Redactie Beroepseer

Van de ongeveer 2150 huisartsen aan wie zorgverzekeraar VGZ een contract heeft voorgelegd, zijn er zo’n tweehonderd niet van plan om dat ook te tekenen. De protesterende huisartsen hebben verschillende bezwaren. Zo willen ze zelf kunnen besluiten tot een bepaald medicijn of laboratorium, vinden zij de vergoeding voor extra verrichtingen te laag, en biedt het contract onvoldoende garanties voor de privacy van patiënten. Een van de weigeraars is huisarts Patrick Albert in Reuver, initiatiefnemer van de niet-tekenactie in Noord-Limburg. Het steekt hem dat geld wordt weggehaald bij de zorg om huisartsen premies te geven als zij goedkoop doorverwijzen en voorschrijven: ‘Het contract is strijdig met mijn beroepseed, want ik mag geen financieel belang hebben bij mijn adviezen aan patiënten’.

Huisartsen hoeven geen overeenkomst met een zorgverzekeraar te tekenen, want inschrijftarieven en consulten kunnen ook zonder contract gedeclareerd worden, schrijven Joost Visser en Heleen Croonen op de site van Artsennet. Contractvrij werken is voor huisartsen een nieuw fenomeen, maar in andere disciplines is het al langer aan de orde. Psychologen, psychiaters, fysiotherapeuten, tandartsen en andere paramedici werken al jaren contractvrij. De enige nadelen: meer gedoe over geld met de patiënt en pestende zorgverzekeraars.

Fysiotherapeuten Eveline Bosselaar en Corenne Boeve zijn een website gestart om zich met andere contractvrij werkende collega’s te verbinden: contractvrijfysiotherapie.nl. Al snel sloten 170 fysiotherapeuten zich aan. Ook psychologen en psychotherapeuten kiezen er steeds vaker voor om zonder contract te werken. Zij wisselen informatie uit op de website zorgvoorkwaliteit.nu, waar 400 grotendeels contractvrij werkende psychologen hun steunbetuiging vastlegden. Ook de website contractvrijepsycholoog.nl is een platform voor praktische tips.

Psycholoog-psychotherapeut Kees Kleywegt heeft een psychotherapiepraktijk aan de Amsterdamse Keizersgracht en is een van de initiatiefnemers van zorgvoorkwaliteit.nu. Pas sinds 1 januari 2015 werkt hij contractvrij, de maanden ervoor heeft hij gebruikt om zijn patiënten voor te lichten over de ‘juiste’ polis. “Mijn grootste bezwaar tegen de contracten van de zorgverzekeraar is het omzetplafond. Dit betekent dat een behandeling tussentijds gestopt moet worden als het plafond bereikt is, of dat ik nieuwe patiënten zou moeten weigeren. Voor een psycholoog is dit niet werkbaar”.

‘Bij een vermoeden van fraude’
Klinisch psycholoog-psychotherapeut Liedeke Vis heeft een praktijk aan de Utrechtse Weerdsingel en zij werkt al sinds 2008 contractvrij. “De voornaamste reden was dat in de contracten staat dat de zorgverzekeraar ‘bij een vermoeden van fraude’ inzage in mijn dossier kan krijgen. Ik heb hierover contact gehad met een jurist, die aangaf dat ik daarmee elk recht tot beroepsgeheim opgaf”, aldus Vis. “Ik pleeg geen fraude, nooit, maar dit kan gewoon niet”. Ook in het huisartsencontract van VGZ staat dat de verzekeraar inzage mag vragen. De Nederlandse Zorgautoriteit vult aan dat controle op fraude altijd mogelijk is, ook zonder contract, binnen de grenzen van de wet. Psychiater Kaspar Mengelberg kan de bezwaren van de huisartsen tegen deze zin echter goed invoelen. “Dit kan echt niet. Het beroepsgeheim wordt alleen verbroken via een getrapte toegang, die in een ministeriële verordening beschreven staat”. Zelf heeft hij nooit een contract met een zorgverzekeraar gehad. De ggz mag zelf een rekening sturen naar de patiënt als er geen contract is met de zorgverzekeraar, in tegenstelling tot de huisartsen^*).

