Skip to main content

Redactie Beroepseer

Digitalisering en automatisering veroorzaken juist stroperigheid

Geschreven op . Gepost in Blogs, Overheid.

Maurits van den Toorn vraagt zich af op Platform O(verheid) wie bezwaren kan hebben tegen risicogericht en effectief werken? Hij laat douaneambtenaar Eelke Renkema aan het woord die weliswaar geen bezwaren heeft maar wel regelmatig ziet dat er in de praktijk van de mooie doelstellingen niet zoveel terecht komt. Digitalisering en automatisering, bedoeld om de efficiëntie te bevorderen, veroorzaken in de praktijk juist stroperigheid. Zijn oplossing is: geef meer ruimte voor individueel menselijk handelen.

Renkema is vele jaren wapendrager geweest bij de ‘groene dienst’, zoals de Douane wel wordt genoemd (als tegenhanger van de ‘blauwe dienst’, de Belastingdienst). Na een reorganisatie heeft hij tegenwoordig als taak het fysiek toezicht op de in-, uit- en doorvoer van goederenstromen in Noord- en Noordoost-Nederland. Bij de invoer gaat het vooral om controle op de vereiste heffingen, bij de uitvoer wordt met name gecheckt of er geen embargo’s worden overtreden.
Het toezicht vindt plaats op basis van ‘informatiegestuurde controles’. Dat wil zeggen dat er van alle containers die het land binnenkomen een geautomatiseerd risicoprofiel wordt gemaakt. Zo ligt het voor de hand dat een vracht bananen uit Colombia een hoger risicoprofiel heeft dan een container met sokken uit China. Bij bepaalde indicatoren wordt een container aangemerkt als ‘rood’. Er volgt dan, in de haven of bij het ontvangende bedrijf, een fysieke controle door Renkema en zijn collega’s: de container wordt opengemaakt en de goederen worden aan inspectie onderworpen. Zit er echt in wat erop staat?

Stroperig

Renkema: ‘Die controles zijn logisch en het is ook logisch dat er geautomatiseerd bepaald wordt wat we moeten controleren. Er komen jaarlijks miljoenen containers het land binnen, dat zijn er veel te veel om dat handmatig te bepalen. Maar het systeem is stroperig, het is erg moeilijk om een profiel van een bedrijf of van een bepaalde categorie goederen te veranderen.’ Het gevolg daarvan is dat Renkema en collega’s vaak dezelfde controles moeten uitvoeren op producten die zijn toegelaten. Een systeem dat is opgezet om efficiënter te werken leidt zo juist tot het tegenovergestelde. ‘Dat je een bedrijf controleert dat onderdelen voor Scud-raketten exporteert, vind ik logisch, maar bij een ander bedrijf steeds maar weer dezelfde smeermiddelen controleren is niet nuttig. Het heeft bovendien tot gevolg dat er soms geen tijd is voor controles die wél zinvol zijn. Dat werkt demotiverend.’

Renkema ziet twee mogelijkheden tot verbetering: de profielen moeten sneller aangepast kunnen worden, terwijl er daarnaast meer ruimte moeten komen voor individueel menselijk handelen. Het Fingerspitzengefühl van de controlerend ambtenaar dient in ere te worden hersteld.

Lees het hele verhaal van Renkema: Digitalisering en automatisering staan effectief werken in de weg, door Maurits van den Toorn, Platform Overheid, 13 januari 2017: https://platformoverheid.nl

Oproep van actiecomité Het Roer moet om aan de politieke partijen: Samen dapper voor de zorg

Geschreven op . Gepost in Blogs, Zorg.

Het actiecomité Het Roer Moet Om daagt de politieke leiders uit zich uit te spreken over concrete keuzes in de zorg en vraagt aan betrokkenen hun steun te betuigen door ondertekening van de oproep Samen dapper voor de zorg van 11 januari 2017.

Oproep

Gratis zorg bestaat niet, keuzes zijn onontkoombaar. Het is aan u, politieke leiders van Nederland, om zonder dralen kenbaar te maken waar uw partij voor staat. Rupsje-nooit-genoeg in verkiezingstijd en schraalhans in regering en parlement is kinderachtig. Verantwoorde keuzes houden de zorg toegankelijk en beheersbaar. Voor iedereen alle zorg die beschikbaar is, pakt oneerlijk uit. Dat weet u. Wees helder en eerlijk over uw politieke keuzes. Waar gaat het geld naar toe: technologie, thuiszorg, nieuwe chemotherapie, meer handen aan het bed? Schep de voorwaarden om recht te doen aan het belang van alle burgers, reageer niet luidruchtig op elk incident, bevorder samenwerking in de regio en laat het gezonde verstand prevaleren.

