Skip to main content

Redactie Beroepseer

Pleidooi voor sleutelrol creativiteit, kunst en cultuur bij vormgeven toekomst van Nederland

Marleen Stikker, Liesbeth Bik en Meta Knol schreven een pleidooi om creativiteit, kunst en cultuur een sleutelrol te geven bij het vormgeven van de toekomst van Nederland. Ze deden dat namens Kunsten ‘92, Akademie van Kunsten (KNAW), Waag Future Lab en de Federatie Creatieve Industrie. Penvoerder is Meta Knol van het bestuur van Kunsten92. me@metaknol.nl

Onze samenleving staat voor grote uitdagingen die om diepgaande heroriëntatie vragen. In deze tijd van polycrises moeten we samen de toekomst opnieuw uitvinden. Daarbij hebben we eigenschappen nodig zoals omdenken, openheid, experimenteerlust, voorstellingsvermogen en maakkracht. Juist in de creatieve en culturele sector zijn deze eigenschappen overvloedig aanwezig. Kunstenaars en creatieve makers kunnen een waardevolle bijdrage leveren aan het vormgeven van onze toekomstige samenleving. Hun creativiteit kan in alle domeinen (wetenschap, economie, onderwijs, zorg, etc) worden ingezet. Maar dan moeten wel eerst de wissels worden omgezet.

Gelijkwaardig waarderen van feit en verbeelding

Het is de hoogste tijd voor een herwaardering van de kunstenaars-mindset, door vrije ruimte voor nieuwsgierigheidsgedreven, artistiek en ontwerpend onderzoek toe te laten in alle maatschappelijke lagen en domeinen. Door het gelijkwaardig waarderen van feit en verbeelding kunnen we samen groeien en bouwen aan een duurzame toekomst. Creativiteit, kunst en cultuur verdienen een sleutelrol bij het vormgeven van de toekomst van Nederland. De tijd is er rijp voor, de kansen zijn groot en de impact ervan zal ons allen ten goede komen.

Wat is ervoor nodig om de kracht van culturele makers en denkers in te zetten ten behoeve van toekomstgerichte, maatschappelijke ontwikkelingen?

  • It takes two to tango. Het is tijd voor verandering, en die verandering begint met wederkerigheid.
  • Creëer ruimte voor verandering. Maak ruimte voor maakkracht, innovatie en ontwerpend onderzoek én voor de impact van gevoelens, gedachten en ervaringen
  • Stimuleer samenwerking. ‘Wicked problems’ vragen om discipline-overstijgende samenwerkingen.
  • Sluit iedereen in. Neem kunst & cultuur als vast onderdeel op in het concept van brede welvaart en creëer kansen voor iedereen om mee te doen op een gelijkwaardige basis.

Kunst en cultuurvakken vast onderdeel onderwijsprogramma’s

In het pleidooi staan zeven concrete vragen, waaronder deze vier:

  • Stel een nieuw programma in dat de samenwerking tussen kunst en wetenschap stimuleert.
  • Herzie de toegangs- en toekenningseisen bij inter- en transdisciplinair georiënteerde rijkscultuurfondsen en wetenschappelijke financieringsprogramma’s (zoals NWO, NWA, Click.nl) zodat kunstenaars, wetenschappers en maatschappelijke partners op gelijke voet kunnen samenwerken.
  • Neem kunst- en cultuurvakken weer op als vast onderdeel in het onderwijscurriculum voor basis- en voortgezet onderwijs, om leerplezier te bevorderen én de creatieve vaardigheden te stimuleren die nodig zijn voor het bouwen aan een duurzame toekomst.
  • Laat het Ministerie van OCW een visie ontwikkelen op de sámenwerking tussen onderwijs, wetenschap en cultuur, en stimuleer op basis daarvan interdepartementale afstemming.

Het pleidooi is getiteld Zet creativiteit in voor de toekomst van Nederland. Downloaden via Kunsten ‘92: https://www.kunsten92.nl

Zet creativiteit in voor de toekomst van Nederland, Kunsten ’92, 28 augustus 2023: www.kunsten92.nl/zet-creativiteit-in-voor-de-toekomst-van-nederland/

Akademie van Kunsten: https://akademievankunsten.nl/default.aspx

Waag Future Lab: https://waag.org/nl/

Federatie Creatieve Industrie: http://dutchcreativeindustries.nl/

Arbeidskwaliteit in turbulente tijden. Update van de Europese arbeidskwaliteitsindex

De financiële en economische crisis van vijftien jaar geleden veroorzaakte sinds generaties een van de diepste recessies. Sindsdien lijken de Europese arbeidsmarkten te maken te hebben met eeuwigdurend crisismanagement. Het herstel is ongelijkmatig geweest, waarbij beleidsmaatregelen lange tijd vooral gericht waren op het stimuleren van banengroei en de aandacht veel minder gericht op de kwaliteit van de gecreëerde banen. Toenemende ongelijkheid, trage loongroei en uitbreiding van de onzekere gig-economie zijn slechts enkele factoren die de alarmbellen doen rinkelen over de onhoudbaarheid van het huidige economische model.