‘Pesten’ door zorgverzekeraars
Zowel psychiater Mengelberg als psychotherapeut Vis is tevreden over het werken zonder contract; ze voelen zich bevrijd van de eisen van de zorgverzekeraars. Ook is het prettig dat de patiënt door de rekeningen een heldere inzage krijgt in de kosten. Bovendien hoeft daar geen dbc-naam op te staan, dankzij eerdere juridische strijd van Mengelberg.
Maar er is ook een keerzijde. De patiënt krijgt een rekening, en moet de kosten voorschieten. Dit kan omzeild worden, bijvoorbeeld met een ‘acte van sessie’, waarmee de zorgverlener toestemming krijgt van de patiënt om direct bij de zorgverzekeraar te declareren, of door de rekening pas te innen als de zorgverzekeraar al heeft uitgekeerd aan de patiënt. Tweede probleem is dat de patiënt niet alles terugkrijgt als hij de ‘verkeerde’ polis heeft. Er gaat tijd zitten in het bespreken van de financiën, en dat is zonde van de behandeltijd. Psychiater Mengelberg maakt wel eens mee dat patiënten vanwege het voorschieten naar een andere behandelaar gaan die wel gecontracteerd is door de zorgverzekeraar. Het derde probleem, door beide zorgverleners genoemd, is opmerkelijk – het probleem van ‘pesten’ door zorgverzekeraars. Psychotherapeut Vis: “Zorgverzekeraars raken regelmatig de nota kwijt. Soms moet hij vier keer verstuurd worden, soms zelfs twee keer aangetekend. Het kan dus maanden duren voor de rekening betaald wordt”.

Lees de hele blog Werken zonder contract heeft ook voordelen, door Joost Visser en Heleen Croonen, Artsennet, 14 januari 2015: http://medischcontact.nl

^*) Onderaan de blog op Artsennet  staat een toelichtend kader: Contractvrij werken: huisartsen versus ggz, waarin een woordvoerder van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) vermeldt dat huisartsen de patiënt geen rekening mogen sturen voor de niet-gecontracteerde zorg. Psychologen en psychiaters mogen dit wel. Lees ook de reactie van bedrijfsarts J.W. van Leeuwen.

Lees op Artsennet ook de blog: LHV: ‘Verzekeraars spreken niet echt met huisartsen’, waarin voorzitter Ella Kalsbeek van de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) zegt dat gesprekken, brieven en e-mails met zorgverzekeraars niets opleveren: “Er lijkt geen echte communicatie mogelijk”.
Kalsbeek baseert haar oordeel op de voorlopige uitkomsten van een online-enquête over de marktmacht van verzekeraars, gehouden onder de leden van de LHV. Van de duizend huisartsen die binnen 24 uur reageerden, zochten er 421 contact met de zorgverzekeraar over het contract. Driekwart is vervolgens mondeling, per brief of per e-mail met een vertegenwoordiger van de zorgverzekeraar in contact geweest; van hen geeft opnieuw driekwart aan dat daarbij geen sprake was van echte communicatie. “Je zou verwachten dat de partijen in zo’n contact hun ideeën en standpunten zouden uitwisselen”, zegt Kalsbeek. Maar dat bleek niet het geval”.

De definitieve uitslag van de enquête wordt binnenkort bekend gemaakt.

Innovatieve plannen blijken ook niet erg gewaardeerd te worden door de zorgverzekeraar. Vier plannen werden afgewezen: wachtkamergesprekken, een website met bekkenbodemoefeningen, opsporen en begeleiden van rokende zwangeren, internettherapie: de zorgverzekeraar zag er niets in.
De LHV gaat met Zorgverzekeraars Nederland en het ministerie van VWS over de problemen praten, aldus Kalsbeek.

LHV: ‘Verzekeraars spreken niet echt met huisartsen’, door Joost Visser, Artsennet, 9 januari 2015: www.medischcontact.nl

Zie ook de nieuwsbrief van 14 januari 2015 van Vereniging voor Praktijkhoudende huisartsen (VPHuisartsen) met nieuws over de weigerhuisartsen van VGZ en de berustende rol van de NZa : http://ymlp.com/zpEZ9Q

VvAA steunt huisartsen in discussie met VGZ: www.vvaa.nl (Artikel niet meer beschikbaar op site VvAA).

Op initiatief van Kamerleden Corinne Ellemeet (GroenLinks), Hanke Bruins Slot (CDA) en Pia Dijkstra (D66) organiseert de Tweede Kamer op maandag 19 januari 2015 een rondetafelgesprek met deskundigen, zorgverzekeraars en vertegenwoordigers van patiënten en artsen over het zorgstelsel en de rol van zorgverzekeraars. Ellemeet, Bruins Slot en Dijkstra willen weten hoe de rol van zorgverzekeraars kan worden aangepast en verbeterd zodat zij meer in dienst van de patiënt gaan functioneren.

