Skip to main content

Redactie Beroepseer

Ziekenhuiscultuur moet veranderen, en compassie ingevoerd, zegt Britse staatssecretaris Volksgezondheid

Het Engelse dagblad The Telegraph is sinds de onderzoeken in 2009 naar de wantoestanden in het Stafford ziekenhuis de Heal Our Hospitals campagne gestart, ervan uitgaande dat de problemen daar niet op zich stonden maar symptomen waren van een door streefgetallen geobsedeerde cultuur binnen de National Health Service (NHS). De NHS is het openbare gezondheidsstelsel van Groot-Brittannië en de grootste uit publieke middelen betaalde gezondheidsdienst ter wereld waar circa 1,7 miljoen mensen werken. De krant had zes eisen gesteld, waaronder een openbaar onderzoek naar de voorvallen in het Stafford en de manier waarop ziekenhuizen in het hele land geïnspecteerd en bestuurd worden.

In februari 2010 verscheen er een onderzoeksrapport over de gebeurtenissen in de periode 2005-2008. Gebleken was dat er in het Stafford ziekenhuis meer patiënten waren gestorven – tegen de 1200 – dan redelijkerwijs verwacht mocht worden. Artsen en verpleegkundigen stonden onder druk om streefcijfers te halen, zelfs als patiënten hoge risico’s liepen. Verpleegkundigen werd verteld dat “hun hoofd zou rollen” als ze niet voldeden aan de gestelde doelen. Artsen werden afgehouden van in kritieke toestand verkerende patiënten en moesten zich wijden aan minder risicovolle gevallen. Kwetsbare patiënten werden aan hun lot overgelaten en leden dorst en honger. Verpleegkundig personeel werd ontslagen en vervangen door niet bevoegde assistenten.

Managers wilden bewijzen dat ze “kostendekkend” konden werken en sloegen drastisch aan het bezuinigen om de felbegeerde “foundation status” voor het ziekenhuis te verwerven. Daarvoor moest het ziekenhuis eerst wel 160 banen schrappen. Het ziekenhuis verkreeg uiteindelijk die status officieel in februari 2008. Ter gelegenheid hiervan ontving het personeel een cadeaubon, te besteden in het warenhuis Marks & Spencer.
De vraag is uiteraard ten koste waarvan deze status verkregen is? Wat is eigenlijk de waarde van zo’n status?
Foundation trusts zijn onafhankelijke organisaties binnen de NHS en kunnen vrij beslissen over ziekenhuiszaken. De onafhankelijke instantie Monitor houdt toezicht en bewaakt de belangen van het publiek.

Angstcultuur

Tegen geen van de verantwoordelijken voor de wantoestanden in het Stafford ziekenhuis zijn disciplinaire maatregelen genomen, op het hoofd verpleegkunde na die geschorst werd, waarna hij verkoos met pensioen te gaan. Velen, o.a. een directeur die, zich beroepend op zijn beroepsgeheim, weigerde vragen te beantwoorden, hebben een andere belangrijke functie gekregen in de zorgsector.

In juni 2010 besloot de Britse regering tot een volledige revisie van het onderzoek onder voorzitterschap van Robert Francis, die ook het rapport had opgesteld. Deze revisie zou ook de meer dan een miljoen pagina’s betreffen van reeds verzameld bewijs en getuigenverhoren. De resultaten van deze revisie worden in januari 2013 openbaar gemaakt. Verwacht wordt dat Francis een vernietigend oordeel zal geven over de hele NHS en zal waarschuwen voor een “angstcultuur” die heerst in alle gelederen, van het regeringscentrum in Whitehall tot de ziekenhuisafdelingen aan toe. Prefereren we een “angstcultuur” en gehoorzamen we aan de eisen van de NHS die streefgetallen belangrijker vindt dan de noden van patiënten? is de vraag die The Telegraph stelt?

Er zijn twee fundamentele vragen die antwoord behoeven. Hoe konden de inspecties die er zijn om patiënten te beschermen zo falen? En wat kan er gedaan worden om herhaling te voorkomen?
De staatssecretaris van Volksgezondheid, Jeremy Hunt zal binnenkort commentaar geven op het onderzoek naar een van de grootste schandalen in de geschiedenis van de NHS. Hij schrijft in The Telegraph van 6 januari 2013 dat de NHS de ziekenhuiscultuur moet veranderen en dat compassie weer ingevoerd moet worden.