De Covid-19 pandemie, met de daaruit voortvloeiende wijdverspreide lockdowns en beperkingen op het economisch verkeer, vormt opniew een ernstig risico op een wereldwijde recessie. Bovendien hadden de pandemie en de sanitaire maatregelen die volgden een belangrijk transformerend effect op de manier waarop werk wordt georganiseerd en uitgevoerd. Ze versnelden de technologische en digitale transitie, met een aanzienlijke impact op psychosociale risico’s, werkzekerheid en de balans tussen werk en privéleven. Zonder veel respijt na de schok van de pandemie, worden de Europese samenlevingen nu geconfronteerd met een energiecrisis en een crisis van de kosten van levensonderhoud. En dit alles gebeurt binnen de context van voortdurende socio-ecologische en digitale transformaties.
Deze processen hebben onvermijdelijk gevolgen voor de kwaliteit van banen. Daardoor is het monitoren van ontwikkelingen in de kwaliteit van banen dringend geboden in een turbulente tijd als de onze.

Arbeidskwaliteit

De Europese Job Quality Index (JQI) wordt samengesteld door ETUI-onderzoekers om de kwaliteit van banen in alle EU-landen te beoordelen en te vergelijken. De JQI omvat een breed scala aan werk- en tewerkstellingskenmerken en vat ze samen in zes dimensies van arbeidskwaliteit.

Het doel van de index is een instrument bieden voor vergelijking van de kwaliteit van banen van werknemers in verschillende EU-landen en een analyse van trends in de kwaliteit van banen in de loop van de tijd. De index neemt een duidelijk standpunt in over wat een baan van goede kwaliteit is en welke richting van verandering duidt op verbetering. Deze beoordeling is gebaseerd op de veelheid aan gegevens van eerder onderzoek naar de verbanden tussen werk en arbeidsomstandigheden enerzijds en gezondheid, welzijn en productiviteit van werknemers anderzijds.

Hoewel de Index kan worden toegepast in onderzoek naar de redenen voor uiteenlopende resultaten of de drijvende krachten achter nationale grenzen overschrijdende verschillen in arbeidskwaliteit, biedt de index op zichzelf geen verklaring voor waarom landen laag of hoog scoren wat betreft de dimensies.

Het werkdocument is ingedeeld in acht hoofdstukken

  1. Hoofdstuk 1: Introductie
  2. Hoofdstuk 2: Construction of the European Job Quality Index, legt uit hoe de Europese Job Quality Index is opgebouwd, inclusief een beschrijving van de dimensies, de gebruikte gegevens en de berekeningsmethode van de scores.
  3. Hoofdstuk 3: Job quality of European workers in 2021, geeft een samenvatting van de meest recente resultaten van de JQI voor 2021. Eerst een overzicht van de veranderingen  in de algemene index en vervolgens voor elk van de dimensies afzonderlijk. De resultaten worden geanalyseerd per land en per geslacht.
  4. Hoofdstuk 4: Trends in job quality, 2005-2021, is gewijd aan een analyse van veranderingen van de arbeidskwaliteit in de EU in de loop van de tijd en laat zien hoe de rangorde van landen op de verschillende dimensies van arbeidskwaliteit is veranderd sinds 2005.
  5. Hoofdstuk 5: Job quality and job quantity, onderzoekt de relatie tussen de kwaliteit en de kwantiteit van arbeid, met nadruk op arbeidsparticipatie en de prevalentie van zelfstandig ondernemerschap.
  6. Hoofdstuk 6: Collective interest representation and other dimensions of job quality, onderzoekt het verband tussen collectieve belangenvertegenwoordiging en andere dimensies van arbeidskwaliteit.
  7. Hoofdstuk 7: In Unequal distribution of job quality across the workforce, wordt de verdeling van verschillende aspecten van arbeidskwaliteit over de beroepsbevolking onderzocht, waarbij aan het licht komt dat een groot deel van de ongelijkheid verband houdt met zowel sectorale- en beroepssegregatie als bedrijfsgrootte.
  8. Hoofdstuk 8 sluit af met een samenvatting van de resultaten en enkele beleidsconsequenties.

Downloaden Job quality in turbulent times .An update of the European Job. Quality Index, door Agnieszka Piasna, Etui, Brussel, mei 2023. www.etui.org

Job quality in turbulent times, European Trade Union Institute: www.etui.org/publications/job-quality-turbulent-times

European Trade Union Institute – ETUI: www.etui.org/

Transformative pathways towards a new European eco-social model

Op 5 oktober 2023 vindt in Brussel – vanwege de grote belangstelling tevens online – de hybride conferentie Transformative pathways towards a new European eco-social model plaats. Aanvang 9.15 uur. Plaats Hotel DoubleTree bij het Hilton (room Willow).
Zie voor volledig programma, aanmelden en meer info op ETUI: www.etui.org/events/transformative-pathways-towards-new-european-eco-social-model

The European Trade Union Institute – ETUI – is het onafhankelijke onderzoeks- en opleidingscentrum van de European Trade Union Confederation (ETUC), dat zelf de Europese vakbonden verenigt in één Europese koepelorganisatie. Het ETUI stelt zijn expertise – die het met name heeft opgedaan in het kader van zijn banden met universiteiten en netwerken van academici en deskundigen – ten dienste van de belangen van werknemers op Europees niveau en van de versterking van het sociale aspect van de Europese Unie.

Nepnieuws was al te vinden in de oudheid

Is nepnieuws een nieuw fenomeen? Niet volgens Rens Tacoma en Indira Huliselan. De universitair hoofddocent en promovendus van de Universiteit Leiden gaan zich verdiepen in het gedraai, gekonkel en geknoei met feiten van duizenden jaren geleden.