De afgelopen tijd zijn er verschillende rapporten uitgebracht over het zorgstelsel, hierover is een breed debat aangevraagd door GroenLinks, CDA en D66. Voorafgaand aan dat debat hebben de drie partijen het initiatief genomen voor een rondetafelgesprek zodat vanuit verschillende expertises belicht kan worden op welke manier zorgverzekeraars beter kunnen bijdragen aan een solidair en innovatief zorgstelsel. Onder meer Chris Oomen (zorgverzekeraar DSW), Bart Combee (directeur Consumentenbond) en Petra Schout (Patiëntenfederatie NPCF) zullen daarover in gesprek gaan met de Kamerleden.

GroenLinks-Kamerlid Corinne Ellemeet: “Het debat over de vrije artsenkeuze heeft nog maar eens bewezen dat er grote maatschappelijke onrust is over de rol van zorgverzekeraars. De macht en verantwoordelijkheden van zorgverzekeraars zijn de afgelopen tijd enorm toegenomen, maar dat lijkt niet in het voordeel van de patiënt uit te vallen. Wij zijn geïnteresseerd in óplossingen voor het tekortschieten van zorgverzekeraars. Wat moet er anders zodat de patiënt echt baat heeft bij hun rol in ons zorgstelsel”.

CDA-Kamerlid Hanke Bruins Slot: “Het piept en het kraakt op dit moment met groeiende wachtlijsten in de GGZ en een onoverzichtelijk woud van verschillende zorgpolissen. Wij willen kijken hoe zorgverzekeraars meer in dienst van de patiënt kunnen werken”.

Het rondetafelgesprek vindt plaats in de Groen van Prinstererzaal van de Tweede Kamer en is vrij toegankelijk voor pers en publiek. Het programma is als volgt:

Eerste ronde van 10.00 – 11.00 uur

CZ Zorverzekering – Wim van der Meeren
Erasmus Universiteit – Erik Schut
Vereniging Samenwerking Algemene Ziekenhuizen – Yvonne Snel
Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF) – Henk Jansen
Patiëntenfederatie NPCF – Petra Schout

Tweede ronde van 11.15 – 12.15 uur

DSW Zorgverzekeraar– Chris Oomen
Achmea Zorverzekeraar– Norbert Hoogers
Landelijke Vereniging van Vrijgevestigde Psychologen en Psychotherapeuten (LVVP) – Judith Veenendaal
Consumentenbond – Bart Combee
Erasmus Universiteit – Wynand van der Ven
Landelijk Platform GGz (LPGGZ) – Marjan ter Avest

Bij lezing van de namen van de genodigden, rijst de vraag: Doen het Comité Vrije artenskeuze en de huisartsen niet mee aan dit rondetafelgesprek?*)

Zie site GroenLinks: Tweede Kamer gaat in gesprek over rol zorgverzekeraar, 12 januari 2014: https://groenlinks.nl

Site Tweede Kamer met info over vergaderingen en debatten: www.tweedekamer.nl

De bijeenkomst is live te volgen op: http://www.tweedekamer.nl/vergaderingen/livedebat
Klik op Groen van Prinstererzaal.

*) Update: Op een later gepubliceerde lijst van deelnemers aan het rondetafelgesprek staat toegevoegd Mevrouw Ella Kalsbeek van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV).

Tot op heden waren er vier beroepscodes voor verpleegkundigen en verzorgenden, maar nu is er één nieuwe Beroepscode. Op 8 januari 2015, tijdens het symposium De sleutel tot een goede beroepsuitoefening is de Beroepscode officieel gepresenteerd en overhandigde Bart Cusveller de eerste Beroepscode aan prof. dr. Marieke Schuurmans, hoogleraar Verplegingswetenschap UMC Utrecht en lector Zorg voor Ouderen Hogeschool Utrecht en aan Corien Harder als vertegenwoordigster van alle verpleegkundigen en verzorgenden.

Het afgelopen jaar hebben beroepsverenigingen en vakbonden van zorgprofessionals zoals V&VN, NU’91, FNV Zorg & Welzijn, CNV Zorg & Welzijn, RMU sector Gezondheidszorg en Welzijn ‘Het Richtsnoer’, Healthcare Christian Fellowship Nederland en CGMV vakorganisatie voor christenen hard gewerkt aan één beroepscode. Het resultaat van deze unieke samenwerking is de nieuwe Beroepscode van Verpleegkundigen en Verzorgenden.

