Redactie Beroepseer

“Zorgzame gemeenschappen leveren de samenleving geld op en brengen veel ouderen geluk. Zonder zorgzame gemeenschappen zullen we er niet in slagen de ouderenzorg toekomstbestendig te maken”. Dat zei Marcel Canoy, hoogleraar gezondheidseconomie en dementie aan de Vrije Universiteit op woensdag 10 mei 2023 in Nieuwspoort in Den Haag bij de presentatie van het rapport Zorgzame buurten aan leden van de Tweede Kamer.

Zorgzame gemeenschappen hebben de toekomst en zijn onmisbaar om de ouderenzorg toekomstbestendig te maken. Maar het systeem ligt nog te vaak dwars, zodat grensoverschrijdende initiatieven voor woonzorg onvoldoende kans krijgen. Dat is de kernboodschap van de bundel Zorgzame buurten, die vijftien inspirerende initiatieven beschrijft die het systeem weten te trotseren en zorgzame gemeenschappen realiseren.

De initiatieven kwamen tot stand vanuit de domeinen burgers, welzijn, zorg en wonen. Doel is: samen leven in de buurt met een heterogene populatie. Jongeren en ouderen, ouderen zonder hulpvragen en ouderen met hulpvragen, hoogopgeleiden en praktisch opgeleiden. Zorg wordt geleverd als die nodig is, maar het vertrekpunt zijn burgers, hoe ze wonen en leven. De kracht van iedereen wordt zoveel mogelijk benut en mensen helpen elkaar waar het kan.

Kastje naar de muur

Het is mooi om initiatieven in het zonnetje te zetten, de werkelijkheid laat evenwel zien dat het systeem vaak dwarsligt. Waarom dwarsliggen op iets wat onvermijdelijk onze toekomst is en wat zoveel baten oplevert, zonder verliezers? De bundel is tot stand gekomen door samenwerking van Movisie, landelijk kennisinstituut voor het sociaal domein; NLZVE, landelijk netwerk van bewonersinitiatieven in welzijn, wonen en zorgen en Vilans, kennisorganisatie voor zorg en ondersteuning. De bundel ontrafelt de valkuilen en obstakels en biedt beleidsmakers en burgers een handreiking hoe de obstakels te omzeilen.

Het meest in het oog springende obstakel waar initiatieven tegenaan lopen zijn de verschillende financieringsbronnen waaruit activiteiten betaald worden. Dat leidt regelmatig tot frustraties. Initiatiefnemers worden van het kastje naar de muur gestuurd;  bewezen succesvolle initiatieven worden niet structureel gefinancierd.
Een ander, wellicht onderbelicht, obstakel is de cultuur binnen het zorgdomein. Het zorgsysteem is nog onvoldoende klaar om gelijkwaardig samen te werken met gemeenschappen en wat te denken van kwaliteit van leven in plaats van het vermijden van risico’s. Ook de zorg komt in beweging, maar die heeft vooralsnog de kenmerken van een ‘Processie van Echternach’: drie stappen vooruit en twee achteruit.

De bundel is een uitvloeisel van Marcel Canoy’s manifest Gezond ouder worden doe je samen in de buurt, ondertekend door een keur aan prominenten en daarna nog door honderden anderen. Zie: Manifest bepleit ruimte voor buurtinitiatieven in de zorg, door Marcel Canoy, Sociale Vraagstukken, 17 februari 2023: www.socialevraagstukken.nl

Zorgzame buurten trotseren het systeem. Bundel ‘Zorgzame buurten’ overhandigd aan Tweede Kamer, Movisie, 10 mei 2023: www.movisie.nl/publicatie/zorgzame-buurten-trotseren-systeem

Downloaden bundel Zorgzame buurten. Inspirerende initiatieven die het systeem trotseren, door Marcel Canoy, Jan Smelik en Marcel Ham (redactie), Movisie, juni 2023: https://beroepseer.nl

Jet Bussemaker vraagt zich af waarom we het zorgstelsel niet ter discussie mogen stellen zoals in het regeerakkoord van Rutte-IV staat. Bussemaker is sinds juni 2019 voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS). Daarnaast is zij hoogleraar Wetenschap, beleid en maatschappelijke impact, in het bijzonder in de zorg aan de Universiteit Leiden. Tijdens het Kabinet Balkenende IV (2007-2010) was Bussemaker staatssecretaris op het departement Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS).

Op het online platform Zorgvisie – voor beleid en management in de zorg – schrijft Bussemaker dat wij steeds vaker voorbeelden zien van een piepende en krakende zorg. Het tekort aan personeel bedreigt de kwaliteit van de zorg, de wachtlijsten in de GGZ en verpleeghuiszorg stijgen onverminderd door en sluiting van huisartsenpraktijken in diverse regio’s bedreigt de toegankelijkheid.

