Interview met Jos de Blok van Buurtzorg over 10 jaar stichting Beroepseer, en over de toekomst
In 2016 is het tien jaar geleden dat stichting Beroepseer is opgericht. In die tien jaar heeft de stichting zich met hart en ziel ingezet om professionals in de (semi-)publieke sector te ondersteunen en te bemoedigen om naar eer en geweten hun werk te kunnen doen.
Door middel van publicaties, blogs, video’s, Goed Werk Hub-bijeenkomsten, Beroepseer-ateliers en Goed Werk-trajecten heeft de stichting duizenden professionals bereikt en geïnspireerd.
Dit jubileum is een mooie gelegenheid om terug te kijken wat tien jaar Beroepseer heeft opgeleverd en de balans op te maken. Daarnaast willen we vooruitkijken: waar staan we? Welke ontwikkelingen zien we om ons heen? Waar willen we vanuit stichting Beroepseer aan bijdragen en hoe?
Ter gelegenheid van het jubileum van Beroepseer vinden verschillende activiteiten en bijeenkomsten plaats. Een van deze activiteiten is een reeks interviews met voortrekkers van stichting Beroepseer waarin ze terugblikken op de afgelopen 10 jaar, maar ook hun licht laten schijnen over de uitdagingen voor de toekomst.
Interview met Jos de Blok
De negende en laatste gast in deze reeks is Jos de Blok, oprichter (in 2006) en directeur van Buurtzorg Nederland, een met kleine teams werkende organisatie – bestaande uit (wijk)verpleegkundigen en wijkzieken-verzorgenden – die zorg levert aan huis.
De Blok heeft Buurtzorg opgezet omdat hij vond dat bestuurders en managers de zaken onnodig complex maken. Hij ging daarbij uit van een eenvoudige basis: laat mensen gewoon hun werk doen, neem het vakmanschap van de buurtverpleegkundige als uitgangspunt: “Goede zorg draait om ‘gewoon weer normaal doen’. Dat hebben we afgeleerd. Iedere professional wil van nature goed werk doen en bijdragen. Als je weer de goede dingen gaat doen, is er minder zorg nodig en gaan de kosten omlaag”.
Vakmanschap draait volgens De Blok om zicht hebben op de resultaten en daarover verantwoording kunnen afleggen: “De enige vraag die relevant is: welke zorg hebben mensen nodig? We zijn begonnen met een klein team in Enschede. Inmiddels zijn er meer dan 800 Buurtzorgteams actief”. Buurtzorg heeft geen managers, wel een aantal coaches die teams bijstaan als daar behoefte aan is.
De Blok vindt dat Stichting Beroepseer er in deze tien jaar in is geslaagd om, over sectoren heen, professionals met elkaar in gesprek te krijgen, ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren: “Dat heeft een goede functie gehad. Ook is het thema beroepseer stevig op de politieke agenda terechtgekomen”.
Volgens De Blok liet Beroepseer met het boek Het alternatief. Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! zien – aan de hand van concrete voorbeelden – welke alternatieven er zijn. Hoe een eenvoudig alternatief het onderwijs weer terug kan geven aan de vakmensen: “Het boek had een impact op het veld en heeft invloed gehad op de politiek, beleidsmakers en docenten zelf”.
Wat uitdagingen betreft voor de komende jaren merkt hij op: “Ondersteun concrete initiatieven die echte verandering teweegbrengen. In de volgende fase moeten we het alternatief verder vormgeven in de zorg, het onderwijs, bij de politie en in andere sectoren. De grote opdracht is: maak het concreet, maak het zichtbaar. Vertaal het naar schaalbare, makkelijk toepasbare manieren zodat je snel school en massa kunt maken. En blijf de politiek beïnvloeden. Dit alles vraagt om een meer activistische houding van professionals. De stichting Beroepseer kan daar een belangrijke rol in blijven vervullen”.
| Klik hier voor interview met Jos de Blok |
 |
Voorgaande interviews over 10 jaar Stichting Beroepseer:
1. Interview met politiechef Jaco van Hoorn. Klik hier.
2. Interview met Barend Rombout van Bureau Frontlijn. Klik hier
3. Interview met hoogleraar Rechtstheorie Dorien Pessers. Klik hier.
4. Interview met hoogleraar Gabriël van den Brink. Klik hier.
5. Interview met rechter Leendert Verheij. Klik hier.
6. Interview met politieman Bennie Beuvink. Klik hier.
7. Interview met psychiater Alan Ralston. Klik hier.
8. Interview met leraar René Kneyber. Klik hier.
In de jaren zeventig en tachtig bracht paramedicus Chris Porsz veel tijd door op straat in Peterborough, een stad in het oosten van Engeland. Hij maakte daar foto’s van voorbijgangers, van punkers tot politiemensen. De amateurfotograaf maakte portretten van het leven dat open, sympathiek en eerlijk oogt.
De tien minuten durende televisietoespraak van de 85-jarige voormalige politicus Jan Terlouw in het programma De wereld draait door op 30 november 2016 heeft een gevoelige snaar losgemaakt in Nederland. Terlouw maakte een vergelijking tussen de huidige maatschappij en die van vroeger. Met nadruk noemde hij het toegenomen wantrouwen tegen de politiek en tegen elkaar. Dat gebrek aan vertrouwen is volgens hem de oorzaak van het populisme in de wereld. Terlouw deed ook een oproep aan politici om ‘integer’ te zijn: “Wees onkreukbaar, draag uit dat je er bent om het publieke belang te dienen”.
Het Nederlandse team van EuroSkills 2016 heeft acht medailles gewonnen: drie keer goud, drie keer zilver en twee keer brons, goed voor de vijfde plaats in het landenklassement. Dat werd op zondagavond 4 december bekend gemaakt tijdens de sluitingsceremonie van de Europese kampioenschappen voor beroepen, de EuroSkills 2016, gehouden in Gothenburg, Zweden van 1 tot en met 3 december 2016. Oostenrijk eindigde met dertien medailles op de eerste plaats, voor Finland en Frankrijk.
De nieuwste film van de inmiddels 80-jarige Britse regisseur Ken Loach, I, Daniel Blake is winnaar van de Gouden Palm 2016 van het Festival van Cannes – een van de meest prestigieuze filmprijzen ter wereld. De film gaat over de 59-jarige timmerman Daniel Blake uit Newcastle die moet vechten om het hoofd boven water te houden. Hij moest stoppen met werken na een hartaanval en probeert een uitkering te krijgen. Hij wil wel werken, maar hij mag niet van zijn arts. We zien Blake de bureaucratische molen van de overheid instappen die soms alleen op internet te benaderen is en die nooit ophoudt met draaien in een samenleving die bezig is te ontmenselijken.
Aan het begin van de film wordt Daniel Blake ondervraagd door een ‘zorgprofessional’ van een private onderneming. Dat gebeurt in opdracht van de overheid om te bepalen in hoeverre Blake nog zelfstandig dingen kan doen en in welke mate hij in aanmerking komt voor een uitkering. We zien de taaie procedures die werklozen, arbeidsongeschikten en arme mensen moeten volgen, de vernederende gesprekken die ze moeten voeren over hun persoonlijke situatie. Op weigeren of falen volgen sancties. De verzorgingsstaat is passé, het nationale zorgstelsel NHS waar Engeland zo trots op was, wordt gesloopt. In de Britse bijstand gaat het niet meer om het financieel bijstaan van de zwakkeren in de samenleving maar om Kafkaëske regels die het de burger zo lastig mogelijk maken.