Re-spect betekent om-zien, naar elkaar. Autoriteiten uiten respect naar hulpverleners van wie veel wordt gevraagd vanwege de uitbraakvan het Coronoavirus (COVID-19). De vraag is: Zien autoriteiten ook genoeg om naar deze mensen en krijgen zij ook antwoord op hun vragen? Hoe wordt ervoor gezorgd dat ook zij gezond blijven?
Wat ontbreekt is een duidelijke lijn in adviezen en richtlijnen van het landelijke crisisteam.

Verpleegkundige Maartje Goverde stelt een aantal vragen in haar video waarop zorgverleners met elkaar een antwoord behoren te vinden. Nederland maakt zich op voor de strijd tegen het virus, maar hèt gesprek – dat nu niet gevoerd wordt – behoort te gaan over: hoe gaan we tijdens deze haast militaire missie voor onze zorgverleners zorgen? Als niemand anders bereid is daarover na te denken, zullen zorgverleners en hun geliefden dat zelf moeten doen.

“Wat ik uit andere landen zie en hoor is het toch een soort oorlog die gevoerd moet worden tegen het virus. Mensen hebben het ook over de frontlinie, het gaat over leven en dood van patiënten maar ook over leven en dood van zorgprofessionals. Het is een gevecht dat je samen moet voeren en we gaan als het ware op missie naar Coronavirusland. Dat is een beetje hoe het voelt. Het is een andere wereld, in niks te vergelijken met wat we van de dagelijkse zorg kennen. Die zorg is allang overvraagd, die is totaal verwaarloosd en die totaal verwaarloosde zorg ga je nu de oorlog insturen. Dat is een beetje wat er aan de hand is.
Het verschil met militairen is dat militairen kiezen voor een baan waarmee ze de oorlog ingestuurd kunnen worden, op  missie gestuurd. Dat is met ons zorgprofessionals nooit overlegd. Er is nooit tegen ons gezegd: wil je graag op oorlog? We hebben daar nooit bewust voor gekozen. Misschien de hospik in het leger, maar niet de huis-tuin-en-keuken zorgprofessional. Het staat ook niet in je arbeidsvoorwaarden. Een ander groot verschil met militairen is dat op het moment dat zij op missie worden gezonden zij een verhoging van loon krijgen. Ik weet zelfs verdubbeling van loon. (…)
Wij zorgprofessionals krijgen tot nu toe te horen: we waarderen jullie. Sterkte. Is dat genoeg?
Er zijn dus als zorgprofessional twee gesprekken die je met jezelf en de omgeving moet voeren is: Hoever ben ik bereid te gaan? Wil ik mijn leven geven voor mijn land, voor de zorg?  Ga je dat doen?
Zo nee? Waar liggen dan de grenzen? Heb het daarover en als dat intern niet kan met je leidinggevenden, dan met je collega’s, met je partner, met je kinderen, met je familie, met je vrienden. Ga vooral ook bij jezelf na of je het aankunt of wilt.
Dat is het gesprek waarvan ik vind dat het gevoerd moet worden…”

Maartje Goverde ontwikkelde als psychiatrisch verpleegkundige de methode interactiekracht. Deze methode helpt mensen met ingewikkeld gedrag hun eigen kracht te vinden en gericht in te zetten voor herstel, eigen regie en zelfredzaamheid.
In december 2019 verscheen van Goverde het boek Interactiekracht – Gezond gedrag en eigen regie in psychiatrie en jeugdzorg.
Ondersteunen en begeleiden van mensen (volwassenen en jongeren) in de psychiatrie en de jeugdzorg; hoe doe je dat bij hele complexe problematiek? Als er bijna geen contact met iemand te krijgen is? Of als er sprake is van agressie? Of als mensen zó kwetsbaar zijn dat er bijna geen gezondheid of eigen kracht te vinden is? Ook dan zijn er mogelijkheden genoeg. Want iedereen kan groeien en ontwikkelen.
Het boek is te bestellen op Interactiekracht: www.interactiekracht.nl/winkel
Inkijkexemplaar: https://issuu.com/interactiekracht/docs/inkijkexemplaar_def_compleet