“We zijn vandaag weer eens in arbeidsvreugde uitbetaald”, interview met Wim van de Merwe, docent en sectieleider Metaaltechniek, verschenen in no 4 van Direct Magazine (mei 2012), vakblad voor leidinggevenden in het primair en voortgezet onderwijs, uitgegeven door CNV Onderwijs.
Wim van de Merwe is voortrekker van Stichting Beroepseer: https://beroepseer.nl
“Alles wat ik ben, heb ik te danken aan u”… Als je dat als leraar te horen krijgt van een leerling, is dat wel het grootste compliment dat je kunt krijgen.
Het overkwam Albert Siedlecki, meer dan dertig jaar leraar natuur en techniek op de Amerikaanse Memorial Middle School in Medford, New Jersey.
Als leerling in de jaren tachtig bleef Lee Buono op een dag na aan het eind van de lessen om hersenen en ruggemerg uit een kikker te verwijderen. Hij deed het zo goed dat zijn leraar opmerkte dat hij later wel eens een goede neurochirurg zou kunnen worden.
Lee Buono is ook neurochirurg geworden. Hij vertelt: Er komt een patiënt bij me. Hij heeft een goedaardige tumor die zijn spraakvermogen aantast. Hij kan een paar woorden uitbrengen, maar ze zijn bijna niet te verstaan. Dus ik praat met zijn vrouw en probeer met haar de situatie een beetje op te vrolijken. Ze beginnen me vragen te stellen over mezelf. Ze vroegen me door wie ik was geïnspireerd, en dus noemde ik u. We gaan naar de operatiekamer en hij krijgt zijn spraak terug; hij is heel opgewonden en gelukkig. Hij begint te huilen en wil me omhelzen. Toen vroeg hij me: Je moet echt die leraar opbellen. Je moet hem echt bedanken. En daarom bel ik u nu.
De leraar, Al Siedlecki: Ik nam de telefoon op en je zei: Hé, met Lee Buono. Ik zei: Lee, waarom bel je? Ik heb niet meer van je gehoord sinds je schooltijd. En jij zei: Ik wil je bedanken. Ik stond perplex en zei: Van alle mensen in je hele carrière wil je mij bedanken? Het was hetzelfde gevoel dat ik had als toen mijn kinderen werden geboren.
Ik begon te huilen. Ik voelde me echt belangrijk, dat ik die invloed op je heb gehad. Pas geleden nog schrok ik ervoor terug om aan sommige mensen te vertellen dat ik leraar was.
Maar ik ben niet… omdat jij me belde. Ik ben leraar, en ik ga net zoveel mensen helpen als ik kan om hun passie te vinden.
Dit gesprek was te horen tijdens de lancering van het programma National Teacher’s Initiative op 19 september 2011 op het Witte Huis in Washington door StoryCorps, een organisatie die in 2003 is begonnen met het vastleggen van de orale geschiedenis van Amerikanen.
National Teacher’s Initiative verzamelt tijdens het schooljaar 2011-2012 honderden verhalen van leraren van het openbare onderwijs, als uiting van waardering voor hun onschatbare bijdragen. Dit als tegenwicht voor de negatieve en demoraliserende commentaren en verhalen over leerkrachten van het openbare onderwijs die bij het publiek en de media de laatste jaren in de Amerikaanse samenleving de ronde doen.
In zijn toespraak over het National Teacher’s Initiative liet Dave Isay, oprichter van StoryCorps aan de toehoorders in de zaal niet alleen het gesprek tussen Buono en Siedlecki horen als voorbeeld van een verhaal over een inspirerende leraar, hij had beide heren ook uitgenodigd bij de lancering aanwezig te zijn.
De bijeenkomst in het Witte Huis is op video opgenomen. Het fragment waarin Buono en Siedlecki het podium oplopen en zich richten tot het publiek duurt zeven minuten. Het zijn zeven uitzonderlijke minuten waarin Siedlecki vertelt over het leraarschap en de overdracht van enthousiasme van leraar op leerling. Siedlicki besluit zijn korte speech met een opsteker voor alle leraren die wat hem betreft weer het respect krijgen dat ze verdienen.
Het fragment begint op 12.38 minuten en eindigt op 19.40 minuten. Duur van de hele video: 52.20 minuten. Engelse ondertiteling kan worden ingeschakeld.
Luister ook naar het begin van de video waarin Dave Isay van StoryCorps de methode van het vastleggen van de verhalen uitlegt.
Website StoryCorps: klik hier.