  • Stop het georganiseerde wantrouwen en de doorgeschoten controle van de bureaucratie voor patiënten en zorgverleners
  • Geef concreet aan wat wel en wat niet uit de publieke middelen betaald kan worden
  • Investeer in professionaliteit en opleiding in plaats van meer controle en betutteling
  • Verlaat het dogma van ‘eigen-regie’ als excuus voor het onvoldoende leveren van zorg aan kwetsbaren
  • Laat de zorginhoud -binnen vastgestelde kaders- aan de professionals, bouwt u aan de structuur
  • Repareer de uitvoering van de zorgwetten ZVW, WMO en WLZ
  • Realiseer de regionale samenwerking en meerjarige contracten
  • Zorg voor een structureel debat over gezondheid en zorg met de hele samenleving
  • Gezondheidskennis en bewegen moet structureel ingebed worden op scholen, richt de publieke ruimte gezond in
  • Verhoog de prijzen van sigaretten, verminder het aantal verkooppunten drastisch en verdrijf roken uit het publieke domein

Kortom:

1. Kies voor 100% solidariteit in de zorg

2. Kies voor optimale zorg en vertrouwen

3. Toon lef en kom in actie

4. Herstel de weeffouten van het systeem

Tot slot

Het publieke en ideologische debat over gezondheid en zorg moet structureel gevoerd worden met de hele samenleving. Dat realiseren wij ons ten zeerste. Bij voorkeur op initiatief van de overheid, met een alliantie van journalistiek, beroepsgroepen, patiënten/ consumentenorganisaties, gezondheidsfondsen, de academie en de kunsten.

Lees de hele oproep Samen dapper voor de zorg, betuig uw steun en onderteken de oproep op Het Roer Moet Om: www.hetroermoetom.nu

Nationaal debat

Op zaterdag 21 januari 2017 wordt in Theater Carré in Amsterdam het nationale debat Politieke keuzes in de zorg georganiseerd. Voor meer info en programma: www.hetroermoetom.nu/debat.html

oproep samen dapper voor de zorg het roer moet om

Eenvoudige basisregels voor goed communiceren

Geschreven op . Gepost in Blogs, Informatie en communicatie.

communiceren werkvloerJos Rovers van Het Eerste Huis, adviesbureau voor transformatie voor mens en organisatie, heeft acht basisregels opgesteld voor het bevorderen van een goede communicatie op het werk:
“Frustraties kunnen hoog oplopen in de werksetting. In de organisaties die ik begeleid is er vaak ‘een probleem’ en hebben de mensen behoefte aan betere werkverhoudingen. Keer op keer blijkt dat er in de basis iets ontbreekt in de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Communiceren: het lijkt zo simpel, maar in de praktijk blijkt juist daar veel te winnen”.

De twee beginregels

1. Spreek met ik-boodschappen
Communicatie kan niet specifiek genoeg zijn. Je communiceert een stuk krachtiger als je vanuit jezelf spreekt.
“Ik spreek toch altijd uit mezelf?” hoor ik je denken, Dat blijkt in de praktijk maar al te vaak anders te zijn. Meestal heb je het niet eens door.

Luister maar eens goed in je omgeving (of naar jezelf). Hoe vaak kom je de volgende taal tegen? Ter verduidelijking een voorbeeld:

Tijdens een teamgesprek zegt één van de deelnemers: “Ja, je moet heel duidelijk maken wat je van je collega’s verwacht. Als je niet voor hen openstaat, dan voel je dat ze je minder vaak serieus nemen. En dat wil je natuurlijk niet.” Hoewel de persoon het woord ‘je’ gebruikt, bedoelt hij eigenlijk zichzelf. ‘Ik’ dus. Waarom spreekt hij dan niet over ‘ik’? Omdat dat te spannend is. Het confronteert ons met onszelf en we draaien daar liever omheen. Door in de ‘je’ vorm te spreken, houd je het lekker algemeen en kan het je niet raken. Prima, maar daarmee raak je de ánder dus ook niet. Hoe anders voelt het als je zegt: ‘Ja, ik moet heel duidelijk maken wat ik van mijn collega’s verwacht. Als ik niet voor hen open sta, dan voel ik dat ze me minder serieus nemen. En dat wil ik natuurlijk niet’. In deze zin ervaart je gesprekspartner meer oprechtheid, persoonlijkheid en betrokkenheid. Het vergroot enorm je geloofwaardigheid en je effectiviteit.