’Het is niet in alle opzichten hetzelfde, maar wij denken dat er een historisch equivalent van fake news bestond in de oudheid”, vertelt Tacoma. “Er zijn best wat documenten uit het Romeinse Rijk bekend die vals zijn of waarin gerommeld lijkt te zijn. Voorheen hebben onderzoekers die vaak snel terzijde gelegd, omdat ze niet ‘echt’ zouden zijn. Wij denken dat juist deze documentaire ficties inzicht kunnen geven in het functioneren van de toenmalige maatschappij”.

Veel geknoei is te vinden in brieven van de keizer aan lokale gemeenschappen of individuen. “Die waren voor de ontvangers zo belangrijk dat ze in steen werden ingegraveerd. Daarmee lieten ze zien dat ze privileges hadden gekregen, maar ook dat ze een lijntje met de keizer hadden”, licht Tacoma toe.

Positie claimen

Juist die grote waarde van de teksten, maakte het verleidelijk om een woordje te veranderen of een regelrechte leugen toe te voegen. Waarschijnlijk is dit veelvuldig gebeurd ten tijde van de eerste christelijke keizer Constantijn de Grote. ”Tot dan hadden de christenen weinig aanzien, maar door de erkenning die Constantijn de godsdienst gaf, veranderde hun status dramatisch”, vertelt Huliselan. “Dat betekende alleen niet dat de rest van het volk dat ook meteen accepteerde”.

Het leidde tot een strijd tussen christenen en andere sociale groepen, waarbij flink met documenten werd gezwaaid. “Je ziet dat de christenen zich de geschiedenis in gaan schrijven om zich enerzijds te verdedigen en anderzijds hun tegenstanders terecht te wijzen”, licht Huliselan toe. Aan haar de taak om de komende jaren in kaart te brengen hoe de christenen precies hebben geprobeerd om hun positie te claimen en veilig te stellen.

Breedte en diepte

“Indira gaat daarmee een soort diepteboring doen, door heel specifiek naar één casus te kijken”, vertelt Tacoma. “Zelf ga ik juist proberen in kaart te brengen hoe dit soort documenten in de hele Romeinse wereld gedurende de hele Romeinse keizertijd gefunctioneerd kunnen hebben. Daardoor krijgen we zowel een globaal als een gedetailleerd beeld. Op termijn komt er nog een postdoc bij die gaat bestuderen hoe in antieke literatuur wordt omgegaan met gemanipuleerde documenten”.

Daarbij is het niet de bedoeling om voor eens en voor altijd duidelijk te maken wat waar is en of echt is. Tacoma en Huliselan willen vooral laten zien of en hoe documentaire ficties in de Romeinse wereld hebben gefunctioneerd en hoe zich dat verhoudt tot modern fake news.

Tacoma en Huliselan zijn van plan een podcast te maken met het Rijksmuseum van Oudheden en te gaan samenwerken met het geschiedenisevenement Maand van de Geschiedenis, dat in 2024 ‘Echt Nep’ tot thema heeft.

Lees het hele artikel Zo oud als de weg naar Rome: ‘Fake news was al te vinden in de oudheid’, door Myrte Timmers, Universiteit Leiden, 21 augustus 2023: www.universiteitleiden.nl/nieuws/2023/08/zo-oud-als-de-weg-naar-rome-fake-news-was-al-te-vinden-in-de-oudheid

Arbeidseconoom Ronald Dekker over nuttig werk en werken in algemeen belang

Wat is nuttig werk? Dat is niet voor iedereen hetzelfde. Ronald Dekker legt het uit aan Ellen Schat in haar artikel op NSvP – Innovatief werk – met een eenvoudig voorbeeld: “Als ik iemand de straat zie vegen, vind ik dat nuttig werk. Maar het is wel subjectief. En als ik zie dat het de volgende dag weer vies is, vind ik het misschien toch geen nuttig werk meer. Het is dus ook een momentopname”. Het blijkt dat de term lastig te gebruiken is voor onderzoek of beleid.
De NSvP staat voor de in 1926 opgerichte Nederlandse Stichting voor Psychotechniek die zich hard maakt voor mens en werk. De NSvP investeert in kennis en maatschappelijk initiatief en kijkt kritisch naar vastgeroeste patronen.

Arbeidseconoom Ronald Dekker is gasthoofdredacteur van het jaarlijkse NSvP-themanummer van het Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken en momenteel als onderzoeker werkzaam bij TNO. Hij hoopt op verdieping van de begrippen nuttig werk/werken in het algemeen belang. Daarbij hoort ook de rol van technologie, industriepolitiek en het onderwijs bij toekomstig nuttige banen.

Werken in algemeen belang

Werken in algemeen belang is meer bezien vanuit het collectief: wat vinden we zinvol en belangrijk werk voor onze samenleving? De term biedt meer houvast, al is het natuurlijk nog altijd subjectief welk werk het algemeen belang dient: Dekker: “Werk in school en ziekenhuis wordt grosso modo beschouwd als belangrijk voor de publieke zaak, het zijn sectoren waarin overigens nu juist een enorm tekort is. Bezorging van pakketjes door het hele land of flitsbezorging worden minder beschouwd als zinvol voor de maatschappij”.
Een term die we tegenwoordig in dit verband vaker horen zijn de zogenaamde bullshitjobs, waarmee banen worden bedoeld waarvan de werknemer zélf vindt dat ze maatschappelijk zinloos zijn.