De Beroepscode is een leidraad voor het handelen als professional en geeft aanknopingspunten om te bepalen hoe je je in je beroepsuitoefening als professional gedraagt. De code biedt ook handvatten om in complexe situaties een weloverwogen afweging te maken over wat goede zorg in deze situatie vraagt. De Beroepscode is tegelijk geactualiseerd.
Nieuw in deze beroepscode zijn de afspraken over het omgaan met gewetensbezwaren, het gebruik van elektronische dossiers, sociale media en mobiele telefoons, en het samenwerken met informele zorgverleners. In het artikel over bescherming van de privacy van de zorgvrager staat nu ook dat een verpleegkundige of verzorgende ernaar streeft de privacy van de zorgvrager te beschermen.

Leiderschap en partnerschap

Marieke Schuurmans is zeer te spreken over de nieuwe beroepscode: “De nieuwe Beroepscode is een sleutel tot goede beroepsuitoefening. Juist nu in een tijd waarin de gezondheidszorg voor grote uitdagingen staat. De grootste en meest flexibele beroepsgroep in de zorg: de verpleegkundigen en verzorgenden tonen met deze beroepscode leiderschap en partnerschap. Zij kunnen aangesproken worden op goede beroepsuitoefening. Daar staat de Beroepscode voor”.

De Beroepscode van Verpleegkundigen & Verzorgenden is hier te downloaden: www.venvn.nl
Ook in posterformaat te bestellen.

Eén beroepscode van verpleegkundigen en verzorgenden, Verpleegkundigen & Verzorgenden in Nederland, 11 januari 2015: www.venvn.nl

Beroepscode: document voor professionele beroepsuitoefening, Zorg in de praktijk, onafhankelijk online communicatieplatform, 8 januari 2015: http://zorgenz.nl

De aangrijpende beelden en woorden van Patrick Pelloux na de aanslag op Charlie Hebdo met twaalf doden en elf gewonden zijn de wereld rondgegaan en zullen menigeen in het hart hebben geraakt. Ondanks de dood van de belangrijkste redactieleden verschijnt er woensdag toch weer een nieuwe editie van het weekblad. “We zullen het schrijven met onze tranen”, verklaarde Pelloux die zijn tranen nauwelijks kon bedwingen.

Op de site van Arts en auto schrijft Ignace Schretlen, arts, publicist en beeldend kunstenaar in een blog hoe de 51-jarige arts Patrick Pelloux door een bespreking met de brandweer wat later op de redactievergadering van Charlie Hebdo zou verschijnen en daardoor ontkwam aan de rampzalige aanslag. Pelloux is redacteur van Charlie Hebdo en als arts verbonden aan de Franse ambulancedienst Service d’Aide Médicale Urgente. Als een van de eersten werd hij geconfronteerd met het bloedbad.
Pelloux kreeg in 2003 in Frankrijk nationale bekendheid toen hij direct al waarschuwde voor de medische gevolgen van de hittegolf die Europa in augustus van dat jaar teisterde. Het ging om één van de heetste zomers ooit, waarbij alleen al in Frankrijk meer dan veertienduizend mensen door de hitte overleden. Pelloux hekelde het feit dat men nauwelijks was voorbereid op deze ramp, waarvan met name ouderen het slachtoffer waren. Hij bepleitte toen op kortst mogelijke termijn een aantal noodmaatregelen.

Van zijn betrokkenheid tot en verantwoordelijkheid voor de zorg in de Franse samenleving, geeft hij ook blijk in zijn publicaties. Voor Charlie Hebdo schrijft Pelloux al vele jaren een kroniek, waarin hij niet alleen middels anekdoten verhaalt over zijn werkzaamheden, maar waarin hij vooral laat zien op welke wijze politieke besluiten kunnen doorwerken op de werkvloer.

Zijn bijdragen voor Charlie Hebdo zijn in 2007 gebundeld in Histoire d’urgences. Het weekblad stond toen onder hoofdredacteurschap van Philippe Val, die ook als zanger en cabaretier bekend werd. Val was toen jarenlang beducht voor de impact van de islamitische revolutie en onder zijn gezag werden de Deense spotprenten van Mohammed opnieuw afgedrukt. In 2012 volgde een tweede deel van Histoire d’urgences.
Nederland kent maar weinig artsen van het kaliber van Patrick Pelloux, die hun bezieling en betrokkenheid tot de volksgezondheid op meerdere fronten tegelijk tot uiting laten komen.