Lees meer over de campagne Heal Our Hospitals in het artikel Stafford Hospital scandal: our campaign to heal our hospitals van Laura Donnelly in The Telegraph van 5 januari 2013: www.telegraph.co.uk

Zie ook:

Stafford Hospital: the scandal that shamed the NHS, door Laura Donnelly in The Telegraph van 6 januari 2013: www.telegraph.co.uk/

Stafford Hospital scandal: deaths force NHS reforms, door Laura Donnelly in The Telegraph van 5 januari 2013: www.telegraph.co.uk

Stafford Hospital scandal betrayed the NHS says health secretary, door Jeremy Hunt in The Telegraph van 5 januari 2013: www.telegraph.co.uk

Romantiek in het Duitse onderwijs

rainer wernerDe scholen van vandaag staan voortdurend in de bouwsteigers, aldus een artikel over onderwijs in het Duitse dagblad Die Welt. Elk jaar vinden er hervormingen plaats, kinderen fungeren als proefkonijn voor nieuwe onderwijsmethoden. In Nederland weten leraren er ook alles van. Zie bijvoorbeeld het in 2008 gepresenteerde rapport van de commissie Dijsselbloem over de effecten van de onderwijsvernieuwingen in het voortgezet onderwijs in Nederland.

Een van de leraren die in Duitsland zijn stem regelmatig verheft is Rainer Werner, tot aan zijn pensionering in 2009 leraar aan het John-Lennon-Gymnasium in Berlijn. Hij is auteur van het in 2012 verschenen boek Auf den Lehrer kommt es an – Op de leraar komt het aan.

Werner schreef in Die Welt dat hij niet veel op heeft met heterogeen, geïndividualiseerd onderwijs1): “De zo veelgeprezen individualisering van het onderwijs is slechts een droombeeld. Bij een zinvol leerproces hoort intellectuele uitwisseling tussen alle leerlingen. En een goede leraar”. Hij vervolgt:

“Geïndividualiseerd onderwijs kwam op toen voorstanders van de Einheitsschule2) hadden vastgesteld dat in extreem heterogene groepen normaal klassikaal onderricht niet meer mogelijk was. In de Gemeinschaftsschule2) werden leerlingen van de Hauptschule2) en gymnasiasten gezamenlijk onderwezen. Zelfs de leek op onderwijsgebied kan zich voorstellen wat dat voor het onderwijs betekent.
Omdat het niet anders kon, heb ik deze als tovermiddel aangeprezen methode tien jaar lang toegepast op een Gesamtschule2). Ik heb dat noodgedwongen gedaan, niet uit overtuiging. Ik gaf maatschappijleer en geschiedenis aan leerlingen die wat betreft intelligentie en kennis extreem verschillend waren. Aangezien gemeenschappelijk onderricht ondenkbaar was, individualiseerde ik het. Ik vormde werkgroepen die ik naar prestatieniveau indeelde. Met de goed presterende leerlingen kon ik ingewikkelde zaken, zoals de voordelen van de verschillende democratische modellen behandelen. Aan de leerlingen van de laagste kennisniveaus moest ik eerst de eenvoudigste vormen uitleggen. Wat is een democratie? Waarin onderscheidt deze zich van een dictatuur?”

Aangezien de kloof tussen beide niveaus – het middelste niveau laat ik hier buiten beschouwing – groot was, hoefde ik in de verste verte niet te denken aan een uitwisseling van kennis in klassikaal verband. Het productiefst was de aanpak als ik elke groep apart onderricht gaf en tussen de tafels van de verschillende groepen heen en weer pendelde. Tot op heden ken ik geen methode of manier die geschikt is om de kloof tussen de hier beschreven leerniveaus te dichten”.

Volgens Werner is de vraag niet of gedifferentieerd onderwijs mogelijk is. Dat is het wel, maar de vraag is of het een ideaal onderwijsmodel is? Volgens hem hoort bij een zinvol leerproces een intellectuele uitwisseling tussen met elkaar in gesprek zijnde leerlingen. Hij kan de principes van de ‘eenheidsschool’ wel begrijpen: “De leerlingen zitten bij elkaar vanwege sociale principes, niet vanwege onderwijskundige principes”.