Website van de publieke radiozender NPR, waarop de verhalen van StoryCorps te beluisteren zijn in het programma Weekend Edition Sunday: klik hier.
Foto: Al Siedlecki, links, en Lee Buono tijdens de lancering van StoryCorps’ National Teachers Initiative in het Witte Huis, Washington (foto van AJ Chavar /StoryCorps).
In het Nederlands Dagblad van 29 mei 2012 staat een mooi overzichtelijk stukje over de snel slechter wordende arbeidsomstandigheden in Nederland.
In de inleiding staat: “…Sommige werkgevers maken misbruik van de zwakker wordende positie van werknemers en vakbonden op de arbeidsmarkt, en keren terug naar negentiende-eeuwse arbeidsverhoudingen…”
Een op de acht jongeren komt momenteel niet aan het werk, de jeugdwerkloosheid zal komende maanden hard stijgen. Oudere werknemers zijn bij werkloosheid ronduit de klos. De beoogde decimering van hun ontslagvergoedingen zal uitdraaien op koude saneringen. Er is in Nederland geen samenhangend beleid waarbij werknemers, werkgevers en overheid gezamenlijk investeren in de inzetbaarheid van werkende ouderen. De overheid is hierin passief, werkgevers vooral opportunistisch, en de vakbeweging worstelt met zijn eigen verdeeldheid.
Lees het hele artikel, Arbeidsverhoudingen snel slechter in het Nederlands Dagblad van 29 mei 2012, geschreven door redacteur economie GPD Maurice Wilbrink: https://beroepseer.nl
Vraag aan elke leerling, van brugklas tot examenjaar, welke docent hij of zij een erg goede docent vindt. Geef deze docent een extra lesuur per week waar hij of zij goed voor betaald wordt. Biedt elke leerling van de school de gelegenheid naar dit wekelijkse “college” te gaan.
Dit is de kern in het voorstel van Marc Oskam om eens echt iets te doen om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. De volledige column waarin hij dit voorstel onderbouwt en uitlegt is te lezen op de site van Joop: Zo kweek je de beste docenten, 26 mei 2012: https://joop.bnnvara.nl
Marc Oskam is auteur van het boek Venijn in de start, een boek voor leidinggevenden om teams op een Rijnlandse en eigentijdse manier aan te sturen. Het vakmanschap van zijn of haar teamleden en alles wat zij dagelijks meemaken dat van betekenis is, leert de leidinggevende met dit boek te gebruiken om gewenste resultaten te bereiken. Meer informatie over het boek en dienstverlening: www.trias-o.nl.www.trias-o.nl
Marc Oskam is tevens wiskunde-docent op het Berlage Lyceum te Amsterdam.
Eerdere columns van Marc Oskam op site Beroepseer: Ik zorg er voor dat u zich diep schaamt / Personeelsmanager, wees creatief! / En altijd maar weer over weerstand / Het einde van kwaliteitszorg / De Vakmanschap Checklist.
Op de website van Sargasso, een collectief van bloggers die graag nieuw blogtalent verwelkomt, staat op 22 mei 2012 de bijdrage van journaliste Carolien Epping, Zorgverzekeraars neuzen in medische gegevens GGZ:
“Medewerkers van diverse zorgverzekeraars hebben persoonlijke behandelplannen en zelfs gespreksverslagen ingezien van cliënten in de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Het gaat ook om niet-medici. Ook zijn mensen thuis overvallen door telefoontjes van verzekeraars.
Voor het eerst wordt nu duidelijk hoeveel willekeur de nieuwe Gedragscode van de zorgverzekeraars openlaat. Deze Gedragscode is in januari 2012 goedgekeurd door het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP). Een en ander vond plaats in het kader van een onderzoek door de verzekeraars naar de rechtmatigheid van declaraties van Europsyche.
Dit is een landelijke koepelorganisatie van therapeuten en verzorgt ook de declaraties voor hen. Zorgverzekeraar CZ twijfelde aan de rechtmatigheid van die declaraties en ging op onderzoek uit. Met een team van vier mensen, waaronder niet-medici. Andere verzekeraars volgden. Europsyche telt zo’n 1.200 therapeuten met totaal 11.000 cliënten.
“Weet u wel wat u de samenleving kost?”