Dekker gebruikt voor het themanummer van TvA ‘werken tot nut van het algemeen’. Dekker: “Toen ik op internet zocht op deze term, kwam ik al gauw op de Maatschappij tot Nut van het Algemeen die in de achttiende eeuw individuele en maatschappelijke ontplooiing stimuleerde en onderwijs en cultuur toegankelijk wilde maken voor iedereen”. Sindsdien hebben overheidsorganisaties, door de overheid betaalde organisaties en het democratiseringsproces voor veel verandering gezorgd op het gebied van werken in algemeen belang, maar de laatste dertig à veertig jaar wordt veel aan de markt overgelaten.

Brede welvaart

Dekker vindt hervormen van de economische structuur een goed idee. Bij die hervorming zou brede welvaart een rol dienen te spelen. Brede Welvaart kijkt verder dan economische groei en materiële welvaart. De term brede welvaart is intussen wel meer ingebed in beleid, maar volgens Dekker is dat nog niet voldoende.

De vraag is: wat vinden wij zinvol en belangrijk werk voor onze samenleving? De NSvP en TvA hopen dat wetenschappelijke bijdragen inzoomen op nieuwe vormen van ‘matching’ op de arbeidsmarkt die bijdragen aan meer nuttig werk.

Dekker gaat in het artikel nog in op industriepolitiek en technologie. Lees het hele artikel Arbeidseconoom Ronald Dekker: ‘Discussie over werken in algemeen belang op hoger plan tillen’, door Ellen Schat , NSvP, 29 augustus 2023: www.innovatiefinwerk.nl

Het themanummer van het Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken, waarvan Ronald Dekker de gasthoofdredacteur is, verschijnt in december 2023. /www.aup-online.com/content/journals/01692216

NSvP: www.innovatiefinwerk.nl

Brede welvaart in de regio, Planbureauvoor de Leefomgeving: www.pbl.nl/brede-welvaart-in-de-regio

Het verhaal van het CAF-team: Onterecht beschuldigd, genegeerd en in de steek gelaten

De brief eindigt met een oproep van voorzitter Albert van der Smissen van NCF: “Breng de waarheid over het CAF-team naar buiten!”. Op 19 juli 2023 schreef NCF, de vakbond van ambtenaren van het Ministerie van Financiën, een brief aan de top van de Belastingdienst, de media en de politiek. De brief bevat het verhaal van het CAF-team dat zich als zondebok voelt gebruikt voor de Toeslagenaffaire.

Er zijn bij de Toeslagenaffaire zaken misgegaan bij de Belastingdienst. Allerlei schakels in het systeem faalden. Maar er ging ook heel veel mis buiten de Belastingdienst. Daar wordt helaas veel minder aandacht aan geschonken. De ministeries en de politiek slagen erin om hun rol grotendeels buiten de aandacht te houden, terwijl uitvoeringsorganisaties kritisch bekeken worden en in het volle licht van de schijnwerpers staan. Het team medewerkers dat – onterecht – de schuld in de schoenen geschoven krijgt is het CAF-team.

Het CAF-team

In 2013 werd met spoed het Combiteam Aanpak Facilitators (CAF-team) opgericht. Het team had niet tot doel misbruik van toeslagen door individuele burgers aan te pakken. Het CAF-team kreeg de opdracht om door facilitators georganiseerde grootschalige fraude en misbruik te signaleren en aan te pakken. Dit ging dan bijvoorbeeld om gastouderbureaus die met persoonsgegevens van, soms ook onwetende, ouders fraudeerden met kinderopvangtoeslagen of om belastingadviseurs die namens meerdere burgers fraude pleegden met de aangifte inkomstenbelasting.

Het CAF-team was binnen de organisatie van de Belastingdienst of directie Toeslagen niet bevoegd toezicht te houden op individuele burgers of hen sancties op te leggen. Het CAF-team was geen onderdeel van de directie Toeslagen. Het team bestond grotendeels uit medewerkers van de FIOD, Belastingdienst of Toeslagen die gedetacheerd werden aan CAF. Het team bestond uit zo’n dertig medewerkers die vaak slechts parttime werkten. Deze kleine groep zou volgens de media en de politiek ongeveer de hele Toeslagenaffaire veroorzaakt hebben. Dat de Toeslagenaffaire begon bij het CAF-team is een wijdverbreid misverstand. Het gevolg was dat het team jarenlang het middelpunt van onderzoeken zou vormen. De Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (POK) bijvoorbeeld heeft zich volledig blindgestaard op de rol van het CAF-team.

De oorzaak van het misverstand

De onterechte beschuldiging van het CAF-team is ontstaan door een gebrek aan onderscheidingsvermogen. Voor 2013 was er sprake van te weinig toezicht en controle op toeslagen. Dat veranderde in 2013 toen er op grotere schaal toezicht kwam naar aanleiding van de zogenaamde Bulgarenfraude*). Vanaf die datum werden ouders geconfronteerd met de zogenaamde ‘alles-of-niets-aanpak’ die de wet had voorgeschreven. Hierbij hanteerde Toeslagen soms een werkwijze die achteraf erg ongelukkig uitpakte voor het CAF-team. Toeslagen gebruikte namelijk eigen CAF-codes en dat gebruik van CAF-codes door Toeslagen is de oorzaak van het misverstand met als gevolg de talloze onderzoeken naar het CAF-team die tot op de dag van vandaag doorlopen, ondanks de conclusie van het onafhankelijke onderzoek van KPMG. Daarin staat dat het CAF-team geen enkele bevoegdheid had om bij individuele burgers toeslagen stop te zetten of terug te vorderen. Tevens blijkt dat het CAF-team niet stiekem de verantwoordelijkheid had om bij de directie Toeslagen beslissingen over individuele ouders te nemen.

