Sorry we missed you, aangrijpende, actuele film van Ken Loach

Sorry we missed you, de nieuwe film van regisseur Ken Loach draait nog tot medio december 2019 in de Nederlandse bioscopen. Loach maakte eerder de film I, Daniel Blake en ook dit keer krijgen we de gelegenheid getuige te zijn van de rauwe werkelijkheid waarmee een deel van de mensheid wordt geconfronteerd. Deze film is een aanklacht, of noem het een ijzersterk, aangrijpend manifest zoals de Volkskrant het uitdrukte.

We krijgen te zien hoe hoofdpersoon Ricky Turner met zijn vrouw Abby en hun twee kinderen, de 15 jarige zoon Seb en de 11-jarige dochter Liza, proberen rond te komen. Ricky is zijn baan in de bouw kwijtgeraakt vanwege de economische crisis en besluit te gaan werken bij een groot distributiecentrum als pakketbezorger. Daar is hij ‘eigen baas’ zoals hem wordt uitgelegd door  manager Maloney, hij is niet in dienst van het bedrijf. Hoopvol begint Ricky aan zijn nieuwe baan.

Het proces van pakketten bezorgen blijkt te verlopen via dichtgetimmerde, onwrikbare protocollen. Alles en iedereen moet de regels volgen – dient eigenlijk als brandstof voor de regels – zonder enige uitzondering. Met onverwachte gebeurtenissen wordt nooit rekening gehouden. Alle bewegingen en verplaatsingen worden tot op de seconde gecontroleerd. Als eigen baas pakketten bezorgen, blijkt niet meer dan een slavenbestaan met een heuse slavendrijver.

Het duurt niet lang voordat de hoopvolle stemming in het gezin omslaat. De werkdruk is hoog en Ricky raakt verstrikt in het web van regels. Er blijft geen tijd over voor een normaal gezinsleven. Het wordt al gauw duidelijk dat een betere toekomst er niet in zit.

Op een gegeven moment roept Ricky wanhopig uit: “Wat doen we elkaar aan?“ Het zou de hamvraag van de tegenwoordige tijd kunnen zijn. Waarom drijven we elkaar de vernieling in?

Het gezin Turner is een sympathiek gezin wonend in Newcastle. Abby werkt in de thuiszorg. Ze is toegewijd en bekwaam en geeft om haar mensen. Ricky is betrokken, neemt zijn werk serieus en verlangt naar een fatsoenlijk inkomen. De kinderen mankeren niets, zijn intelligent en levendig. Zoonlief blijkt heel goed door te hebben waarin de wereld om hem heen tekort schiet.
We komen in de film in aanraking met een keiharde managersfilosofie, waarin geen greintje menselijkheid bewaard is gebleven. Daarvoor zorgen flexwerk, de gig- en platform-economie, onderbetaling en het wegvallen van zekerheden. De mens gereduceerd tot een stuk gereedschap.

Let in de film op de monoloog van ‘baas’ Maloney. Zo bevlogen en toegewijd als hij spreekt. Je kunt het moeilijk oneens met hem zijn. Hij klinkt zo logisch. En dat is nu juist het probleem. Er ontbreekt iets wezenlijks en dat is menselijkheid.

In een interview zei Loach dat hij hoopt dat het publiek zich verscheurd voelt bij het zien van zijn film. De kans is klein dat dat niet gebeurt. Deze film stemt niet vrolijk, maar we kijken wel naar de werkelijkheid van onze maatschappij die wij zelf vormgeven.

Duur van de film: 100 min.
Bioscoopagenda: Sorry we missed you: www.biosagenda.nl/film_sorry-we-missed-you_34455.html