De effectiefste onderwijsmethode is afhankelijk van de leraar

Maar volgens Werner vindt het wederzijdse stimuleren en inspireren, dat steeds weer als een onderwijskundige aanwinst naar voren wordt geschoven, zo goed als niet plaats. Het geïndividualiseerde leren blijkt een geïsoleerd leren te zijn, en uiteindelijk zelfs een een onsociaal leren: “Ik heb bij mijn ongewilde experiment nog een andere ontdekking gedaan. Aan het eind van het schooljaar stelde ik vast dat de leerlingen die aan het begin al goed waren het meeste geleerd hadden. Niet dat ik aan hen meer aandacht besteed zou hebben. Nee, blijkbaar leert men makkelijker als een leerling aan het begin al over een stevig fundament van kennis beschikt. Nieuwe kennis wordt namelijk in een voor handen zijnd werk uitgewisseld. Dat is ook de reden waarom onderwijzers van de basisschool beweren dat eersteklassers het moeilijk vinden de van huis uit meegekregen gebreken te compenseren in heterogeen klassenverband”.

De geïndividualiseerde onderwijsmethode geldt intussen als de ‘koninklijke weg naar het onderwijsgeluk’ en wordt gepropageerd door progressieve wetenschappers, door met gelijkheidsidealen bezielde vakbondsleden en linkse onderwijspolitici. Met dit ‘democratische’ schooltype kan de Gemeinschaftsschule beslist een succes worden.
Maar niet voor Werner: “Als leraar heb ik zulke beloften van geluk altijd gewantrouwd. Mij was duidelijk dat het in de praktijk van het klaslokaal niet zou werken. Zo moest ik ook water bij de wijn van de idylle van het zelfleren gieten. Gelukkig kan ik mij baseren op concrete gegevens.
De Nieuwzeelandse onderzoeker John Hattie onderzocht in 2009 d.m.v. evaluatie van talrijke studies de factoren die van inlvoed waren op het waarborgen van optimale prestaties van leerlingen. Hij concludeerde dat scholieren het beste leren als de leerkracht een actieve rol speelt. Hattie pleit voor ‘leraar betrokken maatregelen’ in plaats van structuur betrokken vernieuwingen. Het modieuze individualiseren komt op zijn lijst van effectieve leermethoden niet voor. Hatties’ inzichten komen overeen met de ervaringen van de ontwikkelingspsychologie die bij tieners een grote behoefte aan richtlijnen en uitleg heeft vastgesteld”.

Jammer genoeg, vervolgt Werner, hebben ook de inspecties van onderwijsinstanties zich het dogma van de interne differentiëring eigen gemaakt: “Zelfs gymnasia met voortreffelijke eindexamenresultaten worden gedevalueerd als ze het geloof niet aanhangen van goed onderwijs moet ‘intern gedifferentieerd’ zijn, ‘ontdekkend leren’ omvatten.
Het schoolhoofd van een Berlijns gymnasium merkte sarcastisch op na het lezen van een brave notitie van de inspectie dat zijn school aan hoge maatstaven voldeed maar dat het niveau helaas met de verkeerde methoden gehaald was. Hier raken dogmatische opvattingen aan het absurde.

Elke halfwakkere leraar erkent al na enkele weken zelflerend onderricht dat het helemaal niet die zaligmakende methode is; de effectiefste methode is namelijk afhankelijk van de doelbewustheid en persoonlijkheid van de leraar. Ondertussen blijft de boodschap van de daken verkondigd worden dat het beste land van de internationale PISA-ranglijst Finland is, dat zijn voortreffelijke resultaten te danken heeft aan het zo virtuoos gegeven klassikale onderwijs3). Wie had dat gedacht?”

Noten en referenties

1) Onder heterogeen, geïndividualiseerd onderwijs wordt verstaan het rekening houden met de individuele leerling die het onderricht krijgt dat past bij zijn persoonlijke prestatievermogen.