Feit is dat de directie Toeslagen bij het opleggen van terugvorderingen eigen CAF-codes gebruikte, zonder dat het CAF-team hierbij betrokken was. Deze onderzoeken met CAF-codes vielen volledig onder de verantwoordelijkheid van de directie Toeslagen.

Aangiften

Het CAF-team is inmiddels opgeheven. Het is het enige team bij de Belastingdienst waarbij dit naar aanleiding van de Toeslagenaffaire is gebeurd. Een reden is nooit officieel gegeven maar het lijkt erop alsof de Belastingdienst de aanstichters van de Toeslagenaffaire gevonden en aangepakt heeft. De leden van het CAF-team zijn zo in de beeldvorming de schuldigen van de Toeslagenaffaire geworden. In de Tweede Kamer bijvoorbeeld is gevraagd de ‘CAF-cowboys’ te vervolgen. Het Ministerie van Financiën heeft zelfs aangifte tegen het eigen personeel gedaan in mei 2020 “vanwege mogelijke misdrijven in de toeslagenaffaire”. Het CAF-team is expliciet in de aangifte genoemd, naast het Managementteam Fraude en de Directie Toeslagen.

In februari 2022 heeft vakbond NCF aangifte gedaan tegen het programma BOOS (BNNVARA) na een oproep van presentator Tim Hofman om namen van ambtenaren te delen die verantwoordelijk zouden zijn voor de Toeslagenaffaire. Presentator Tim Hofmann van BOOS riep via sociale media klokkenluiders op zich te melden als zij namen van ambtenaren kennen die zich niet aan de regels hebben gehouden bij de fiscus. “Wij willen weten: wie waren dat? Welke ambtenaren werken daar nu nog? Welke ambtenaren zijn ontslagen of gestraft, zoals de Belastingdienst ooit de ouders strafte?”
De ambtelijke top reageerde onmiddellijk op de oproep, op het Intranet van de Belastingdienst. Men maakte zich grote zorgen over de oproep tot een zoektocht naar individuele ambtenaren. Voorzitter Albert van der Smissen van vakbond NCF, met zesduizend leden de grootste vakbond binnen de Belastingdienst en het Ministerie van Financiën, was evenwel niet erg te spreken over de reactie. De ambtelijke top heeft alleen intern, en niet in het openbaar stelling genomen.

De schade is enorm

De schade die is aangericht bij de medewerkers van het voormalige CAF-team is enorm. De ambtenaren hebben de afgelopen jaren veel over zich heen gekregen. Ze werden aangezien voor de hoofdschuldigen van een drama. Ze zijn bedreigd, achtervolgd door de media, er is strafrechtelijk onderzoek naar ze gedaan en ze worden tot op de dag van vandaag geconfronteerd met intensieve, slepende onderzoeken.

Een van de ergste dingen in het leven is valselijk beschuldigd worden. Valse getuigenis afleggen wordt sinds jaar en dag in alle culturen beschouwd als een hoofdzonde. Een aan diggelen geslagen reputatie blijkt nauwelijks te herstellen, ook niet als achteraf blijkt dat betrokkenen van alle blaam zijn gezuiverd. Er is een gezegde dat luidt: “Reputatie is een glas. Als het eenmaal is gebroken, kun je het niet meer in elkaar zetten”.
Het is hoogtijd voor rehabilitatie van de ambtenaren van het voormalige CAF-team. “Breng de waarheid over het CAF-team naar buiten!”

Lees hier het complete verhaal van het CAF-team, 19 juli 2023: https://beroepseer.nl/

Lees hier de Ledenbrief Onterecht beschuldigd, genegeerd en in de steek gelaten, juli 2023: https://beroepseer.nl

NCF: https://ncf.nl/

Eindverslag onderzoek kinderopvangtoeslag gepresenteerd: ‘Ongekend onrecht’, Blogs Beroepseer, 18 december 2020: https://beroepseer.nl/blogs/eindverslag-onderzoek-kinderopvangtoeslag-gepresenteerd-ongekend-onrecht/

Noot
*) De Bulgarenfraude was een fraude met toeslagen in Nederland begin jaren 2010 door een Bulgaarse bende. Deze bende moedigde Bulgaren aan zich in te schrijven op een Nederlands adres en onterecht met terugwerkende kracht toeslagen aan te vragen.

Reactie en standpunt van VHMF

Het bestuur van de Vereniging van Hogere ambtenaren bij het Ministerie van Financiën (VHMF) verwijst graag naar de brief die onze collega’s van de NCF waarin het verhaal van de medewerkers van het CAF-team wordt gedaan.
Het bestuur van de VHMF herkent zich hierin, mede op basis van de gesprekken die wij met onze leden hebben gevoerd. Voor een toekomst van de Belastingdienst is het nodig dat er zo spoedig mogelijk een punt gezet wordt. Waarbij alle medewerkers recht wordt gedaan. Daartoe roepen we de dienstleiding op. https://vhmf.nl/index.php?view=article&id=201:nieuwsbrief-20230723&catid=19

Alleen de wetgever kan een collectieve oplossing bieden voor onrealistische beslistermijn hersteloperatie toeslagen. Niet de bestuursrechter

Wat er is geleerd van de zeven aanbevelingen van de Tijdelijke commissie Uitvoeringsorganisaties (TCU; commissie Bosman), vraagt Bart Jan van Ettekoven zich af? Van Ettekoven is voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Op 23 augustus 2023 deed de Afdeling uitspraak in het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland en de rechtbank Rotterdam inzake de beslistermijnen van de Belastingdienst bij de hersteloperatie toeslagen.

