Samen duwen
Ga naar de website van De GGZ laat zich horen:
Annette Schulte
Parlementaire enquête Zorg
Yes! Werkers en patiënten uit de zorg hebben zich verenigd in Aktiegroep Zorgcrisis en gaan een petitie voordragen die vraagt naar een parlementaire enquête naar de effecten van marktwerking in de zorg.
www.zorgcrisis.info.*)
De deksel is van de beerput aan het afvliegen en laat zich niet meer terugleggen! Ik hoop dat er verhalen gaan komen nu, zoals op het Groepsblog het verhaal van Wiel Janssen (voormalig directeur Jeugdzorg Amsterdam) van gisteren, van Wim Jongejan (huisarts) op 10 oktober en van Martin Beeres (huisarts) op 6 september en, bij de video’s Irene Hadjadakis (verpleegkundige Thuiszorg).
Het soort van verhalen die recht uit het hart komen, vanuit eigen ervaring, ondervinding en praktijk, van professionals uit de publieke sector, uit alle hoeken en gaten, onderwijs, zorg, politie en uit alle lagen.
Het blog van deze site als onafhankelijk platform, een landelijk digitaal dorpsplein voor beroepszeer, waar professionals hun eigen verhaal komen vertellen waar je naar toe kunt gaan om je gesteund te weten en inspiratie op te doen. Er kan veel veranderen, en dat gaat ook onvermijdelijk gebeuren, voorwaarde daarvoor is kennis delen. We leven in een digitaal tijdperk, laten we daar optimaal gebruik van maken!
P.S. Ik zeg ‘digitaal’ tijdperk, maar feitelijk zou je beter kunnen zeggen dat we in een revolutionair tijdperk leven.
De oude structuren zijn aan het instorten, ook de manier waarop tot nu toe bestuurd werd. Van bovenaf, de macht lag in de top, en dat kon ook, want daar lag de kennis, en die kon afgeschermd worden. Dat kan nu niet langer, kennis is van iedereen, mensen kunnen razendsnel met elkaar in contact komen en kennis delen. Dat is m.i. de reden dat oude bolwerken instorten, en daar liggen ook precies de mooie nieuwe kansen om van onder af een nieuwe besturingsfilosofie tot stand te brengen. De besturingsfilosofie is dood, leve de besturingsfilosofie!
Niet langer verticaal, maar horizontaal, niet langer iemand in de top die, los van God en het primaire proces, iets bedenkt, maar vernieuwende initiatieven vanuit contact en verbinding in het primaire proces zelf! Het begin ligt bij het elkaar gaan vertellen van onze verhalen.
Dat is de eerste kennis die gedeeld moet worden.
*) Website is niet meer actief.
Appèl op professionals die van hun vak houden
“Number one in your life’s blueprint, should be a deep belief in your own dignity, your worth and your own somebodiness. Don’t allow anybody to make you feel that you’re nobody. Always feel that you count. Always feel that you have worth, and always feel that you’re life has ultimate significance.”
Bron: rede Maarten Luther King voor leerlingen van de Baratt Junior Highschool in Philadelphia op 26-10-’67: “If it falls to your lot to be a streetsweeper, sweep streets like Michelangelo painted pictures, like Shakespeare wrote poetry, like Beethoven composed music; sweep streets so well that all the host of heaven and earth will have to pause and say: ‘Here lives a great sweeper, who swept his job well’.”
Terreuraanslag op het onderwijs!!
Ook in het onderwijs slaat de terreur van het tijdschrijven en productiedenken nu toe. Het laatste stukje publieke sector dat nog niet de helft van de tijd bezig is met registratie en controleformulieren afvinken, is nu ook aan de beurt.
“De Onderwijsraad vindt dat de leraar geen besef heeft van doelmatig onderwijs. Daarom moet de docent maar eens precies gaan opschrijven waar hij zijn tijd aan besteedt. De Raad definieert het begrip doelmatigheid als volgt: met dezelfde middelen meer bereiken. We moeten namelijk bezuinigen. Ook verwacht men een groot lerarentekort. In plaats van goed te kijken naar de werkdruk en de werkomstandigheden in het onderwijs, krijgt de leraar er een nutteloze taak bij.