Een en ander wordt aangekaart door Hans Landman en Hanneke Nijkamp, beiden therapeuten die via Europsyche werken en oprichters van het Comité Zorgen om de GGZ*). “In de drang naar controle over welke therapievorm zij wel en niet vergoeden, gaan zorgverzekeraars steeds verder,” zo waarschuwen zij: “Meerdere van onze cliënten en die van onze collega’s zijn onvoorbereid door medewerkers van zorgverzekeraars gebeld. Die bleken dan over allerlei vertrouwelijke gegevens te beschikken, waaronder zelfs informatie uit de gesprekken met hun therapeut. Een cliënt werd gevraagd of zij zich wel realiseerde wat ze de samenleving kost. Mensen zijn enorm geschrokken. Veel van de cliënten in de GGZ zijn in hun leven ernstig geschaad in hun vertrouwen. In de therapie wordt dit met veel moeite en tijd weer enigszins hersteld. Een zo’n telefoontje kan zo’n proces van jaren in een keer teniet doen.”
Klik hier voor verder lezen op de site van Sargasso. Ook de reacties, zoals bijvoorbeeld van McLovin die schrijft dat… die zorgverzekeraars zo langzamerhand een staat in een staat aan het worden zijn… Wat er bij mij niet ingaat is dat er bij een vermoeden van onrechtmatigheid de zorgverzekeraar zelf onderzoek mag instellen bij dees en geen. Ik zou zeggen, ga lekker naar de politie. Als ik het vermoeden heb dat mijn overbuurman bij mij heeft ingebroken heb ik ook niet het recht om bij hem binnen te dringen en zijn huis uit te pluizen… Maar deze vergelijking zal wel weer te naïef zijn. …
Zorgverzekeraars neuzen in medische gegevens GGZ, Sargasso, 22 mei 2012: Site Sargasso: https://sargasso.nl
*) Lees op site Beroepseer: Nieuwe actiegroep Zorgen om de GGZ, 22 mei 2012: https://beroepseer.nl/
Comitè Zorgen om de GGZ is een nieuwe actiegroep die zich wil inzetten voor de belangen van cliënten en zorgprofessionals in de de GGZ.
Al sinds 2009 liggen er ideeën en voorstellen klaar om tot een goede en volwaardige GGZ te komen waar vertrouwen, hoop, compassie, betrokkenheid en maatwerk weer de hoofdzaken worden. Allerlei voorstellen daartoe van de GGZ-sector – die sinds 2004 te horen zijn – lijken evenwel te worden genegeerd, zoals het comité stelt:
Het comité Zorgen om de GGZ gaat zich – in de breedste zin – inzetten voor de belangen van:
Ook wil het comité zich inzetten voor het op gang brengen van een brede maatschappelijke discussie over de actuele situatie in, en de toekomst van de Geestelijke Gezondheidszorg in Nederland.
Daarbij richt Zorgen om de GGZ zich vooral op de volgende punten:
Initiatiefnemers tot oprichting van het comité Zorgen om de GGZ zijn Hanneke Nijkamp-den Hertog, psycholoog, en Hans Landman, sociaal pyschiatrisch verpleegkundige.
Ga naar de website van Zorgen om de GGZ en steun dit initiatief door bijvoorbeeld het ondertekenen van een petitie: http://zorgenomdeggz.nl (Website is opgeheven)
Op dinsdagmiddag 22 mei 2012 presenteert de WRR het rapport: Vertrouwen in burgers.
Tijdens deze presentatie zal WRR raadslid prof.dr. Pieter Winsemius het eerste exemplaar van het rapport overhandigen aan minister-president drs. Mark Rutte in het Kyocera Stadion van ADO Den Haag.
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) stelt dat de betrokkenheid van de burgers bij de samenleving een andere rol van ambtenaren en politici vergt. Beleidsmakers moeten meer openstaan voor burgers die zich inzetten voor de samenleving. Laat ze meer denken vanuit het perspectief van burgers en minder vanuit de bestuurlijke logica.
Veel meer dan wordt gedacht, zijn burgers bereid zich in te zetten voor de samenleving. De WRR trof een groot aantal vormen van burgerbetrokkenheid aan: van razendsnel georganiseerde ludieke acties tot nieuwe samenwerkingsvormen tussen burgers en professionals. Eén daarvan is het in 2002 opgerichte Publieksbureau van ADO Den Haag, waarin vertegenwoordigers van de club, supporters, politie en welzijnsorganisaties zitten. Het Publieksbureau is er in geslaagd een informele overlegstructuur te creëren, waardoor partijen die rondom wedstrijden voorheen vaak lijnrecht tegenover elkaar stonden, elkaar nu makkelijker kunnen vinden. Deze actieve betrokkenheid van burgers is onontbeerlijk voor een democratie die meegroeit met zijn tijd.
