burger, Blogs Beroepseer, : https://beroepseer.nl
Gesprek met Kees Booij, rector van het Veurs Lyceum te Leidschendam, over de hoge werkdruk in het middelbaar onderwijs, waardoor de professionaliteit van de docent in het gedrang is gekomen. Goede resultaten kunnen pas geboekt worden wanneer docenten meer tijd krijgen om aandacht aan individuele leerlingen te geven. Dat dit baat, leert Finland: waar de klassen kleiner zijn, het aantal uren van docenten minder en de resultaten daardoor significant beter.