De basisregel is simpel: Spreek met ik-boodschappen: ik voel, ik ervaar, ik moet, ik wil. Vermijd algemeenheden, maak het persoonlijk. Je komt sterker over op een ander, en vooral ook op jezelf.

2. Gebruik de kracht van de stilte
Basisregel: Stel een vraag en houd daarna je mond dicht. Laat de stilte toe, geef de ander tijd om te denken, neem zelf tijd om de relatie tussen jezelf en je gesprekspartner te ervaren. Ontdek wat er uit de stilte tevoorschijn komt en waarom we dat de ‘kracht van de stilte’ noemen.

Meer info bij Open communicatie,, Jos Rovers, Het Eerste Huis: www.heteerstehuis.nl/actueel/open-communicatie/

Rapport over manipulatief nepnieuws en ethiek in de journalistiek

Geschreven op . Gepost in Blogs, Informatie en communicatie.

omslag ethics in the newsLars Pasveer schrijft op de website over journalistiek Villamedia, over de publicatie van een rapport van het Ethical Journalism Network (EJN). Daarin zijn de opmerkelijkste voorbeelden van manipulatief nepnieuws van vorig jaar verzameld en worden de uitdagingen waarmee journalisten zich vandaag geconfronteerd zien, besproken, nu feiten minder zwaar wegen dan gevoelens en subjectieve meningen.

Het rapport Ethics in the news toont aan dat leugenachtig nieuws, bedoeld om politieke besluitvorming en publiek sentiment te sturen, geen exclusief westers fenomeen is. Ook in Afrika en Azië worden nepberichtgeving ingezet, dat eind vorig jaar nog resulteerde in een dreigement door de Pakistaanse minister van defensie Khawaja Mohammad Asi, gevoed door een nepbericht over plannen voor een pre-emptive strike tegen zijn land door Israël.

EJN blikt in het rapport ook vooruit om komend jaar, waarin het gereedschap wil ontwikkelen om het publiek meer bij journalistiek wil betrekken, financiering van journalistiek wil verbeteren en haat zaaien, racisme en intolerantie wil helpen bestrijden.
De EJN wijst in het rapport ook op een internationaal succesnummer van de journalistiek: bij het doorspitten van de Panama Papers hebben journalistieke organisaties in tachtig landen corruptie en witwaspraktijken blootgelegd. Zulke internationale samenwerking verdient herhaling, aldus EJN.

Inhoud van Ethics in the news

Introduction: Truth-telling and ethics remain the keys to open democracy.
Trumped: How US media played the wrong hand on right-wing success.
Media lies and Brexit: A double hammer-blow to Europe and ethical journalism.
Fake news: Facebook and matters of fact in the post-truth era.
Refugee images: Ethics in the picture.
Five point guide for migration reporting.
The perfect source: Edward Snowden, a role model for whistleblowers and journalists.
Ethical ground rules for handling sources.
Facts matter: The Panama Papers make the case for quality journalism.
Hate speech: A dilemma for journalists the world over.
When media become foot-soldiers on the highest front line.
Women in the crosshairs as hate Speech puts African media under pressure.
Locusts, hotdogs and leftards.
Turning the page of hate: A media campaign for tolerance in journalism.
Attention media: There is no ‘HONOUR’ in killing!
Turkey: After an attempted coup the journalists’ nightmare.
Contributors.
About the Ethical Journalism Network.

Download hier Ethics in the news, edited by Aidan White, Ethical Journalism Network Londen, 2017: https://beroepseer.nl

Rapport over ethiek in de journalistiek in het nepnieuwstijdperk, Lars Pasveer, Villamedia, 11 januari 2017: www.villamedia.nl

The Ethical Journalism Network: http://ethicaljournalismnetwork.org/

U P D A T E

“Overheid is grootste producent nepnieuws” – Interview met Cees Hamelink, emeritus hoogleraar internationale communicatie, Novini, 11 februari 2017: www.novini.nl (Website is opgeheven).
Zie: Overheden zijn de grootste producenten van nepnieuws; Coen de Jong met Cees Hamelink, 20 augustus 2017: https://www.youtube.com/watch?v=ypVZNd_mqNo

ethics in the news

Misschien heb ik gelijk, misschien heeft u gelijk. Alexander Roose over de debatcultuur en de Essais van Michel de Montaigne

Geschreven op . Gepost in Blogs, Informatie en communicatie.