Bevrijding van het stelsel

Bussemaker in de blog Bevrijding van het stelsel:

“Wellicht associeert men het ter discussie stellen van het stelsel met radicale voorstellen over het afschaffen van zorgverzekeraars en introduceren van een nationaal zorgfonds. Ik denk niet dat het nuttig is om op deze manier het debat over de toekomst van het stelsel te voeren. Al is het alleen maar omdat zó’n enorme verandering bakken met geld kost en alle aandacht van bestuurders en medewerkers vraagt, waardoor hierboven genoemde problemen eerder groter dan kleiner worden. Ik denk ook dat de discussie over de vraag of je voor of tegen marktwerking bent – zoals die in Den Haag vaak gevoerd wordt – niet erg zinvol is. Dat leidt al snel tot een karikatuur waarin ideologische vergezichten het zicht op de dagelijkse praktijk belemmeren.

Maar daarmee wil ik geen verbod op discussie over de vraag of en hoe het stelsel aangepast moet worden. Die vraag is actueel, niet alleen gezien de problemen van vandaag, maar ook met oog op de langere termijn. Duurzaamheid van het zorgstelsel zou ons bij wijze van spreken uit onze slaap moeten houden: hoe kunnen we goede toegankelijke zorg blijven bieden, waarbij we zo goed mogelijk rekening houden met publieke waarden als solidariteit en inderdaad ook natuurlijke hulpbronnen beschermen”.

Praten over wijzigingen in het zorgstelsel is dus het advies van Bussemaker. Het zou wel eens bevrijdend kunnen zijn.
Lees de hele blog Bevrijding van het stelsel, door Jet Bussemaker, Zorgvisie, 2 mei 2023: www.zorgvisie.nl

Commentaar

Op Twitter levert gezondheidswetenschapper Luc Pluijmen commentaar op het voorstel van Bussemaker. Hij schrijft: “Baseer een nieuw zorgstelsel op wat (de essentie van) zorg ís, in plaats van een niet-passend stelsel in stand te houden dat vooral ‘verdeel, heers, strijd, meet, vrees’ blijft voeden: Vanuit eenvoud, vertrouwen, vakmanschap, relationeel werken”. (5 mei 2023)
https://twitter.com/lucpluijmen76

Foto  bovenaan van Robyn Wright: Spreekkamer

“Een mens staat op twee benen. In 1982 stond ik op het wat sombere rechterbeen en maakte toen het Zwartboek van de verpleging. Ik schreef dit Zwartboek, samen met Theo Dassen, in opdracht van Het Beterschap, belangenvereniging voor verpleegkundigen en verzorgenden. Het Zwartboek gaf aan wat volgens verpleegkundigen en verzorgenden de gevolgen zijn van het in 1982 bestaande tekort aan personeel”.

Beeldvorming over verplegen en verzorgen in de media

Veertig jaar later, in 2022, staat Aart Eliens op het “opgewekte linkerbeen” en publiceert hij het Witboek 2022 – 1.162 verpleegkundigen en verzorgenden over hun passie met als doel tegenwicht bieden aan de vaak sombere berichtgeving in de media over de gezondheidszorg. Nieuws gaat vooral over wat er niet goed gaat binnen het beroep van helpende, verzorgende, verpleegkundige en verpleegkundig specialist. De nieuwsberichten betreffen werkdruk, slechte salarissen, personeelstekort, gebrek aan zeggenschap, geweld tegen hulpverleners en vertrek uit het vak.
Recente krantenkoppen ter illustratie: “Tekort aan zorgpersoneel op lange termijn alleen maar groter”; “Onveilig op het werk”; “Geen algehele compensatie voor zorgpersoneel met post-covid”; “Diplomafraude in zorg voor de rechter, meldingen verdubbeld”; “Leegloop uit ouderenzorg”; “50% Van de studenten stopt met de opleiding”.

De overheersend negatieve berichten schrikken jonge mensen af, terwijl zij staan voor een beroepskeuze en moeten beslissen  over een opleiding in de zorg. De berichten zijn bepaald geen steun in de rug van vakgenoten die, op sommige momenten, twijfelen of ze nog wel in de zorg willen blijven werken. Ook het publiek, potentiële zorgvragers, gaan zich afvragen wat er toch aan de hand is in de zorg? Dit kan niet goed zijn voor hun vertrouwen in de gezondheidszorg.

De andere kant van het verhaal

Aart Eliens is niet-praktiserend  verpleegkundige en initiatiefnemer van het Witboek waarin meer dan anderhalf duizend verpleegkundigen en verzorgenden zich uiten over hun passie.
In december 2021 benaderde Eliens verpleegkundige adviesraden, opleidingen, afdelingen van de Vereniging Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (V&VN) en collega’s in zijn netwerk met het verzoek een vragenlijst in te vullen. De bereidheid de vragenlijst te verspreiden bleek groot. Half januari 2022 ging de enquête van start.