2) De Einheitsschule is een schoolsysteem waarnaar in Duitsland al sinds de negentiende eeuw gestreefd wordt, van basisonderwijs tot academisch onderwijs, voor iedereen vrij toegankelijk, ongeacht afkomst. Sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw gaan er steeds meer stemmen op dit schoolsysteem in te voeren.
De Gesamtschule, onderwerp van veel discussie en ingevoerd in 1968, komt nog het dichtst in de buurt van de Einheitsschule. Op dit type school wordt geprobeerd de kinderen zo laat als mogelijk qua niveau te scheiden. In de praktijk gaan vooral slecht lerende kinderen uit arme families en sommige goed lerende kinderen van idealistische ouders naar een Gesamtschule.
Onder Gemeinschaftsschule wordt een structurele samenbundeling van scholen verstaan, waarin kinderen en jongeren van het eerste tot het tiende schooljaar gemeenschappelijk onderricht krijgen. Deze school is een variant op de Gesamtschule en Einheitsschule met interne differentiëring als alternatief voor een meer gelaagd schoolsysteem met externe differentiëring na klas vier of zes.
De Hauptschule, ingevoerd in 1960, is een algemeen vormende, op de praktijk van een beroep gerichte school. Dit type school kan het best worden vergeleken met het vmbo in Nederland.

3) PISA: Het Programme for International Student Assessment wordt gecoördineerd door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Elke drie jaar wordt onderzoek gedaan naar de kennis en vaardigheden van 15-jarigen in 34 landen en in 41 partnerlanden van de OESO op het gebied van lezen, wiskunde en natuurwetenschappen. Deze 75 landen zijn samen goed voor 87% van de wereldeconomie. Er wordt ook informatie verzameld over de leerhouding en leerstijl van jongeren.

Zie het artikel van Rainer Werner in Die Welt: Die Einheitsschule ist pädagogische Romantik, 26 december 2012: www.welt.de

Op de site van Die Welt staat ook de uitslag van een enquête die Die Welt onder 3000 ouders van schoolgaande kinderen heeft gehouden. De vraag was of zij tevreden waren met het onderwijsbeleid van de regering: Wie zufrieden sind Eltern mit der Bildungspolitik? www.welt.de

Website van Rainer Werner waarop informatie over zijn boek Auf den Lehrer kommt es an: www.rainer-werner.com

Moreel onder leraren “gevaarlijk laag” in Engeland

Het moreel van de leraren in Engeland en Wales is “gevaarlijk laag” en “dramatisch gedaald in de afgelopen maanden”, aldus een radio-uitzending van de BBC. De helft – 55 procent – van de ondervraagde leraren door marktonderzoeksbureau YouGov in opdracht van lerarenvakbond National Union of Teachers (NUT) vindt dat hun zelfvertrouwen laag of heel laag is. Ongeveer 77 procent beweert dat de regering een “negatief” effect heeft op het onderwijs in Engeland.
De regering zelf heeft verklaard dat leraar zijn een “aantrekkelijk beroep” is “met de laagste werkloosheidcijfers sinds 2005”.

Het onderzoeksbureau heeft 804 leraren in Engeland en Wales ondervraagd. Ongeveer 88 procent is lid van een vakbond of een beroepsorganisatie en 11 procent leraar op een privéschool. De overigen zijn werkzaam op door de staat gesubsidieerde scholen, inclusief de “free schools” of gratis scholen, waarvan er vierentwintig in 2011 zijn geopend. Ongeveer 74 procent is vrouw. Het onderzoek is een maand geleden afgerond.

De resultaten geven aan dat het moreel van de leraar gedaald is ten opzichte van een eerder gehouden onderzoek in april 2012. 69 Procent zegt dat het moreel is gedaald sinds de verkiezingen van 2010. Bijna driekwart – 71 procent – zegt dat ze zelden of nooit het vertrouwen genieten van de regering.
Ongeveer 77 procent vindt dat de vrije of gratis scholen het onderwijs in Engeland in de verkeerde richting hebben gestuurd, terwijl slechts 5 procent het gevoel heeft dat de regering een “positief” effect heeft gehad op het onderwijs.
Meer dan driekwart – 76 procent – zegt dat bezuinigingsmaatregelen een negatief effect hebben gehad op kinderen en hun familie, en 74 procent beaamt dat de schoolprestaties van kinderen beïnvloed zijn door het gezinsinkomen.

Christine Blower, secretaris-generaal van NUT, vertelt in de radiouitzending: “Dit onderzoek schetst een betreurenswaardig beeld en is een felle aanklacht tegen het beleid van de coalitie-regering”. Vervolgens merkt ze op dat de minister van Onderwijs, Michael Gove zich “de vrijheid heeft genomen met veel haast hervormingen door te voeren zonder voldoende onderbouwing”.
Volgens Blower wordt het tijd dat de premier de minister van Onderwijs intoomt, hij heeft het respect van de beroepsgroep verloren.

