“Procesmanagement. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook directie en management van onze instelling door de veranderingen onder druk staan. Wie niet aan de normen voldoet gaat failliet. Ze zijn Lees verder

“Als hulpverlener word je vooral beoordeeld op grond van je productie en niet op de inhoudelijke kwaliteit van je werk. Voor de dagelijkse praktijk betekent dit ’s ochtends en vooral ’s avonds Lees verder

Vandaag merkte ik dat zorgverzekeraars ook op het gebied van de orthopaedische schoenmakers bezig zijn de keuzevrijheid te beperken, onder het mom van rationalisering met een mooi verhaal doodgewoon Lees verder

De resultaten van de cultuurmeting van de Kikkergroep in de jaren 2007 en 2008 zijn gepubliceerd in de eindrapportage Nationaal Onderzoek Zorgcultuur – Een onderzoek naar cultuur in de Nederlandse Lees verder

Interview met een GGZ medewerkster:

Waar erger je je aan?
Ze hebben het over ketenzorg. Dan denk ik, jeetje, je hebt maanden wachtlijsten, wat wil je nou met ketenzorg? Lees verder

“Verpleegkundigen en verzorgenden moeten hun mond open doen als er iets gebeurt dat naar hun idee niet door de beugel kan. Ze dienen in zo’n geval meer zelfbewustzijn te tonen tegenover Lees verder

Inspectie gaat bestuurders afrekenen op zorgkwaliteit

Raden van bestuur en raden van toezicht moeten kwaliteit en patiëntveiligheid meer als kernactiviteit gaan beschouwen. Ze worden daar na 2010 ook Lees verder

Wanneer komen professionals en Raden van Bestuur eindelijk eens gezamenlijk in opstand? –

Halverwege de jaren tachtig zien we dat ook binnen de gezondheidszorg men wil komen tot ‘efficiënt organiseren’. Lees verder

Detlef Petry is als psychiater werkzaam in de Maastrichtse instelling Vijverdal. Onder invloed van het neoliberalisme is er veel veranderd binnen de psychiatrie. Alles draait steeds meer om efficiëntie, markteconomie en concurrentie. Petry schetst een beeld van de gevolgen voor personeel en patiënten, en spreekt zijn zorg uit: Dertig jaar werk ik als psychiater in Maastricht aan de rehabilitatie van chronisch psychiatrische patiënten en hun naasten. Toen ik in 1978 begon was er nauwelijks interesse voor deze groep en het wekte verbazing dat ik me als psychiater met ‘uitbehandelde patiënten’ bezig wilde houden. Er was weinig geregeld binnen de psychiatrie. De basis was een wet uit 1830, die regelde dat patiënten onder curatele gesteld konden worden, en de Krankzinnigenwet uit 1884; een zeer repressief uitgangspunt. Omdat het niemand interesseerde, hadden mijn collega’s en ik de eerste tien jaar alle tijd en vrijheid om met de rehabilitatie van deze mensen een nieuwe weg in te slaan: te streven naar eerherstel als gelijkwaardige mensen en burgers.

Halverwege de jaren tachtig begon een geleidelijke omslag: van structuur van burgerschap naar managementstructuur. Er kwamen nieuwe opleidingen met als doel de psychiatrie op een ‘wetenschappelijke Lees verder