Lees de hele blog van Igance Schretlen, Schrijven met onze tranen, Arts en auto, 9 januari 2014: www.artsenauto.nl

Dirk Van Duppen, huisarts en voorzitter van Geneeskunde voor het Volk, een over heel België verspreid netwerk van elf groepspraktijken met meer dan 25.000 ingeschreven patiënten, schreef een blog over de gezondheidszorg in Nederland. Volgens hem krijgen we hier een supermarktgeneeskunde. Aan de hand van feiten, cijfers en grafieken laat hij zien hoe het het Nederlandse zorgverzekeringsstelsel is vergaan sinds afschaffing van het ziekenfonds en de invoering van de nieuwe zorgverzekeringswet in 2006: één markt van volledig private en winstgestuurde zorgverzekeraars.
Iedereen moest zich aansluiten voor het basispakket bij een zorgverzekeraar. De zorg zou door concurrentie tussen de zorgverzekeraars goedkoper en beter worden en tot meer transparantie leiden, iedereen zou weten wat de zorg kost.

Na toetsing van deze voorspellingen aan de feiten en de cijfers, constateert Van Duppen dat de zorgpremie elk jaar omhoog gaat.
In 2015 wordt de stijging nog forser. In de Zorgwijzer krijg je een overzicht van het grote aantal zorgverzekeraars met uiteenlopende tarieven en aanbiedingen en vooral forse premieverhogingen die variëren van drie procent tot meer dan tien procent.

Het almaar toenemende ‘eigen risico’-bedrag

In 2008 werd het eigen risico ingevoerd, het bedrag dat je volledig uit eigen zak moet betalen, vooraleer je van tussenkomst van de zorgverzekeraar kunt genieten. Dat bedrag neemt jaar na jaar toe: in 2009:  € 155; 2010: € 165; 2011: € 170; 2012: € 220; 2013: € 350; 2014: € 360; 2015: € 375. Een stijging van 142 procent op zes jaar tijd. Globaal betekent dit dat de patiënt vandaag hierdoor 3,2 miljard euro zorgkosten extra uit eigen zak betaalt.
Het eigen risico geldt niet voor consultatie bij de huisarts en basale verloskundige zorg. Maar wel voor de geneesmiddelen die de huisarts voorschrijft of de technische onderzoeken en verwijzingen voor specialistenzorg en ziekenhuiszorg.

Het rapport Brede heroverwegingen Curatieve Zorg (2010) van de Inspectie der Rijksfinanciën dat adviezen moet geven tot besparingen, adviseert om het bedrag van het ‘wettelijk eigen risico’ nog meer op te trekken, tot 775 euro.
Daarnaast suggereert het rapport: “Een eigen bijdrage van € 5 per huisartsenconsult. De gedragseffecten voor huisartsenzorg zijn relatief groot omdat verzekerden zelf kunnen beïnvloeden of ze wel of geen zorg vragen”. Terwijl juist internationaal overal, ook bij de Belgische professoren huisartsgeneeskunde, gepleit wordt om in de eerste lijn de remgelden af te schaffen.

De ‘basispremie vanaf 73 euro per maand’ die je op de bovenstaande advertentie van Hema kunt lezen heeft betrekking op een verzekering waarbij bovenop de 375 euro wettelijk verplichte eigen risico ook nog eens 500 euro zogenaamd vrijwillig eigen risico bijkomt. M.a.w. bij die relatief lage basispremie betaal je wel de eerste 875 euro van het jaar aan gezondheidszorg volledig uit eigen zak, voordat je beroep kunt doen op de Zorgverzekeraar. De basispremie bij Hema met het wettelijke 375 euro eigen risico bedraagt immers 97 euro per maand.

Andere punten die Van Duppen onder de loep neemt en becommentarieert zijn:

– Grote verspilling door concurrentie, reclame en overstapkosten.
– Artsen en zorgverstrekkers slachtoffer van een gigantische bureaucratie.
– Patiënt wordt verknipt in ziektebeelden.
– Meer en meer diensten worden uit het verplichte basispakket gehaald.
– Zorgverzekeraars monopoliseren gezondheidsgegevens.
– Lessen voor België.
– Zorgtoelage, huurtoelage, kinderopvangtoelage.
– Nederlandse Zorgverzekeringswet van 2006 schaft solidariteit aan inkomstenzijde af.
– Solidariteit langs de uitgavenzijde: de acceptatieplicht, wordt meer en meer omzeild.
– Monopolievorming door vier grote spelers op een chaotische markt van meer dan 50 verschillende zorgverzekeraars.
– Durfkapitaal voor ziekenhuizen.
– Als het ziekenhuis een bank was… dan was het al lang gered! De eerste faillissementen van ziekenhuizen zijn een feit.