Volgens een woordvoerder van het Ministerie van Onderwijs zullen de hervormingen leiden tot verhoging van de maatstaven en zullen de door de regering extra geïnvesteerde vier miljoen pond de leraren helpen bij het ontwikkelen van hun vaardigheden en zullen ze “de bureaucratie doen dalen zodat zij meer tijd kunnen besteden in de klas en minder aan onnodig papierwerk”.

Zie Teacher morale ‘dangerously low’ suggests survey, door Judith Burns, verslaggeefster Onderwijs BBC, 2 januari 2013: www.bbc.com/news/education-20877397

Lijst van 19e eeuwse vaardigheden voor de 21ste eeuw

“Ik heb nu wel genoeg gehoord over de vaardigheden waarover ons land zou moeten beschikken in de 21ste eeuw”, aldus de Amerikaanse Diane Ravitch, research-professor Onderwijs aan de Universiteit van New York en senior fellow van Brookings Institution, een van de oudste denktanks van de V.S. Sinds de verschijning van haar in 2010 verschenen boek The Death and Life of the Great American School System, wordt ze in binnen- en buitenland uitgenodigd voor panels, interviews en deelname aan congressen.

“Voor het eerst moet nu aan kinderen worden geleerd kritisch te leren denken (heeft u hier ooit van gehoord in de 20ste eeuw?) en in groepen te werken (ik herinner me dat ik juist op die vaardigheid een eeuw geleden voor een examen ben geslaagd), problemen op te lossen (een hypermodern idee in het onderwijs), enzovoort.
Ik stel voor dat we ophouden met dit soort onnodige discussies over de vaardigheden van de 21ste eeuw. Laten we het erover eens zijn dat we al die opgesomde vaardigheden nodig hebben, plus nog andere met daaraan toegevoegd kennis van geschiedenis, literatuur, kunst, geografie, de maatschappij, de wetenschap en vreemde talen.

Maar sta me toe iets nieuws voor te stellen ter bevordering van een ander soort vaardigheden en kennis die net zo belangrijk zijn als de 21ste eeuwse. Mijn voorstel is een Bondgenootschap van 19e eeuwse vaardigheden*). Dat bondgenootschap zal vaardigheden, waarden en kennis bevorderen zoals…”

Volgt een lijst die er volgens Ravitch zo uitziet:

  • Liefde voor leren.
  • Kennis vergaren.
  • Het vermogen zelfstandig na te denken (individualisme).
  • Het vermogen alleen te werken (initiatief).
  • Het vermogen als enkeling tegenover de groep te staan (moed).
  • Het vermogen met volharding aan een moeilijke taak te werken tot deze klaar is (ijver en zelf-discipline).
  • Het vermogen de gevolgen te overzien van eigen handelen op anderen (respect voor anderen).
  • Het vermogen de gevolgen te overzien van eigen handelen op het eigen welzijn (zelfrespect).
  • Het besef van hogere doelen dan die van het eigenbelang (eer).
  • Het vermogen zich in alle omstandigheden te gedragen (waardigheid).
  • Het besef dat een beschaafde samenleving behoefte heeft aan bepaalde soorten gedrag van zowel individuën als groepen (goede manieren, beleefdheid).
  • Het vermogen te geloven in principes die groter zijn dan het eigenbelang (idealisme).
  • De bereidheid vragen te stellen als men iets niet goed weet (nieuwsgierigheid).
  • De bereidheid te dromen over andere werelden, andere manieren van de dingen doen (verbeeldingskracht).
  • Het vermogen te geloven dat men z’n eigen leven en het leven van anderen kan verbeteren (optimisme).
  • Het vermogen grammaticaal goed te spreken en te schrijven (communicatie).

Volgens Ravitch zijn er ongetwijfeld nog meer vaardigheden, vermogens en talenten die we behoren te stimuleren voor de komende generatie, in het geloof dat we daardoor een beter en gelukkiger leven èn een betere wereld krijgen.