omslag de vrolijke wijsheid alexander roose“De verharding van het publieke debat, de giftige subtekst van sommige opiniebijdragen en de provocerende toon van baldadige twitteraars vallen me steeds meer op”, aldus Alexander Roose in het Belgische dagblad De Morgen: “Grimmige beledigingen gaan heen en weer: de ene partij is de ‘populist’, de ‘politiek correcte idioot’, de ‘collaborateur’ van het andere kamp”.
Alexander Roose doceert Franse literatuur aan de Universiteit van Gent. In oktober 2016 publiceerde hij het boek De vrolijke wijsheid dat gaat over Michel de Montaigne en de debatcultuur. De Franse filosoof Montaigne leefde in een tijd van wetenschappelijke omwentelingen, godsdienstoorlogen en politieke instabiliteit. Beroemd werd zijn in 1580 gepubliceerde boek Essais, een verzameling van 107 essays. Essai is het Franse woord voor probeersel of poging.

Legitiem geweld?

Roose vervolgt: “De geschiedenis leert dat dit soort debatten niemand vooruit helpt: een debatcultuur waarin men een tegenstander niet naar waarde schat maar alleen maar met hyperbolen bekogelt en liefst het zwijgen oplegt, dient noch de waarheid noch het samenleven. De Franse filosoof Michel de Montaigne (1533-1592) bedacht enkele duidelijke regels voor het goede gesprek, omdat het debat in zijn tijd zwaar ontspoorde”.

Met de dood van Hendrik II begon in Frankrijk een verscheurende religieuze strijd tussen katholieken en protestanten, die om macht en invloed streden. Die strijd begon met woorden, maar eindigde in fysiek geweld. De koningin-moeder, Catherina de Medici, probeerde in eerste instantie de vrede te bewaren, ze omringde zich met raadgevers uit beide kampen.
Tevergeefs, want de katholieke scherpslijpers vonden dat de vorstin de protestanten teveel armslag gaf. In protestantse pamfletten werd ze verketterd als een gifmengster en een heks. Het bleef niet bij woorden. Wie zijn tegenstander als een monster afschildert en God en de Waarheid aan zijn kant weet, is niet geneigd te luisteren naar de argumenten van die tegenstander. Geweld wordt dan legitiem.
In die tijd waarschuwde de jurist en kanselier Michel De L’Hospital (1506-1573) voor de kracht van de retorica. Hij herinnerde graag aan die keer dat Cesar naar de rechtbank kwam, vastbesloten om de beschuldigde te veroordelen. Maar Cicero nam het woord en boog Cesars woede om in barmhartigheid.

Argumenten

Om het goede debat te bevorderen, organiseerde De L’Hopital dan ook grote samenkomsten waar religieuze en politieke tegenstanders elkaars argumenten en bezwaren rustig konden aanhoren, in de hoop toenadering en wederzijds begrip te bevorderen. Maar De L’Hopital wist ook dat retorica een gevaarlijk wapen was. Verkapte laster heeft een splijtend effect en de subtiele roddels van habiele sofisten ondermijnen de rechtsgang en het noodzakelijke politieke gesprek.

Van deze kanselier onthield Michel de Montaigne (1533-1592) – ‘Nostra vagatur/In tenebris, nec caeca potest mens cernere verum’- dat onze geest waart in het duister, blind en niet in staat de werkelijkheid te onderscheiden. Wie met zoveel argwaan zijn eigen vermogen om de werkelijkheid te begrijpen aanschouwt, gelooft niet dat hij de waarheid in pacht heeft. Die epistemologische reserve is het fundament voor openheid en pragmatisme, dat hier op neerkomt: misschien heb ik gelijk, misschien heeft u gelijk. Wellicht zullen we dat nooit achterhalen. Ondertussen moeten we wel met elkaar samenleven”.

Roose schrijft dat Montaigne een heel hoofdstuk heeft gewijd aan het goede, oprechte gesprek, dat volgens Montaigne best hard mag zijn, ‘viriel’ en destabiliserend: “Basisvoorwaarde is wel dat beide gesprekspartners te goeder trouw zijn: Met een sofist moet je niet discussiëren. Gewoon je schouders ophalen en glimlachen. Als persoonlijk prestige, het eigen grote gelijk de inzet wordt, kan je beter wegwandelen: ‘Als iedereen tegenspreekt en tegengesproken wordt is de uitkomst van het debat dat de waarheid vernietigd wordt’.”