Helaas blijven er veel kansen voor burgerbetrokkenheid liggen. De WRR maakt zich zorgen over de grote groepen burgers die het vertrouwen in de overheid en in hun eigen vermogen daar invloed op uit te kunnen oefenen dreigen te verliezen. Slechts kleine groepen burgers voelen zich aangesproken door de wijze waarop beleidsmakers hen pogen te betrekken. En beleidsmakers lijken op hun beurt weer weinig open te staan voor de nieuwe manieren waarop burgers hun betrokkenheid uiten. Steeds meer burgers nemen zelf het initiatief en omzeilen de gebruikelijke routes via politiek, belangenbehartigers en formele inspraakorganen die de beleidsmakers gewend zijn. Met als gevolg een steeds verdere verwijdering tussen burgers en beleidsmakers.
De WRR doet vier aanbevelingen om hier verandering in te brengen:
Creëer tegenspel:
Beleidsmakers moeten niet bang zijn voor tegenspel. Het houdt hen scherp en geeft hun de mogelijkheid om de creativiteit en het oplossingsvermogen van de samenleving aan te boren. Een absolute voorwaarde voor tegenspel is goede informatie van beide kanten.
Versterk alledaagse invloed:
Burgers voelen zich betrokken bij hun leefomgeving, die zich niet beperkt tot hun fysieke woonomgeving maar via virtuele verbindingen steeds ‘groter’ wordt. Overheden laten kansen liggen door te eenzijdig het vizier te richten op participatie op buurtniveau.
Stimuleer maatschappelijk verkeer:
Niet iedereen is gewend of instaat zelfstandig vorm te geven aan zijn betrokkenheid. Soms is gerichte inzet nodig van professionele frontlijnwerkers (agenten, welzijnswerkers, buurtconciërges) en goed toegeruste vrijwilligers. Zij kunnen fungeren als verbinders tussen burgers en overheden.
Bouw steunpilaren:
De manieren waarop burgers beleidsmakers proberen te beïnvloeden, zijn toegenomen. Traditionele belangenbehartigers (zoals politieke partijen, maatschappelijke instellingen, vakbonden en ngo’s) blijven belangrijk, maar zullen zich meer moeten instellen op een wisselende achterban. Daarnaast moeten beleidsmakers ruimte bieden voor nieuwe vormen van belangenbehartiging, via nieuwe ngo’s, maatschappelijk ondernemen en nieuwe verbanden van burgers.
De kern van succesvolle participatie van burgers ligt in vertrouwen, zowel van beleidsmakers in burgers als van burgers in beleidsmakers. Een behoorlijke dosis vertrouwen is essentieel voor de representatieve democratie en onderlinge betrokkenheid, een gepaste dosis wantrouwen is noodzakelijk voor corrigerende tegenmacht en maatschappelijke vernieuwing.
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) is een onafhankelijk adviesorgaan voor de Nederlandse regering. De WRR geeft de regering gevraagd en ongevraagd advies over onderwerpen vanuit een langetermijnperspectief. Deze onderwerpen zijn sectoroverstijgend en hebben betrekking op maatschappelijke vraagstukken waarmee de regering in de toekomst te maken kan krijgen. De WRR-adviezen krijgen hun weerslag in openbare rapporten, die zowel een probleemstellend als adviserend karakter kunnen hebben.
Downloaden WRR-rapport nr. 88 Vertrouwen in burgers, Amsterdam University Press, 2012: https://beroepseer.nl
Als onderdeel van het project Ambtelijk Vakmanschap, start deze week een ‘crowdsourcing’-discussie, waarbij ambtenaren wordt gevraagd mee te discussiëren over hun vak.
“Ambtenaren zijn de ambassadeurs van de overheid. De burger ontleent immers vertrouwen in de overheid aan het optreden van ambtenaren. Bovendien brengt werken voor de overheid bijzondere verantwoordelijkheden met zich mee, zoals een zorgvuldige belangenafweging, transparant en integer handelen en omgaan met gemeenschapsgeld”, aldus beleidsspecialist Limke Tukker van het project Ambtelijk Vakmanschap van de afdeling Arbeidsrecht, Integriteit en Kennismanagement van de directie Arbeidszaken Publieke Sector van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). Tukker is met haar afdeling deze week een brede discussie gestart over de kernwaarden voor ambtelijk vakmanschap.
