Benoeming rechter bij Hof van Straatsburg symptomatisch voor beslotenheid
De raadselachtige benoeming van Jos Silvis bij het Hof in Straatsburg is symptomatisch voor de beslotenheid van de magistratuur, betoogt Hans Crombag, emeritus hoogleraar in de rechtspsychologie, in zijn in de Volkskrant van 9 juli 2012 verschenen artikel Rechterlijk bedrijf is zieker dan we dachten.
Mr. Jos Silvis, laatstelijk advocaat-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden, wordt de nieuwe Nederlandse rechter bij het Mensenrechtenhof in Straatsburg. Silvis is een man met een verleden: in 2001 was hij de voorzitter van de Rotterdamse strafkamer die de rechterlijke dwaling beging in de zaak die bekendstaat als de Schiedammer parkmoord, waarin een onschuldige werd veroordeeld voor moord.
Volgens Silvis ging het mis doordat het door het Openbaar Ministerie (OM) aan de rechtbank aangeboden dossier ‘onvolkomen’ was. Maar als een strafdossier onvolkomen is, dan zijn het de rechters en in het bijzonder de voorzitter van het rechterlijke driemanschap die dat moeten opmerken en de officier van justitie moeten opdragen zulke onvolkomenheden te herstellen. In afwachting daarvan wordt zo’n zaak dan geschorst:
“Nogal wat anderen hebben dat dossier inmiddels ook bestudeerd, onder wie mijn vakgenoot Van Koppen en de commissie-Posthumus, die er uitvoerig over rapporteerden. Zij slaagden erin velerlei onvolkomenheden op te merken die Silvis en zijn collega’s blijkbaar waren ontgaan. Een kapitale blunder van de rechtbank, waarvoor Silvis geen verantwoordelijkheid wil nemen en waarvoor hij raar genoeg beloond werd met eerst een bevordering tot raadsheer in het Haagse hof en vervolgens tot advocaat-generaal bij de Hoge Raad. Trouwens: ook de leden van het OM in die zaak, waarvan er tenminste één ter zitting gelogen heeft, werden na afloop voor hun inspanningen beloond met bevorderingen. Je vraagt je af wat je als magistraat in ons land moet doen om op een zijspoor gezet te worden”.
Eigenaardig is dat bij de eerste stemronde bij de Raad van Europa verreweg de meeste stemmen naar de Maastrichtse hoogleraar mevrouw Spronken gegaan zijn: “Een juriste met ruime ervaring met de werkwijze van het Straatburgse hof en een persoon van onberispelijke reputatie. Maar de procedure vereiste nog twee stemrondes, en toen kreeg Silvis plotseling de meeste stemmen. Wat was er tussen die twee stemrondes gebeurd?”
Silvis eindigt zijn artikel met op te merken dat het rechterlijke bedrijf in ons land in aanmerkelijk grotere problemen is dan velen al wisten, ook al is dat naar het zich laat aanzien tot de insiders nog niet helemaal doorgedrongen.
‘Rechterlijk bedrijf is zieker dan we dachten’, door
Het landelijke initiatief Train je collega wil in de week van 1-5 oktober 2012 tienduizend werknemers van (semi)overheden trainen voor een bedrag van 0 euro. Bij deelnemende organisaties gaan werknemers hun eigen collega’s kosteloos en binnen werktijd bijspijkeren op terreinen die zij zelf hebben aangedragen.
Jurriën Rood, filmer en filosoof, heeft ruim vier jaar onderzoek gedaan bij de politie Amsterdam-Amstelland naar het straatgezag van de politie. Hij vroeg niet naar de mening van burgers, maar observeerde hoe het in de praktijk toeging en hoe mensen zich gedragen. De uitkomst was dat het gezag van de politie op straat groot is en een bijzondere vorm heeft: vriendelijk, maar ook resoluut.