Nu heeft elke school al een taakbeleid waarin de werkzaamheden van de leraren nauwkeurig omschreven staan. Ook extra activiteiten worden op basis van dit systeem beloond.
Waarom wil de Onderwijsraad die leraren nog lastig vallen met tijdschrijven? De leraar zou nu toch met rust gelaten worden (Commissie-Dijsselbloem) en zijn autonomie weer terugkrijgen (Rapport-Rinnooy Kan)?”
(Bron: De Volkskrant, 14-11-2009).
Nederland wordt geregeerd door angst
Er waart een ernstig virus rond in het publieke domein in Nederland. Het virus wordt verspreid door de overheid en heet ‘productiedenken en tijdschrijven.’
De vraag an sich: ‘hoe maak je resultaten transparant en zichtbaar?’ is een legitieme vraag. Het kan niet meer zo zijn dat instellingen ieder jaar een zak met geld krijgen en zich nauwelijks in resultaten hoeven te verantwoorden. Die tijd is voorbij.
Echter, het is een grote misvatting te veronderstellen dat het werk van professionals in de publieke sector gevangen kan worden in kolommetjes en staatjes die je kunt afvinken. De kern van het werk is namelijk de inhoud van het contact met de mens die je tegenover je hebt, en dat is niet kwantitatief in productietermen meetbaar. Het doet ernstige afbreuk aan de kwaliteit van het werk en tast professionals aan in hun vakmanschap en beroepseer.
De verhalen van professionals die zich dagelijks gefrustreerd en gecompromitteerd voelen zijn talrijk.
Constatering: het gemakkelijkste, en dat doen we ook graag, is de zwarte piet bij de overheid leggen. Hoe bedenken ze het, o foei, ze snappen er ook niks van daar in Den Haag.
Echter, hoe waar dat ook is, de professionals kunnen de hand voornamelijk in eigen boezem steken. Wat namelijk echt opvallend is in Nederland, is de klaag- en angstcultuur onder professionals. Op de werkvloer wordt steen en been geklaagd, mensen branden af en lopen massaal weg uit bijvoorbeeld de zorg. Er wordt met een beschuldigende vinger naar de managers gewezen, als zijnde marionetten van de terreur van de heilig verklaarde marktwerking.
Maar wie staat daadwerkelijk op voor de kernwaarden en kwaliteit van zijn vak, wie doet iets, wie pakt daarin verantwoordelijkheid? Wie durft dat?
De constatering kan niet anders zijn dan, bijna niemand…
Dit is een gebrek aan moed. Nederland wordt niet in de eerste plaats geregeerd door een overheid, Nederland wordt in de eerste plaats geregeerd door angst. Angst voor verlies van baan, van steun van collega’s, angst überhaupt om zich te onderscheiden van de zwijgende massa..
Oproep aan mensen met visie
Als ik het allemaal goed begrepen heb gisteren, dan ligt het lot van de politie, zorg en onderwijs in handen van ambtenaren. Er worden 20 commissies gevormd die gaan bekijken hoe de noodzakelijke hervormingen gestalte kunnen gaan krijgen. Vervolgens gaat het kabinet kiezen uit de mogelijkheden die de ambtenaren gaan bedenken.
Ik hoop 1 ding, en dat is dat beroepsorganisaties, actiegroepen, wetenschappers en wie er ook meer zijn die zich sterk maken voor herstel van professioneel handelen, hun plek gaan opeisen nu.
Want kom op, met alle respect voor de ambtenaren; maar moeten we de toekomst van Nederland in ambtelijke handen leggen?
Mensen met visie, roert u, nu!
Beste meneer Klink
VWS dringt regeldruk met dertig procent terug –
“De administratieve lasten voor (zorg-) ondernemers zijn de afgelopen negen maanden met 32 procent afgenomen. Burgers zijn 26 procent minder tijd kwijt en 80 procent minder kosten. Dat stellen minister Ab Klink en staatssecretaris Jet Bussemaker in een brief aan de Tweede Kamer.” Dit was in alle kranten te lezen, afgelopen week.