Kernwaarden
Tukker: “We willen door een brede discussie onder alle ambtenaren een helder beeld krijgen van waar de ambtenaar voor staat en tegelijkertijd uitdrukking geven aan de waardering voor diens bijzondere taak.
Uiteindelijk is het doel om te komen tot een set van eenduidige en herkenbare kernwaarden die voor de ambtenaar handvatten kunnen bieden voor goed ambtelijk handelen en ook in de dagelijkse praktijk kunnen worden gebruikt.”
Om zoveel mogelijk input te verzamelen, zoekt BZK de dialoog met vakbonden en andere organisaties, maar natuurlijk ook rechtstreeks met de ambtenaar.
Evelien Smit, beleidsmedewerker bij het project: “De aftrap van het project vindt plaats met een online discussie op www.ambtelijkvakmanschap.nl (Website bestaat niet meer).
Dit is een zogenaamde Pleio-groep*). Wie nog niet lid is van deze samenwerkingsruimte voor ambtenaren, kan zich eenvoudig aanmelden. Het succes van de discussie wordt mede bepaald door de hoeveelheid en de verscheidenheid aan mensen die mee doen, dus het is van groot belang dat zoveel mogelijk collega’s en andere ambtenaren zich in de discussie mengen.”
Ankerpunt
Tukker: “De kernwaarden die we met hulp van de ambtenaren willen formuleren, kunnen een belangrijk ankerpunt vormen, in een tijd waarin ambtenaren zich meer en meer tot moderne publieke professionals ontwikkelen en ook met de praktijk van het nieuwe werken en sociale media te maken krijgen.”
Zie voor discussies en blog-postings de site www.ambtelijkvakmanschap.nl (Website bestaat niet meer)
De online discussie over het ambtelijk vakmanschap loopt tot eind juni 2012. Daarna worden de resultaten geïnventariseerd en via de site gecommuniceerd.
————————————
*) Pleio – www.pleio.nl – is een samenwerkingsplatform op internet waarop overheidsorganisaties onderling met elkaar kunnen communiceren.
Op de vraag aan Dan Pink hoe wij onze loopbaan kunnen omvormen tot onze passies, antwoordt hij dat hij niet zo’n grote fan is van het hele idee van “passie” met betrekking tot de loopbaan: “In plaats van op de intimiderende vraag Wat is uw passie? antwoord te geven, is het beter eens te letten op wat je doet als je alle tijd aan jezelf hebt en er niemand in de buurt is. Dat geeft je een diep inzicht in wat je zou moeten doen met je leven. Als mensen hun krachten aanboren en deze ten dienste van iets stellen dat groter is dan henzelf, zorgt passie wel voor zichzelf”.
Rana Florida, bestuursvoorzitter van The Creative Class Group stelde deze vraag aan Dan Pink in een interview, gepubliceerd in de internetkrant The Huffington Post van 5 april 2012.
Pink is journalist en schrijver van bestsellers als Free Agent Nation: The Future of Working for Yourself (2002) en het recente Drive: The Surprising Truth About What Motivates Us. In dat laatste boek schrijft Pink dat het geheim tot grote prestaties en voldoening op het werk, op school en thuis, de diepe menselijke behoefte is om aan je leven richting te geven, te leren, nieuwe dingen te creëren en jezelf en de wereld steeds beter te maken. Pink onderscheidt drie elementen van ware motivatie: autonomie, vaardigheid en doel en biedt methoden aan om ze te activeren.
Pink werkte van 1995 – 1997 in het Witte Huis in Washington waar hij speeches schreef voor vice-president Al Gore.
Een andere vraag van Florida aan Pink luidde: Wat adviseert u mensen die zin en betekenis willen vinden in hun werk terwijl hun carrière op een dood spoor loopt en ze nauwelijks de eindjes aan elkaar kunnen knopen?
Pink: “Dat is lastig. Als je aan het worstelen bent om te overleven staat het streven naar idealen op de tweede plaats. Maar toch slagen veel mensen erin momenten van betekenis in hun dagelijkse werk te vinden. De sleutel daartoe is een stapje terug te doen en na te gaan wat je hebt bijgedragen die dag: voor een oudere persoon gezorgd, een kind veilig naar school gebracht of een klant goed geholpen. Dat is niet altijd makkelijk. Het is zeker geen wondermiddel, maar het kan wel helpen”.
Your Start-Up Life: Dan Pink on Why “Passion” Doesn’t Matter, door Rana Florida, The Huffington Post,
Website van Dan Pink: www.danpink.com