Lees het hele artikel van Alexander Roose waarin hij aan het slot vier gouden regels geeft voor een nuttig debat: Misschien heb ik gelijk, misschien heeft u gelijk. Ondertussen moeten we wel met elkaar samenleven, De Morgen, 7 januari 2017: www.demorgen.be

Voor acteur Koen de Sutter schreef Roose de theatermonoloog Montaigne. Daarover meer info op online theaterplatform Theaterkrant: Koen De Sutter is een bescheiden, wijze Montaigne van nu, door Tuur Devens, 12 februari 2016: www.theaterkrant.nl/recensie/montaigne/koen-de-sutter/

Margo Trappenburg: Hulpverlening is een vak. Pleidooi voor behoud professionele hulp

Geschreven op . Gepost in Blogs, Welzijn.

Margo Trappenburg gaf in november 2016 een lezing op het congres Maatschappelijk. Werkt het nog een beetje? in het kader van het 70-jarig jubileum van de opleiding Maatschappelijk werk aan de Hogeschool Rotterdam. De opleiding gaat deel uitmaken van de bredere opleiding Social work.
Margo Trappenburg is bijzonder hoogleraar Grondslagen van het Maatschappelijk werk aan de Universiteit voor Humanistiek en universitair hoofddocent Bestuurs- en organisatiewetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Trappenburg gaf haar lezing de titel Lotte zoekt werk en betoogt dat je beter geholpen kunt worden door een betaalde hulpverlener dan door een buurvrouw of vrijwilligster die hulp biedt uit naastenliefde. De lezing gaat tegen de beweging van de participatiesamenleving in en pleit voor het behoud van het opleiden tot professioneel helper.

Maar hij is blijkbaar een uitzondering

Trappenburg begint met een satirische inleiding. Een schooldecaan is aan het overdenken wat voor advies hij zal geven aan een van zijn leerlingen, de zestienjarige empathische en sociaal ingestelde Lotte. Zij zou graag verpleegster willen worden, maar helaas, ze heeft geen aanleg voor bètavakken. Ze heeft wel aanleg voor mensen helpen. Maar daar is geen opleiding voor. En hoe de decaan ook peinst, hij kan maar geen geschikte opleiding vinden voor Lotte. Niet de psychiatrie, de ggz, de ouderenzorg, de verslavingszorg, zorg voor verstandelijk gehandicapten, mensen met een beperking.
Uiteindelijk oefent hij in gedachten een gesprek dat hij met Lotte zal hebben: “Lotte, de samenleving zit te springen om empathische meisjes als jij, maar de samenleving heeft daar geen geld voor over. Je krijgt er niet voor betaald. Dus je moet vooral wèl andere mensen blijven helpen, maar daarnaast moet je een manier vinden om in je onderhoud te voorzien. Of misschien kun je gewoon een partner zoeken die de kost kan verdienen voor jullie beiden”.
Ondertussen denkt de decaan dat hij zelf liever geholpen zou worden door een betaalde hulpverlener die dat doet omdat het zijn of haar vak is.
Maar hij is blijkbaar een uitzondering. De participatiesamenleving is bij politici en beleidsmakers mateloos populair.

Hulpverlening is een vak

Als de decaan zich tenslotte afvraagt of er voor hulpvaardige en empathische leerlingen als Lotte ooit nog een baan komt, krijgt hij een magistraal idee. Lotto zou rijke mensen kunnen gaan helpen. Rijke mensen hebben een werkster, of een kok, of een inwonende huishoudster. Velen van hen zouden niet meer zonder die hulp kunnen en dat is helemaal niet erg! Rijke mensen hebben een tuinman en die hoeft niet te proberen om hen te leren snoeien zodat ze daarna weer zelf hun tuin kunnen bijhouden. Als rijke mensen met zichzelf, met hun huwelijk of met hun kinderen in de knoop zitten, huren ze een therapeut, een psycholoog of een coach en die mogen ze, zo lang ze maar willen, om raad blijven vragen. Ze huren een personal shopper die hen helpt bij het kiezen van de juiste jurk.
Op hun werk hebben rijke mensen vaak een secretaresse en ook die is er gewoon om te helpen! Niemand vindt dat een directeur het na vijf of tien sessies ondersteuning weer zonder secretaresse moet kunnen. Niemand heeft het over aangeleerde hulpeloosheid als het gaat om rijke mensen. Opgelucht pakte de schooldecaan het dossier van Lotte erbij. En hij schreef: ‘Schoevers. Personal coach/shopper!!’ Met dikke uitroeptekens.

Hulpverlening is een vak waavoor mensen aanleg kunnen hebben en die ze verder kunnen ontwikkelen door het volgen van een opleiding. Voor mensen die goed zijn met mensen is het fijn dat er een opleiding voor hen is en dat de mogelijkheid bestaat van helpen je beroep te maken.