Echter, je moet nooit zomaar geloven wat er gezegd wordt. En al helemaal niet als het gaat over ‘onderzoeksresultaten’. Je moet eerst het onderzoek zelf kritisch bekijken, hoe is de vraagstelling, wie zijn bevraagd, waarop, is de onderzoeksgroep representatief, etc.
De meest gerechtvaardigde vraag lijkt mij dan ook: beste minister Klink, mogen wij dat onderzoek eerst eens inzien? Vanwege het feit dat de conclusie ons meer dan onwaarschijnlijk in de oren klinkt?
Brief van minister Klink aan de Tweede Kamer, 2 september 2009
Brief Stichting Beroepseer aan Vaste Kamercommissie VWS over zorgregels, 9 oktober 2009
Spaanse pepers
Wat ik me wel afvraag, al die 1484 leden die Beroepseer rijk is, zou het niet mooi zijn als die eens wat van zich lieten horen, hier op de Groepsblog? Elkaar laten weten, waar ben je mee bezig, wat kom je tegen, wat zijn je frustraties, wat is je hoop, enzovoorts. Elkaar stimuleren, prikkelen, inspireren, steunen. ‘t Gevoel hebben dat je niet alleen staat, maar deel bent van een beweging.
Een stuk verantwoordelijkheid pakken daarin. Een commitment maken die verder gaat dan lid worden en er verder maar op rekenen dat anderen er wel voor zullen zorgen dat het allemaal goed komt met het herstel van beroepseer in Nederland.
Als iedereen in z’n luie stoel achterover blijft leunen verandert er nooit iets. Hoe kun je van beleidsmakers verwachten dat ze adequate beslissingen nemen als iedereen z’n mond dicht blijft houden?
Echter, als ik zo over deze pagina’s scroll, dan zie ik m’n eigen naam veel te vaak opduiken naar mijn smaak.
Tijd voor een zomerreces! Ik geef de spaanse peper bij deze gaarne door :):) Aan wie?
Ik wens u allen een goede zomer!
Chapeau!
Er is een uitstekend wetenschappelijk artikel verschenen, geschreven door Fred Leffers en Thijs Emons van de actiegroep ‘De GGZ laat zich horen’. Er wordt op zeer heldere wijze uiteengezet hoe de ‘toestand’ zo heeft kunnen worden als die is.
Wat ik het goede aan het artikel vind is dat de schuldvraag als niet relevant wordt aangemerkt. Er is een gezamenlijke verantwoordelijkheid omdat iedere betrokken partij zijn eigen steken heeft laten vallen. Net zo goed als het nu de gezamenlijke verantwoordelijkheid is om tot een oplossing te gaan komen en te gaan zorgen dat de GGZ uit de misère komt. Benadrukt wordt het belang van een herkenning van feiten, die dan vervolgens door alle betrokken partijen ook als zodanig erkend gaan worden. Want dan komt er pas echt en waarachtig ruimte voor het zoeken naar een oplossing, anders blijft het water naar de zee dragen.
Vervolgens wordt een gedegen stappenplan geschetst van hoe het proces naar een oplossing zou kunnen verlopen. Petje af.. oftewel, chapeau…
Zie voor artikel www.deggzlaatzichhoren.nl
Het echec van de marktwerking
En is dat niet het hele mooie van het hele gegeven van de teloorgang van beroepseer, dat er zulke kanjers tevoorschijn komen, voorvechters van goede zaken, waarvan je helemaal niet wist dat Nederland ze had, dat er een site is als Beroepseer, een boek als Beroepstrots, bestuurders die tegen de stroom in durven gaan, dat er een actiegroep is als De GGZ-laat-zich-horen…
De kredietcrisis ten spijt, of waarschijnlijk juist dankzij de crisis, we leven in een spannende tijd, er gebeurt tenminste iets, Nederland is wakker aan het worden, leuk!