Vijf vragen

Binnen vier weken kwamen er duizend ingevulde vragenlijsten retour. Uiteindelijk reageerden in totaal 1.162 respondenten. Eliens heeft niet gestreefd naar representativiteit. Tabellen in het boek laten een overzicht zien van aantallen, soorten organisatie en sectoren waartoe de respondenten behoren. Hij stelde vijf vragen:

1. Wat is mooi aan je vak en wat zijn de redenen waarom je als zorgmedewerker of student je vak met tevredenheid uitoefent?
2. Wat is de waarde van verplegen en verzorgen voor de samenleving?
3. Wat is de waarde van verplegen en verzorgen voor zorgvragers?
4. Wat levert verplegen en verzorgen op voor de beroepsgroepen (artsen, diëtisten, fysiotherapeuten etc.) waarmee verplegend personeel samenwerkt?
5. Kun je in één woord aangeven wat voor jou de kern of het mooie van je vak is?

Het Witboek 2022 staat bol van beroepstrots. De beroepsgroep blijkt goed de waarde van het vak te kennen.

Uitspraken van respondenten

• Al vanaf mijn vroege jeugd wist ik dat ik verpleegkundige wilde worden. Nu, ongeveer 31 jaar later (ik ben nu 36) ben ik nog steeds bijzonder trots op mijn verpleegkundige loopbaan. Ik ben niet alleen geworden wat ik wilde zijn, maar ook wat ik nog niet kon weten en meer dan dat. Het is een vak met enorm veel ontwikkelingsmogelijkheden.
• De trots die ik voor mijn vak voel heb ik niet van een vreemde. Mijn moeder was ook een verpleegkundige. Zij overleed op 51-jarige leeftijd en op haar grafsteen staat haar verpleegkundige insigne gegraveerd. Dat is pas trots zijn op je vak!
• Je kunt iets betekenen voor de maatschappij. Verpleegkundige zijn is zoveel meer dan je handelingen uitvoeren. Je kunt bijvoorbeeld ook een luisterend oor bieden aan patiënten die ergens mee zitten.
• Als student ervaar ik heel veel vrijheid in het exploreren van het vak. Ik heb de ruimte om aan te geven dat ik naar een cliënt toe wil en mag hier zoveel tijd voor gebruiken als ik nodig heb. Dit maakt dat ik geen haast heb en kan genieten van het contact met de cliënt en tevens leer als verpleegkundige.
• Als verpleegkundig specialist heb je de tools en mogelijkheid de patiënt echt in zijn geheel te behandelen. Je hebt oog op de totale gezondheid en krijgt de ruimte om hier de aandacht die de patiënt nodig heeft aan te besteden. Als VS behandel je geen ziektes, maar behandel je mensen. Met het uiteindelijke doel: het welzijn van de patiënt te vergroten.
• Het zorgen voor de oudere medemens en kwaliteit toevoegen aan de laatste levensfase maakt mijn werk mooi en dankbaar.
• Mijn vak als psychiatrisch verpleegkundige geeft steun en troost aan jonge en oude mensen, die met ernstige mentale problemen geconfronteerd worden op hun levenspad. Als verpleegkundige loop ik een stukje mee en steun hen in hun weg van herstel, ik ben trots op mijn werk. Het leven kunnen omarmen in al zijn facetten, for better and for worse.
• Het kleine verschil kunnen maken bij de patiënt als ze het zwaar hebben.
• Opleiden van zorgmedewerkers op alle niveaus is een voorrecht. Mensen ontmoeten die hun werk met vaak hart en ziel uitoefenen. Trots dat ik vele jaren mensen heb kunnen opleiden.
• Flink ontspoorde mensen weer ‘op de rails’ krijgen en hen ondersteunen een menswaardig leven op te bouwen, met alle ups en downs.
• Je bent een belangrijk onderdeel van iemand zijn leven. Je mag heel dichtbij komen en bouwt een band op. Alle mensen hebben een bijzonder verhaal en in deze levensfase word jij daar onderdeel van.
• Trots ben ik omdat wij hospiceverpleegkundigen zo goed passende, deskundige en humane zorg geven. Het is meer regel dan uitzondering dat onze patiënten eerst opknappen wanneer zij bij ons worden opgenomen. Dit door de rust, het meebewegen, de medische expertise en het altijd weer een uitdaging vinden om oplossingen te vinden voor niet
  standaard medische problemen, het stoppen van onnodige medicatie en aandacht hebben voor wie de ander en zijn naasten zijn. Ik ben ervan overtuigd dat deze combinatie meer helend is dan wat dan ook.
• Wij zijn multidisciplinair. Wat eruit springt is dat verpleegkundig of verzorgend personeel als geen ander de klinische vertaalslag kan maken voor de patiënt.
• Het lijkt soms van minimale waarde, maar alleen aanwezig zijn kan al veel betekenen.

Downloaden Witboek 2022 – 1.162 verpleegkundigen en verzorgenden over hun passie is gratis, via de site van Aart Ellens: https://aarteliens.nl/