Klik hier voor lezing, gepubliceerd in het winternummer 2016 van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken: Lotte zoekt werk, door Margo Trappenburg.

Website Margo Trappenburg: http://margotrappenburg.nl

Er is een tekort aan mensen, middelen en bevoegdheden bij de politie

Geschreven op . Gepost in Blogs, Politie.

Na het geweld tegen politiemensen tijdens de afgelopen jaarwisseling heeft politievakbond ACP haar leden in een enquête gevraagd wat zij verwachten van de politiek. “Ik schat dat zo’n 90 procent van de agenten aangeeft dat zij helemaal niets meer van politici verwachten”, aldus ACP-voorzitter Gerrit van de Kamp in het Algemeen Dagblad. “Dat is schokkend. De politiek in Nederland is losgezongen van het politieapparaat”. ACP is Nederlands grootste politievakbond met meer dan 25.000 leden.

De enquête werd binnen 24 uur ruim 1700 keer ingevuld. Drie van de reacties:
– De bezetting was totaal uitgekleed. We waren met één in plaats van twee groepen en er was geen bijstand.
– Er moeten meer collega’s achter de hand worden gehouden.
– Meer operationele mensen op straat!

ACP schrijft op haar website dat de jaarwisseling op een pijnlijke manier het maatschappelijke probleem van geweld tegen politiemensen en andere hulpverleners heeft blootgelegd. Over het hele jaar gezien is er bij de politie een groot tekort aan mensen, middelen en bevoegdheden. En aan het eind van het jaar zijn de mogelijkheden simpelweg uitgeput. Dat maakt het voor de politie onmogelijk om veilig het werk te kunnen doen.
Volgens ACP moet er worden geïnvesteerd in mensen, middelen en bevoegdheden. Daarnaast moet er worden geluisterd naar de ideeën die door de politiemensen zelf worden aangereikt om het geweld tijdens Oud en Nieuw specifiek aan te pakken.

Commentaar ACP op uitkomst enquête, alsmede aanbevelingen voor de toekomst:

Handelingsperspectief

Het gebrek aan capaciteit: dat zien veel collega’s als een belangrijke reden waardoor het voor kwaadwillenden mogelijk is om zich (met geweld) tegen de politie te keren. Al ver voor de jaarwisseling bereikt het uitsmeren van de beschikbare capaciteit haar max. Politiek en openbaar bestuur overvragen de organisatie structureel. Politiemensen moeten de middelen hebben om hun werk te kunnen doen, de bevoegdheden om tot actie over te gaan en de menskracht om ongewenste situaties tot een goed einde te kunnen brengen. Zowel in handhaving als in opsporing. Veel collega’s noemen het tekort aan politiemensen dan ook in combinatie met een tekort aan middelen en/of bevoegdheden. Alle drie zijn nodig om het politiewerk goed te kunnen doen. Doordat daar nu in tekort wordt geschoten, ervaren collega’s een gebrek aan handelingsperspectief.

Mentaliteitsprobleem

Het geweld tegen hulpverleners wordt misschien zichtbaar met Oud en Nieuw, maar ook op alle andere dagen van het jaar krijgen zij daarmee te maken. Politiemensen doen in de enquête dan ook een dringend beroep op de maatschappij: de mentaliteit moet veranderen. Op school moet meer aandacht zijn voor waarden en normen en scholieren moeten door voorlichting over en confrontatie met de gevolgen van geweld beter doordrongen raken van hun acties. “Geweldplegers moet je confronteren met zichzelf en hun omgeving en veel zwaarder straffen”, schrijft een collega. De politiek kan wel leidend zijn in die maatschappelijke discussie. Als rechters niet aan een hogere strafmaat willen, moeten er minimumstraffen komen (tenminste in plaats van ten hoogste). Bij minderjarigen moet het overtreden van de wet ook financieel voelbaar zijn voor de ouders. “Wij willen wetgeving die zorgt voor de mogelijkheden om sneller in te grijpen en straffen die indruk maken”, zegt een collega en “Je kunt niet alles voorkomen, maar ruggensteun door politiek, politieleiding en OM is een absolute must”.

Politiek, kom in actie!

Uit de reacties van collega’s blijkt dat er totaal geen vertrouwen meer is dat de politiek de problemen actief op gaat pakken. “Er wordt veel gepraat, maar er zijn weinig daden”. De tijd van holle frases is voorbij. De lat moet hoger worden gelegd. Meer mensen, middelen en bevoegdheden hangen met elkaar samen. Ook losse maatregelen zijn dus niet langer voldoende!