Noot
*) Ravitch noemt het The Partnership for 19th Century Skills, een toespeling op de The Partnership for 21st Century Skills, een landelijke Amerikaanse organisatie die ervoor ijvert dat elke student paraat is voor de 21ste eeuw. Teneinde te kunnen blijven concurreren in een wereldwijde economie, verschaft P21 hulp- en geldmiddelen om het Amerikaanse onderwijssysteem op peil te houden door een aantal vaardigheden en talenten te mengen, zoals kritisch denken, problemen oplossen, communiceren, innoveren en creatief zijn. Gerenommeerde scholen schenken hier al aandacht aan, maar P21 wil  een raamwerk bieden voor het onderwijs op lokaal, federaal en nationaal niveau.

Artikel is ontleend aan de bijdrage van Diane Ravitch op de blog Common Core: The Partnership for 19th Century Skills, 6 juli 2009. Klik hier. (Website is opgeheven)

Van en over Diane Ravitch verscheen eerder op site Beroepseer:

Interview met Diane Ravitch over “hoe het niet moet onderwijs“: https://beroepseer.nl

Amerikaans onderwijs in beroering: https://beroepseer.nl

Diane Ravitch over een compromisloze houding: https://beroepseer.nl

Meester Ben

meester benBen de Kok heeft de Haagse Schilderswijk in de loop van ruim dertig jaar langzaam zien veranderen. Hij begon er les te geven op de basisschool in de jaren zeventig. Als er in 2008 een filmdocumentaire over hem en zijn manier van werken wordt gemaakt, telt zijn school ‘t Palet zevenhonderd leerlingen waarvan er vijf oorspronkelijk uit Nederland komen.
“Meester Ben” is een onderwijzer die zijn beroep heeft gekozen uit gedrevenheid die “voortkwam uit de hoop dat je door je werk een betere wereld zou creëren”.

Hij lijkt dat ook te doen, als we hem zien omgaan met de kinderen en de ouders. Met geduld, zachte dwang en vriendelijkheid bouwt hij een goede verstandhouding op. Toewijding en betrokkenheid doen wonderen. We zien gemotiveerde, zich gedragende kinderen van klas 5B die onder begeleiding van hun meester het schooljaar met succes doorlopen. Twee leerlingen krijgen in de documentaire extra aandacht: het introverte meisje Rajina, dat een roerige tijd achter de rug heeft met haar moeder en Abdellah, die er moeite mee heeft dat hij zijn vader zo weinig ziet.

Meester Ben –  duur 53 minuten –  is een veelgeprezen documentaire, gemaakt door Vuk Janic en voor het eerst uitgezonden op 31 januari 2008 op Ned. 2. De film doet denken aan de bekende film Être et avoir uit 2002 over een leraar van een dorpsschool op het Franse platteland.
Meester Ben maakt deel uit van de in 1995 door de Humanistische Omroep begonnen documentaire reeks Ondertussen in Nederland dat als thema de intimiteit van het dagelijkse leven heeft. De reeks laat  zien wat er op het spel staat in de samenleving buiten het zicht van de dagelijkse actualiteit.

Allegorie van goed en slecht bestuur

detail goed bestuur 2

Hoe ziet goed bestuur eruit? En slecht bestuur? Wat voor effecten heeft goed of slecht bestuur op de maatschappij? Ambrogio Lorenzetti schilderde in het Palazzo Pubblico in het Italiaanse Siena op de wanden van de zaal waar de “Raad van Negen” – Sala dei Nove – placht te vergaderen, een beroemde allegorische voorstelling. De fresco’s werden geschilderd in de jaren 1337-39 en waren de eerste met een niet-religieuze voorstelling. De zaal meet 2,96 x 7,70 x 14,40 meter.
De fresco’s staan bekend onder de naam “Allegorie van goed en slecht bestuur” en worden beschouwd als een hoogtepunt van vroeg-humanistische Europese kunst.

Een rijk uitgedoste, op een troon zittende man stelt de stad Siena voor. Hij belichaamt goed bestuur en algemeen welzijn. De twee kinderen aan zijn voeten stellen Ascius en Senius voor,  zonen van Remus, de mythische stichter van de stad.
De eigenschappen of deugden van goed bestuur worden voorgesteld door zes vrouwenfiguren: vrede, kracht, voorzichtigheid aan de linkerkant en grootmoedigheid, matigheid en rechtvaardigheid aan de rechterkant. Helemaal links is nog een keer de rechtvaardigheid afgebeeld, de schalen van de weegschaal in balans houdend.
Bovenaan zweven geloof, liefde en hoop. De gevolgen van goed bestuur laten een stad zien waar een vrolijke bedrijvigheid heerst. De gevolgen voor het platteland zijn vruchtbare akkers, bloeiende velden en volle bomen.