Lees de hele blog: Nederlandse gezondheidszorg wordt supermarkt geneeskunde, blog Uit de community, door Dirk Van Duppen, op site De wereld van morgen, 6 januari 2015: www.dewereldmorgen.be

Dirk van Duppen is sinds 2014 gemeenteraadslid van Antwerpen voor de PVDA+. Hij is initiator van het Kiwi-model in België. Daarbij worden de beste geneesmiddelen door de ziekteverzekering aangekocht via openbare aanbestedingen en gratis verstrekt aan patiënten. Van Duppen publiceerde in 2004 het spraakmakende boek De Cholesteroloorlog. Waarom geneesmiddelen in België zo duur zijn. In 2009 kreeg hij voor zijn jarenlange maatschappelijk engagement de Prijs voor de Democratie.

“De afgelopen decennia heeft de overheid allerlei maatregelen ingevoerd die ertoe hebben geleid dat mensen verleid worden om precies datgene te doen wat de maatregel juist moest voorkomen. Dit noemen we perverse prikkels”. Als docente filosofie op een social work opleiding hoort en leest Carin Wevers “regelmatig verslagen van studenten over hun ervaringen in het werkveld. En dan voel ik me steeds vaker met stomheid geslagen wanneer een student me voor de zoveelste keer zegt: ‘Ja maar dat is instellingsbeleid, mevrouw’ en ‘dat moeten we wel zo doen anders krijgen we geen geld’. En daar sta ik dan met de morele argumenten van de grote filosofen en de beroepscode te zwaaien en kijken ze me aan alsof ik van een andere planeet kom”.

Voor een artikel op de site van Blik op Hulp – bestemd voor HBO- en academisch opgeleide werkers in de GGz, jeugdzorg, JGZ, zorg voor mensen met een (licht) verstandelijke beperking en leerlingzorg – stelde Wevers een Top 5 op over “perverse prikkels” in zorg en welzijn van het afgelopen jaar. De voorbeelden zijn ontleend aan reflectieverslagen van het onderdeel “legitimeren van het professioneel handelen” van studenten Sociale Studies in Sittard.

Nummer 5: De politie
De student die stage loopt bij de politie schrijft: “Ik vond dat ik in deze situatie geen proces-verbaal moest opmaken, omdat ik de ruzie in de minne kon schikken. Maar ja, mijn chef vindt dat ik onvoldoende aanhoudingen heb verricht dit jaar, dus ik heb de man toen toch maar meegenomen naar het bureau”. Agenten worden afgerekend en beoordeeld op het behalen van de streefcijfers. Preventie loont niet.

Nummer 4: Justitiële Jeugdinrichtingen
De studenten dienen in de dagelijkse rapportage vooral het onwenselijke gedrag te beschrijven, hoewel de methodiek er juist op gericht is om de jongeren te “empoweren”. De inrichtingen krijgen per dag, per bezet bed betaald. Het loont dus om de jongeren zo lang mogelijk gedetineerd te houden en pas te laten vertrekken als er zich een volgende kandidaat heeft aangediend. Lege bedden kosten immers geld.

Nummer 3: Bureau Jeugdzorg
Hoe zwaarder de diagnoses, hoe beter je bent in het stapelen van Diagnose Behandel Combinaties (DBC’s), hoe meer ondertoezichtstellingen en gedwongen uithuisplaatsingen je adviseert, hoe meer geld er vrij komt voor de begeleiding. De econoom Arnold Heertje stelde het bout en helder: “De bureaucratie maakt van de kinderen producten, waarmee veel geld wordt verdiend (…)”. Het aantal kinderen met een stoornis is sinds de marktwerking jaarlijks gegroeid en groeit nog steeds.

Wevers besluit haar artikel met de vraag of ze de studenten deze praktijken kwalijk neemt en of ze hen een onvoldoende moet geven? Wevers: “Dat doe ik niet, maar met zorgvuldig handelen, met handelen overeenkomstig de beroepscodes en met morele besluitvorming heeft het niets meer te maken”.

Lees het hele artikel, en over de perverse prikkels nummer 1 en 2: Top 5 Perverse prikkels in zorg en welzijn van 2014, door Drs Carin Wevers, Blik op Hulp, 16 december 2014: http://blikophulp.nl