De rechtbank Midden-Nederland heeft in april 2023 de Belastingdienst ten onrechte een veel te lange termijn gegeven om te beslissen op aanvragen voor compensatie in de hersteloperatie toeslagen. Dat geldt ook voor de te lange termijn die de rechtbank heeft gegeven om op bezwaren van gedupeerde ouders te beslissen. De rechtbank stelt terecht dat de wetgever bewust onrealistische beslistermijnen heeft opgenomen in de Wet hersteloperatie toeslagen.

Niet de taak van de bestuursrechter

Maar het is niet de taak van de bestuursrechter om een structurele, collectieve oplossing voor dit probleem te bieden. Dat kan alleen de wetgever doen door de wet aan te passen of te komen met een andere voorziening of oplossing.

Allemaal vragen

Wat is de taak van de bestuursrechter als rechtbanken worden geconfronteerd met een hoos aan beroepen tegen niet tijdig beslissen? En wat is wijsheid als het bestuursorgaan aangeeft dat het geen enkele termijn weet te halen? Moet je dan per zaak een termijn stellen of proberen bij te dragen aan een meer algemene oplossing? Mag de rechter daarbij optreden als wetgever-plaatsvervanger? Of gaat hij dan zijn boekje te buiten? Welke rol speelt daarbij het ‘doenvermogen’ van de uitvoeringsorganisatie?

Dit zijn allemaal vragen die kunnen opkomen bij lezing van de uitspraken over beslistermijnen van de Belastingdienst bij de hersteloperatie toeslagen die de Afdeling bestuursrechtspraak op 23 augustus heeft gedaan.
Welk beeld blijft achter na lezing van de volledige tekst van de uitspraak van de Raad van State? We zien een treurig stemmend tafereel van onrealistische wetgeving en uitvoeringsproblematiek, waarvan de burger de dupe is.

Lees verder Niet de bestuursrechter, maar alleen de wetgever kan een collectieve oplossing bieden voor onrealistische beslistermijnen bij hersteloperatietoeslagen, Raad van State, 23 augustus 2023: www.raadvanstate.nl/actueel/nieuws/augustus/beslistermijn-hersteloperatie-toeslagen/

Hersteloperatie van kinderopvangtoeslagaffaire blijkt te ingewikkeld en traag, constateert Nationale Ombudsman, Blogs Beroepseer, 11 oktober 2021: https://beroepseer.nl

Eindverslag onderzoek kinderopvangtoeslag gepresenteerd: ‘Ongekend onrecht’, Blogs Beroepseer, 18 december 2020: https://beroepseer.nl

Dienst Toeslagen: https://herstel.toeslagen.nl/
In 2020 is de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen (UHT) opgericht

 

Afbeelding bovenaan: Receptie van de Raad van State in Den Haag

Moe van armoe? Deel je verhaal. Maak samen een vuist tegen armoede

Vaak word je niet gezien. Je leeft in armoede. Kinderen kunnen niet meedoen. Je bent ziek. Je wilt weer aan het werk, maar bent arbeidsongeschikt, hebt geen werk of bent zwanger. Je kunt de huur of je zorgkosten niet betalen. Je verwacht hulp. Krijg je die ook?
Via het platform Hetgaatovermij.org is de Landelijke Cliëntenraad de campagne Vuist tegen armoede gestart om zoveel mogelijk verhalen op te halen van mensen die niet meer rondkomen. Het kabinet mag dan gevallen zijn, Nederland moet wel door met het bestrijden van armoede.
De verhalen gaan naar de leden van de Tweede Kamer die beslissen of bijvoorbeeld aanpak van armoede door moet gaan en niet op de plank moet blijven liggen totdat er een nieuw kabinet is.

Bestaanszekerheid

De Landelijke Cliëntenraad (LCR), in 2002 opgericht, streeft naar bestaanszekerheid voor iedereen en vertegenwoordigt mensen die een uitkering, pensioen of (financiële) ondersteuning krijgen van de overheid. De LCR is officieel gesprekspartner van de landelijke overheid. Daarnaast is de LCR het overlegorgaan voor landelijke cliëntenorganisaties en cliëntenraden als het gaat om werk en inkomen.
De cliëntenraden zijn actief bij de UWV (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen), de SVB (Sociale Verzekeringsbank) en gemeenten. Daar treden ze op namens (individuele) cliënten. Deze cliëntenraden hebben vertegenwoordigers in de LCR. De LCR behartigt geen individuele belangen, maar verzamelt de informatie en de signalen die binnenkomen bij LCR om ze aan te wenden voor beïnvloeding van de politiek. LCR controleert alle informatie die binnenkomt op feiten.

Vuist tegen armoede

Armoede komt in Nederland voor bij mensen mét en zonder werk. Het gaat erom dat je niet genoeg geld hebt om van te leven. Dus om de kosten voor woning, gas, water, energie te dragen én om boodschappen van te doen. Dat betekent dat rekeningen blijven liggen. Een deel van de mensen raakt in de schulden. Of de schulden kunnen ook de armoede veroorzaken.