Slecht bestuur toont een zelfde tafereel, maar dan met een demonische tiran op de troon. Aan zijn voeten is een bok te zien, symbool van wellust. Boven zijn hoofd zien we nu gierigheid, ijdelheid en overmoed, en aan weerszijden figuren voorstellend: wreedheid, verraad en fraude aan de linkerkant en woede, verdeeldheid en oorlog aan de rechterkant. De aan zijn voeten liggende, vastgebonden figuur stelt de rechtvaardigheid voor. De schalen van de weegschaal liggen los op de grond. De stad is aan het vervallen. Rovers struinen de straten af en op de voorgrond is een groep vagebonden bezig een vrouw bij de haren te slepen. Hier wordt een waarschuwing gegeven.

De gevolgen van slecht bestuur voor het platteland zijn dood en verderf. Huizen en hele dorpen staan in brand. Het landschap is desolaat, de grond verdord, de bomen dragen geen vrucht en niemand bewerkt het land.

Er zijn diverse websites over het Palazzo Pubblico. Een met duidelijke afbeeldingen, ook in detail, is die van Web Gallery of Art: www.wga.hu

Video: Ambrogio Lorenzetti, Palazzo Pubblico frescos: Allegory and effect of good and bad government, Khan Academy: www.khanacademy.org

Palazzo Pubblico Siena – Sala dei Nove

sala dei nove siena
Allegorie van goed bestuur
allegorie goed bestuur siena
Gevolgen van goed bestuur voor de stad
gevolgen goed bestuur stad siena
Gevolgen van goed bestuur voor het platteland
gevolgen goed bestuur platteland siena
Allegorie van slecht bestuur en de gevolgen voor de stad
allegorie slecht bestuur siena
De gevolgen van slecht bestuur voor het platteland – detail
gevolgen slecht bestuur platteland siena
De gevolgen van slecht bestuur voor het platteland – detail
gevolgen slecht bestuur platteland siena 2

 

 

Postbestellers binnenstad Dordrecht beginnen in koude, kale garagebox

Voor een aantal  postbestellers van Post NL – voorheen  PTT – is er een nieuw depot in de binnenstad van Dordrecht gekomen, dat de status heeft van een dubbele garage. Het oogt  koud. Uit het depot kan de eigen postwijk uit rekken worden gehaald door de bezorgers of bezorgsters. Het onderkomen doet in niks meer denken aan het in 1976 gesloopte oude Postkantoor aan het Bagijnhof of het inmiddels ook oude Postkantoor aan de Johan de Wittstraat/Kon. WIlhelminastraat.

Landelijk is zelfstandige Post NL ook met een reorganisatie bezig om als onderneming te kunnen overleven, ook wanneer er steeds minder post zal worden aangeboden. Ook zijn er meer spelers op de postmarkt en is het monopolie op bezorging van vroeger geëindigd als resultaat van de vrije marktwerking. Daarom wordt een kostenbewuste koers gevaren en zijn de postbodes, die een veertigurige  werkweek hadden, vervangen door mensen die graag enkele uren per dag de post bezorgen. Volgens de reclame op TV is dat een leuke baan, waarin je mensen ontmoet, aldus de informatie op internet.
Het postbedrijf, dat op 25 mei 2011 een eigen status kreeg toen TNT als pakjesexpert wereldwijd verder ging, is ook in decemberstemming. Op de eigen website wordt een ieder meegedeeld dat Post NL met de bezorging van kaarten voor het echte kerstgevoel zorgt. Mensen worden tijdelijk ingevlogen om de kerstpost tijdig in de brievenbussen te krijgen.

De kennismaking met depot Varkenmarkt 68 leverde een iets andere sfeer op.
De postbestellers komen op een anonieme plek hun werk halen, waarbij aan de buitenkant niks erop wijst dat het een postdepot is. Het is een dubbele garagebox. De postbesteller die de oranje tassen inruimt, zegt dat er geen licht, geen water, geen verwarming en geen wc voor de mensen is. Het klinkt als een mededeling en niet als kritiek.