Nieuwe middelen

Naast de middelen die nu al beschikbaar zijn, spreekt uit de enquête ook een wijdverbreide behoefte aan nieuw materiaal. Tasers en de uitschuifbare wapenstok om afstand te bewaren en bodycams voor bewijsmateriaal, worden daarbij het vaakst genoemd. Dat geluid is niet nieuw. De ACP roept al jaren om deze middelen, waardoor de werkgever inmiddels al vele succesvolle proeven heeft gedaan. Maar hoewel taser, bodycam en uitschuifbare wapenstok in de pijpleiding zitten, blijven deze telkens hangen. De boodschap is dan ook duidelijk: Maak het mogelijk dat deze middelen er gewoon komen en gebruikt kunnen worden door de collega’s die deze nodig hebben. En ja, dat kost inderdaad geld.

Politiek, leg de lat hoger!

De politiek moet de lat hoger leggen! Meer mensen, middelen en bevoegdheden. De politiek moet daarbij inzetten op samenhang. Losse maatregelen kunnen de situatie waarin collega’s zijn gedrukt niet veranderen.

Lees verder over de Puntenlijst van ACP in Enquête massaal ingevuld: Politiek, leg de lat hoger!, ACP, 5 januari 2017: www.acp.nl (Item niet meer beschikbaar op site ACP).

Agent vertrouwt politiek niet meer, door Peter Winterman, Algemeen Dagblad, 5 januari 2017: www.ad.nl

Een baan betekent meer dan een loonstrook

Geschreven op . Gepost in Blogs, Economie.

Noah Smith vraagt zich na de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 af of hij niet anders moet gaan denken over de economie. Smith is columnist bij Bloomberg View, onderdeel van Bloomberg L.P., een in 1981 door de Amerikaanse ondernemer Michael Bloomberg opgericht financieel dienstverleningsbedrijf dat gespecialiseerd is in software, media en statistische data over financiële markten. Bloomberg News Bureaus brengt nieuws vanuit 150 locaties in de wereld en produceert duizenden artikelen per dag. Bloomberg was burgemeester van New York van 2002 tot 2013.

Smith schrijft dat hij lange tijd heeft geloofd dat geld het belangrijkste ingrediënt was van economisch welzijn. Een gemiddeld inkomen, consumptie, salarissen: “Al die dingen waar ik het meest om gaf worden gemeten in geld. Door deze houding heb ik veel politieke programma’s gesteund, gericht op meer geld voor de gemiddelde verdiener. Ik heb Japan opgeroepen zijn markten te liberaliseren en de VS arbeiders te laten verhuizen naar plaatsen met betere kansen. Ik heb vaak gedacht dat herverdeling van een overheidsdollar net zo goed was als een dollar aan loon.
Het begint me nu te dagen dat ik het mis heb. Misschien niet helemaal, maar ik heb een grote en belangrijke bron van economisch welzijn over het hoofd gezien: banen”.

Een baan heeft waarschijnlijk een belangrijke symbolische waarde

In de economie wordt een baan niet gezien als iets van waarde an sich, vervolgt Smith. Een baan is hooguit een kanaal waardoorheen geld stroomt van werkgever naar werknemer. De meeste mensen bekommeren zich waarschijnlijk niet zozeer om het bedrag dat ze ontvangen, als wel om de wijze waarop ze het ontvangen. Zien ze zichzelf als mensen die hun dagelijks brood verdienen, dan voelen ze zich beter dan wanneer ze hun hand moeten ophouden voor een uitkering. Een baan heeft waarschijnlijk een belangrijke symbolische waarde, en stuurt een boodschap de wereld in, namelijk dat de maatschappij om jou geeft en een plek voor jou heeft.

Smith: “Ik zeg ‘waarschijnlijk’ omdat dit niet iets is waarover economen veel nadenken. Het is dus ook niet echt een onderwerp van onderzoek. De meeste mensen komt het idee dat banen mensen een gevoel van waardigheid en eigenwaarde geven ronduit belachelijk voor. Sociologen hebben dit waarschijnlijk ook onderzocht. Ik zou daarom willen beweren1) dat de VS meer kennis van sociologen nodig hebben en minder van economen. Helaas gaan economen maar door met het negeren van het belang van waardigheid en sociaal respect”.

Er zijn evenwel een paar uitzonderingen. David Blanchflower en Andrew Oswald hebben de invloed van werkloosheid op menselijk geluk gemeten2) en ontdekt dat een baan hebben van beslissende invloed is op een gevoel van voldoening, ongeacht hoeveel geld men bezit. Bovendien heeft sociologisch onderzoek uitgewezen dat een baan hebben belangrijk is voor in het stand houden van een huwelijk3).