Teveel mensen leven in Nederland in armoede. Als er niets gebeurt dan komen er in 2024 nog veel meer mensen bij. Vertel je verhaal wat dat met jou, je gezin en je leven doet.
Ga naar Moe van armoe: www.hetgaatovermij.org/campagnes/moe-van-armoe
Hier staat ook aangegeven hoe je via sociale media je verhaal kan delen.

Landelijke Cliëntenraad: www.landelijkeclientenraad.nl

Vuist tegen armoede: www.landelijkeclientenraad.nl/actueel/deel-jouw-verhaal-maak-samen-met-ons-een-vuist-tegen-armoede

Blog van voorzitter Fatma Koşer Kaya van LCR: Een beroep op de leden van de Tweede Kamer, Landelijke Cliëntenraad, 12 juli 2023: www.landelijkeclientenraad.nl/actueel/blog-fatma-koser-kaya-een-beroep-op-de-leden-van-de-tweede-kamer

Arbeid, arbeidsethos en vrije tijd. Hoe gaan wij om met werk?

Werk, werk, werk. We zijn erdoor geobsedeerd. In de confronterende en wrang-komische televisiedocumentaire After Work stelt de Zweedse regisseur Erik Gandini de vraag: wat doen we eigenlijk met onze vrije tijd als werk, onder meer door Artificiële Intelligentie (AI) niet meer het belangrijkste in ons bestaan zal zijn?
Het debat over de gevolgen hiervan wordt over het algemeen gedomineerd door technologie-experts en economen, en wordt vaak afgeschilderd als een science-fiction dystopie. Maar wat betekent werk dan nog voor óns?

Dat is de vraag die Gandini probeert te beantwoorden en daarvoor reist hij naar vier landen: de Verenigde Staten, Zuid-Korea, Italië en Koeweit. Hij laat een breed scala aan mensen aan het woord. In de VS blijkt men zich weinig te bekommeren om vrije tijd en vakanties, hooguit twee aansluitende weken vakantie per jaar is de norm. In het puissant rijke Koeweit hebben werknemers weinig te doen. In dat oliestaatje worden meerdere mensen voor een zelfde baan aangenomen. Omdat ze niets te doen hebben raken ze gedeprimeerd. De overbodigheid van hun baan leidt ertoe dat werknemers geconfronteerd worden met existentiële leegte.

Een groep jongeren

In Zuid-Korea is het een ander verhaal. Daar heerst werkverslaving. De werkdruk is enorm met als resultaat het hoogste zelfmoordaantal ter wereld. Ex-minister van Werkgelegenheid Kim Young Joo: “Zuid-Korea is een land geworden waar de gezinnen ongelukkig zijn omdat mensen teveel werken”. Gelukkig treft de Koreaanse regering maatregelen. Via een reclamecampagne wordt  een werkweek van 52 in plaats van 68 uur aangemoedigd.

Gandini’s bezoek aan een superrijke familie in Italië toont een inkijkje in de mentaliteit van mensen die het aan niets ontbreekt en een onwaarschijnlijk luxe leven leiden. Verder blijkt dat in Italië een derde van de jongeren bewust niet werkt. Socioloog Luca Ricolfi vertelt tegen een achtergrond met jonge mensen op een beeldscherm: “Dit zijn NEET’s, een groep jongeren die helemaal niets doen met hun leven. De hoogste aantallen komen voor in Italië, en Griekenland staat op de tweede plaats. Het percentage jongeren die niets doen is 30 procent, bijna een op de drie. Ze doen echt niets, ze werken niet, studeren niet en volgen geen traject. NEET slaat op jongeren zonder baan, opleiding of werkervaringsplek.
Het aantal NEET’s hangt samen met de ‘verwachte erfenis’. Huizenbezit is wijdverbreid. De gemiddelde Italiaanse familie heeft zo’n 400.000 euro aan bezittingen. Maar het probleem ligt vooral bij het kleine aantal erfgenamen, onder wie die erfenis wordt verdeeld. Italiaanse vrouwen krijgen gemiddeld 1,2 of 1,3 kinderen, wat betekent dat de jongeren zich er in meer of mindere mate van bewust zijn dat alles voor ze is geregeld. Wat er ook gebeurt, ze zullen nooit in de problemen raken. Deze accumulatie van rijkdom door huishoudens, heeft het belangrijkste sociale fenomeen van Italië veroorzaakt: vrijwillige werkloosheid”.
Verder wijst Ricolfi er nog op dat “vermaak en plezier de belangrijkste activiteiten van Italianen zijn. De vrijetijdsbesteding van Italianen is zeer decadent. Collectieve rituelen. Nachtelijke collectieve rituelen. Ze gaan massaal stappen en gebruiken drugs”.
Een deel van de Italiaanse bevolking, zo’n 15 tot 20 procent, bestaat uit mensen die werken in omstandigheden die doen denken aan slavernij.