De omstandigheid doet denken aan de positie van veertig jaar geleden toen dagblad De Dordtenaar in Wielwijk kon worden opgehaald vanuit een garagebox achter het winkelcentrum. De straat was de wachtruimte. De Telegraaf werd vaak rond half vijf of vijf uur in de ochtend in de Johan de Oudestraat bij het woonhuis van  Havelaar uitgeladen. De bezorgers moesten in weer en wind, zeker bij vertraging in het drukproces, buiten wachten.

Inmiddels is de bezorging van de ochtendkranten gecombineerd in één tas en heeft dit werk ook de status van een baan voor enkele uren. Het uitgiftepunt Sterrenburg, achter de Nederlands-Gereformeerde kerk, oogt als een plezierig vertrekpunt, waar de bezorgers of bezorgsters menselijk worden behandeld door de als vriendelijk bekend staande boxhouder. Wie wil kan eerst met koffie of thee beginnen. En: er is ook een wc.

Zo is het niet in depot Varkenmarkt 68. Post NL lijkt op deze plek terug te zijn in de tijd van de krantenbezorger rond 1970. De dienstmededeling hangt in de box aan de muur en kan alleen worden gelezen met de schuifdeur open, want het is anders te donker. Aan de wand wordt aandacht gevraagd voor de arbeidsomstandigheden (ARBO) tijdens winterse weersomstandigheden buiten. Het gaat in deze dienstmededeling niet over het binnenklimaat van box Varkenmarkt 68.

Post NL zegt de medewerkers graag tips te geven om het werk onderweg gezond, veilig en prettig te kunnen doen. Er zit een oproep bij om zelfs in winterse omstandigheden op straat indien nodig proactief te zijn en problemen te melden.
Volgens de postbesteller is de box inmiddels een half jaartje het depot, dus komt de eerste winter er nu aan. De schuifdeur gaat weer dicht, want voor de bezorgwijk staat in de binnenstad enkele uren. Niks verraadt meer het nieuwe depot van de postbestellers binnenstad van Post NL.

Zie artikel: Postbestellers binnenstad Dordrecht beginnen in koude, kale garagebox Varkenmarkt 68, door Hans Berrevoets, 18 december 2012, op website Dordrecht.Net: www.dordrecht.net

Jonge medisch specialisten lijden aan stress en burnout door managementtaken

Specialisten die net klaar zijn met hun opleiding voelen zich onvoldoende voorbereid op zelfstandige praktijkvoering. Ze hebben soms het gevoel in het diepe te worden gegooid en die plotselinge zelfstandigheid kan zelfs zorgen voor paniek. De oorzaak is de gebrekkige voorbereiding op management, bestuurlijke zaken en het omgaan met financiële aspecten van de gezondheidszorg. Dit blijkt uit het onderzoek Mind the gap –  the transition to hospital consultant van Michaël Westerman, die op 19 december 2012 promoveerde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

Westerman verrichtte interview- en vragenlijstonderzoek in binnen- en buitenland. De resultaten laten zien dat beginnend specialisten zich wel goed voorbereid voelen op de noodzakelijke medische kennis en vaardigheden, maar dus niet op de managementtaken, terwijl die taken wel de helft van hun huidige werkzaamheden betreffen.

Het niet voorbereid zijn op algemene administratieve taken is de oorzaak van burnout onder nieuwe specialisten: tien procent van hen voldoet aan de criteria van burnout en bijna twintig procent voelt zich emotioneel uitgeput.
Westerman pleit dan ook voor extra training en toenemende zelfstandigheid tijdens de opleiding en gestructureerde coaching en inwerkprogramma’s voor beginnend specialisten.

Westerman is in oktober 2012 begonnen aan zijn opleiding tot internist bij het Amsterdamse Sint Lucas Andreas Ziekenhuis. Na zijn studie geneeskunde vond hij zichzelf te jong om de kliniek in te gaan. Daarom besloot hij eerst promotie-onderzoek te doen.

Op de site van Mednet verscheen op 19 november 2012 een interview met Westerman, door Suzanne Bremmers: Overgang aios naar specialist niet altijd probleemloos – Oplossing ligt bij progressieve zelfstandigheid in opleiding. (Artikel niet meer beschikbaar op site Mednet( Wel op: https://www.yumpu.com/nl/document/view/37389072/overgang-aios-naar-specialist-niet-altijd-probleemloos-mednet

aA