Ze willen geen geld, ze willen werk

Ondertussen lijden in de echte wereld Amerikanen eronder dat ze geen baan hebben. Een paar keer diep duiken in de geest van Donald Trumpkiezers, zowel voor als na de presidentsverkiezingen van november 2016, onthulde statusverlies en verlies van zelfrespect4) van lager opgeleide, in vervallen industriegebieden wonende mensen. Overheidsuitkeringen zijn daar in de plaats gekomen van banen. Je kunt dat onder meer zien in de officiële statistieken: het percentage van de Amerikaanse beroepsbevolking neemt af.
Het dramatische verlies van de Democraten in het Middenwesten zou ons wakker moeten schudden, vindt Smith. De Democraten waren immers altijd de partij van het sociale vangnet. Lange tijd vraagt men zich nu al af5) waarom zoveel Amerikaanse arbeiders de voordelen daarvan niet op prijs weten te stellen.

Trump stevende af op de overwinning in het Middenwesten, ten dele door te fulmineren tegen globalisering. Economen David Autor, David Dorn en Kaveh Majlesi hadden ontdekt6) dat regio’s die te maken hebben gekregen met concurrentie van Chinese import waarschijnlijk op Trump zouden stemmen. Ander onderzoek door Autor en Dorn wees uit dat diezelfde importconcurrentie verantwoordelijk was voor banenverlies van veel Amerikanen en dat er niets voor in de plaats was gekomen. Het schijnt dat veel kiezers in het Middenwesten geen geld wilden, ze wilden werk. Ze stemden daarom op een kandidaat die hun banen beloofde, zelfs als was hij vaag over plannen om die belofte waar te maken.

Waarden die op geen enkele markt verkocht worden

Wat voor concrete plannen zouden Amerikanen aan banen kunnen helpen? Smith noemt een aantal mogelijkheden zoals fiscale voordelen en het afschaffen van regels die het in dienst nemen van werknemers bemoeilijken en kostbaar maken. Een drastischer verandering zou zijn het aanpakken van de bedrijfscultuur in de VS en het herstel van de waarde van werkgelegenheid op lange termijn. Nu kun je daarin ook makkelijk te ver gaan, waarschuwt hij, kijk naar Japan, maar het is mogelijk dat de arbeidsafspraken in de VS teveel worden gemaakt voor de korte termijn. Ze zijn te onzeker om de sociale uitkeringen te kunnen verschaffen zoals in Japan, Zuid-Korea en in de meeste Europese landen gebeurt. Belastingvoordeel voor arbeidsafspraken op de lange termijn, of arbeidsoppotting7) tijdens een recessie, zou voordelig kunnen zijn voor de werkgelegenheid.

Welk beleid het meest geschikt is, is niet helemaal duidelijk. Wel duidelijk is volgens Smith dat economische experts en intelligente beleidsmakers ons denken in een andere richting moeten duwen: “We zouden niet zo snel moeten accepteren dat elke dollar aan inkomsten hetzelfde betekent voor mensen. We moeten meer over sociologie te weten komen, meer met arbeiders praten en meer aandacht schenken aan zaken als waardigheid, respect en gemeenschapsgevoel. Ongrijpbare waarden die op geen enkele markt worden verkocht .
Misschien zullen op een dag economen deze dingen ook in hun modellen opnemen”.

————————-

Noten
1) Calling All Sociologists: America Needs You: www.bloomberg.com/view

2) Well-being over time in Britain and the USA: https://cpb-us-e1.wpmucdn.com/sites.dartmouth.edu/dist/5/2216/files/2020/06/jpube.pdf

3) Husband’s employment status threatens marriage, but wife’s does not, study finds: www.sciencedaily.com

4) What So Many People Don’t Get About the U.S. Working Class: https://hbr.org

5) What’s the Matter with Kansas?: How Conservatives Won the Heart of America: www.amazon.com

6) Jump in Chinese Imports Gave Trump Election Boost, Study Finds: www.wsj.com

7) Safeguarding Jobs through Labour Hoarding in Germany: www.wiwiss.fu-berlin.de

————————–

A job is more than a paycheck, door Noah Smith, Bloomberg View, 2 december 2016: www.bloomberg.com

Zie ook Noahpinion blog: http://noahpinionblog.blogspot.nl
Noahpinion.substack.com: https://noahpinion.substack.com/