Samenwerking van groep ambtenaren blijkt zeer succesvol

Bijna twee keer zoveel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt vindt een baan via de methode IPS in vergelijking tot andere methodieken. Een groot succes, en daarom krijgt de re-integratiemethode Individuele Plaatsing en Steun (IPS) voor de komende twee jaar achttien miljoen euro uit de rijksbegroting.
Achter de achttien miljoen zit een verhaal van een bevlogen samenwerking tussen ambtenaren van verschillende overheden, verenigingen en zorgpartijen: de ministeries van SZW en VWS, De Nederlandse GGZ, UWV, Cedris, Divosa, Mensen met Mogelijkheden, MIND, Valente, Stichting Samen Sterk zonder Stigma, de Vereniging voor Nederlandse Gemeenten en werkgeversvereniging AWVN – verenigd in het initiatief Sterk door Werk.

Tijdens behandeling geplaatst bij werkgever

Een derde van de mensen met een uitkering ontvangt GGZ-hulp. En bijna 60 procent van de totale GGZ-kosten gaat naar mensen met een uitkering, ontdekten drie ambtenaren op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW). De oplossing bleek te zijn de re-integratiemethode IPS.
IPS is een methode waarbij mensen met psychische problemen, die daarvoor in behandeling zijn bij een GGZ-instelling, niet pas ná hun behandeling op zoek gaan naar werk. In plaats daarvan worden ze, als zij dat willen, tijdens hun behandeling geplaatst bij een werkgever. Het begint dus meteen met echt betaald werk. Een trajectbegeleider begeleidt zowel de cliënt als de werkgever.
IPS leidt bij 44 procent van de deelnemers binnen 30 maanden tot betaald werk, terwijl die uitkomst bij andere methodieken 25 procent is.

Enthousiast

Werkgevers zijn enthousiast over IPS. Hans van Beek werkt bij U-stal, een stichting voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze beheren depots, fietsenstallingen en bieden schoonmaakdiensten aan.
Bij Van Beek zijn negen mensen met een IPS- traject geplaatst. Acht daarvan waren een succes. De negende stopte vanwege medicatieproblemen. Van Beek: “Je merkt dat er op de achtergrond grote afstemming is geweest. Daardoor verdwijnt de ruis uit het traject. De trajectbegeleider geeft de beperkingen aan en is een praktisch aanspreekpunt die alle gegevens bezit, daardoor hoef je niet steeds naar een andere instantie voor bepaalde informatie”.
Van Beek heeft dat ook weleens anders meegemaakt. Hij vertelt over een man die thuis gevonden werd in apathische staat. Het was moeilijk om hem nog ergens gemotiveerd voor te krijgen. Dankzij de vele inspanningen van U-Stal lukte het om de man weer met plezier naar het werk te krijgen. Totdat zijn medicatie, zonder afstemming of aankondiging, werd aangepast.

Van Beek: “Voor we het wisten was hij weer in dezelfde staat als eerder. Het was handig geweest als wij geïnformeerd waren over zijn medicatie, dan konden wij ook weer het effect daarvan rapporteren. Nu hebben we ontzettend veel energie gestoken in deze man en heeft het uiteindelijk tot niets geleid. En dat komt dan door een externe partij. Dat is ontzettend zonde”.

Op Overheid van nu – voor professionals die interbestuurlijk samenwerken – staan meer verhalen over de manier waarop werkgevers de samenwerking van GGZ, UWV en gemeente hebben ervaren. Ook komt initiatiefnemer Henk-Jan Grotenhuis van het ministerie van SZW aan het woord over  het zoeken naar samenwerking en intrinsieke motivatie.
Ga naar: Het succesverhaal van een groep ambtenaren met een gevoel van urgentie, Overheid van nu, 11 oktober 2021: www.overheidvannu.nl 

Zie ook Documentaire tv-serie ‘Employable me’ helpt mensen met een beperking aan een baan. Zo kan het ook! Blogs Beroepseer, 16 augustus 2018: https://beroepseer.nl

Afbeelding bovenaan is van Gerd Altmann