Eerdere publicaties
De jeugdhulpverlener aan het woord. Onderzoek onder jeugdhulpverleners, door Marianne Langkamp, november 2009
Signalement
“Verpleegkundigen en verzorgenden moeten hun mond open doen als er iets gebeurt dat naar hun idee niet door de beugel kan. Ze dienen in zo’n geval meer zelfbewustzijn te tonen tegenover
Inspectie roept op tot dialoog
Inspectie gaat bestuurders afrekenen op zorgkwaliteit
Raden van bestuur en raden van toezicht moeten kwaliteit en patiëntveiligheid meer als kernactiviteit gaan beschouwen. Ze worden daar na 2010 ook
Laf gedrag
Bij het video-interview met Wiel Janssen over de jeugdzorg staat een anonieme reactie die twijfels zaait over de bedoelingen van Janssen.
Onder het pseudoniem ‘zorg’ wordt Janssen verweten
Dear Mr. Obama
Dank u wel, voor uw inspirerende rede! Daardoor realiseer je je: je kunt de kredietcrisis aangrijpen om in zak en as te gaan zitten, en het met een moeilijk gezicht benauwd en angstig over komende en
Raden van Bestuur en professionals gezamenlijk in opstand
Wanneer komen professionals en Raden van Bestuur eindelijk eens gezamenlijk in opstand? –
Halverwege de jaren tachtig zien we dat ook binnen de gezondheidszorg men wil komen tot ‘efficiënt organiseren’.
Hoe krijgen wij vertrouwen in de jeugdzorg?
Wiel Janssen werkte meer dan 32 jaar in de jeugdzorg, waarvan tien jaar – tot eind 2008 – als directeur-bestuurder van Bureau Jeugdzorg Amsterdam. In het afgelopen jaar verdiepte hij zich
Bezieling en beheersing
Detlef Petry is als psychiater werkzaam in de Maastrichtse instelling Vijverdal. Onder invloed van het neoliberalisme is er veel veranderd binnen de psychiatrie. Alles draait steeds meer om efficiëntie, markteconomie en concurrentie. Petry schetst een beeld van de gevolgen voor personeel en patiënten, en spreekt zijn zorg uit:
Dertig jaar werk ik als psychiater in Maastricht aan de rehabilitatie van chronisch psychiatrische patiënten en hun naasten.
Toen ik in 1978 begon was er nauwelijks interesse voor deze groep en het wekte verbazing dat ik me als psychiater met ‘uitbehandelde patiënten’ bezig wilde houden. Er was weinig geregeld binnen de psychiatrie. De basis was een wet uit 1830, die regelde dat patiënten onder curatele gesteld konden worden, en de Krankzinnigenwet uit 1884; een zeer repressief uitgangspunt.
Omdat het niemand interesseerde, hadden mijn collega’s en ik de eerste tien jaar alle tijd en vrijheid om met de rehabilitatie van deze mensen een nieuwe weg in te slaan: te streven naar eerherstel als gelijkwaardige mensen en burgers.
Halverwege de jaren tachtig begon een geleidelijke omslag: van structuur van burgerschap naar managementstructuur. Er kwamen nieuwe opleidingen met als doel de psychiatrie op een ‘wetenschappelijke