Basisinkomen

Uit gesprekken blijkt dat mensen – of ze nu arm of rijk zijn – werk nodig hebben. Ter sprake komt ook of het basisinkomen voor iedereen een oplossing biedt voor hedendaagse vraagstukken. De Italiaanse rijkaard Ferdinand wordt gevraagd wat hij ervan vindt als iedereen een basisinkomen zou krijgen. Zijn antwoord: “Omdat ik kom uit een cultuur die is gebaseerd op meritocratie, denk ik dat het idee van een basisinkomen iets is wat heel verkeerd is, demotiverend en ontmoedigend en dat het heel slecht is voor de economie van een land”.
Uit gesprekken blijkt dat mensen – of ze nu arm of rijk zijn – werk nodig hebben. Noam Chomsky: “In de wereld van nu is een van de belangrijkste doelen in het leven, het hebben van een baan. Het beste advies dat je aan een jongere kunt geven is dat hij zich moet voorbereiden op zijn werkzame leven. Dat hij zich erop moet voorbereiden z’n hele leven onderworpen te zijn aan een baas”. Maar, volgens Chomsky kan technologie ons bevrijden van saai en gevaarlijk werk. En dan ligt de weg open naar creatief en interessant werk.

Het labyrint

 

Tegen het eind van van de film zien we een labyrint. Het labyrint als symbool is bedoeld om aan te moedigen tot bespiegelingen over het leven. Armando Pizzoni, die dankzij een erfenis niet hoeft te werken maar op zijn landgoed constant bezig is met werken in de tuin en het snoeien van de heggen van het labyrint vertelt: “Je komt aan bij het doolhof, belast met zonden, met angst. Je weet niet wat de zin van het leven is. Dus je verdwaalt in de gangen van het doolhof die op zeven plekken doodlopen, wat staat voor de zeven hoofdzonden. Meestal kun je dan gewoon niet verder. Elke keer dat je pad doodloopt, moet je omkeren en om vergiffenis vragen zodat je weer op het rechte pad kunt komen. Uiteindelijk ga je begrijpen welke rol je speelt in deze wereld”.

Keren we weer even terug naar het begin van de film met de Zuid-Koreaanse Yoo Deug Yeon die werkte van zeven uur ’s ochtends tot elf uur ’s avonds en het commentaar van zijn dochter:. “Alles bij hem draait om zijn werk. Hij ís zijn werk. Hij heeft geen vrienden. Buiten zijn werk heeft hij helemaal niets. Als hij dat loslaat, heeft hij helemaal niets meer”.

Wat is de zin van mijn leven? Wat wil ik nou echt doen? Als ik elke maand geld zou krijgen zonder ervoor te  hoeven werken, wat zou ik dan doen?

After Work  is uitgezonden op NOP2 op 24 augustus 2023 en nog te zien op 2Doc: www.2doc.nl/documentaires/2023/07/after-work.html

Interview met Gandini op: https://cineuropa.org/en/interview/440570

Hieronder: naar de video After work

Verkiezingsmanifest Patiëntenfederatie: Kies voor passende zorg – niet minder, maar anders!

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen in november 2023 roept Patiëntenfederatie Nederland politieke partijen op in hun verkiezingsprogramma te kiezen voor passende zorg voor patiënten. Volgens Patiëntenfederatie Nederland is dat dé manier om de kwaliteit en toegankelijkheid van zorg – ondanks de toenemende vraag en beperkte capaciteit – de komende jaren te garanderen. Wat Patiëntenfederatie Nederland betreft wordt de zorg voor patiënten de komende jaren anders, maar niet minder.

Patiëntenfederatie Nederland vertegenwoordigt ruim 200 patiëntenorganisaties en maakt zich sterk voor alle mensen die zorg nodig hebben.

Acht concrete aanbevelingen

De Patiëntenfederatie Nederland doet in het verkiezingsmanifest acht concrete aanbevelingen aan politieke partijen om op te nemen in hun verkiezingsprogramma. Zo roept Patiëntenfederatie Nederland onder andere op om de wachtlijsten in de zorg en de hoge (stapeling van) zorgkosten voor patiënten aan te pakken. Dat laatste moet bijvoorbeeld gebeuren door mondzorg en fysiotherapie meer te gaan vergoeden vanuit het basispakket.

Patiënten moeten op goede zorg kunnen (blijven) rekenen

Volgens directeur-bestuurder Dianda Veldman zijn er fundamentele politieke keuzes nodig om de goede zorg voor patiënten de komende decennia te garanderen: “Patiënten in Nederland moeten op goede zorg kunnen (blijven) rekenen. Wij geloven dat dat kan door meer regie, een efficiëntere organisatie, beter gebruik van technologie en intensievere samenwerking over zorgdomeinen en instellingsmuren heen. Al die veranderingen kunnen bovendien alleen goed plaatsvinden met inbreng en inspraak van patiënten. Zij moeten daarin een sterke positie krijgen. Ons verkiezingsmanifest helpt politieke partijen hopelijk om daarvoor de goede keuzes te maken”.

Oproep aan politieke partijen. Acht aanbevelingen

  1. Pak de wachtlijsten aan
  2. Stop de stapeling van zorgkosten
  3. Vergoed mondzorg en fysiotherapie vanuit het basispakket
  4. Versimpel de toegang en ondersteuning van zorg thuis
  5. Geef inzicht in de uitkomsten van zorg
  6. Voer hybride zorg versneld in
  7. Bepaal opnieuw welk zorgaanbod waar in Nederland nodig is
  8. Geef patiënten een volwaardige stem in de zorg

Downloaden Verkiezingsmanifest: www.patientenfederatie.nl/downloads/organisatie/1449-verkiezingsmanifest-van-patientenfederatie-nederland/file

Kies voor passende zorg: niet minder, maar anders! Patiëntenfederatie, 14 augustus 2023:
www.patientenfederatie.nl/actueel/nieuws/kies-voor-passende-zorg-niet-minder-maar-anders