In de Buffalo Spree, een tijdschrift voor de regio van Western New York in de V.S., stond een verhaal over hoe de jonge, enthousiaste lerares Sara vol goede voornemens begint met lesgeven in wiskunde op een middelbare school. Het salaris is niet al te hoog, maar Sara is dankbaar dat ze direct na haar opleiding aan de slag kan.
Het verhaal beslaat de periode 1987 – 2011 en beschrijft hoe het ene na het andere landelijke of regionale onderwijsprogramma aan Sara’ s school opgelegd wordt om vervolgens weer stilletjes door de achterdeur te verdwijnen, plaatsmakend voor de introductie van weer een nieuw programma, dat voor even een hot topic mag zijn. Het is triest, maar aan het slot van het verhaal kun je niet nalaten te lachen om zoveel absurditeit. Geen vrolijke lach welteverstaan, want Sara is murw gebeukt door al die initiatieven.

Na 22 jaar ligt er in de archiefkast een stapel boeken, mappen en brochures die honderden uren loze arbeid hebben gekost. Sara graaft erin zoals een geoloog doet als hij bezig is met het bepalen van de tijdperken van de aardlagen. Ze peinst over de energie die besteed is aan elk programma, de technologische vooruitgang en de verschuiving in opvattingen. Ze besluit dat, wil ze het kunnen uithouden tot haar pensioen, ze moet ophouden met zich zoveel om haar werk te bekommeren.

President Obama introduceert in 2010 zijn Race to the Top plan en in 2011 wordt er een systeem geïntroduceerd dat leraren moet gaan beoordelen op basis van de leerprestaties van leerlingen.
In 2013 zal het uit zijn met de door vakbonden bedongen collectieve arbeidsovereenkomsten voor leraren. Leraren mogen dan geen collectieve loonafspraken meer maken. Er bestaat in Amerika al jaren een anti-vakbond lobby, waaronder parlementsleden, burgemeesters en gouverneurs, die er alles aan doet de vakbonden buiten spel te zetten.
Intussen wordt er een nieuwe leraar wiskunde aangenomen op Sara’s school.
De jonge en ongebonden Bob maakt indruk op het hoofd van de school die erop toeziet dat Bob in het begin niet de probleemkinderen krijgt, net zoals met Sara aan het begin van haar loopbaan gebeurde. Sara blijft een competente en toegewijde lerares, maar het vuur is uit haar weg. Bob merkt dat Sara maar weinig belangstelling heeft voor de nieuwste onderwijshervormingsprogramma’s.

In 2014 moet er worden bezuinigd vanwege korting op de begroting voor wiskunde. De keuze is niet moeilijk. Voor de helft van het salaris blijft Bob werken, Sara wordt ontslagen. Op de leeftijd van vijftig jaar treedt ze toe tot het legioen van werklozen

Het artikel Education 2011: A case study in seniority – and burn-out, geschreven door  Bruce Adams, leraar, kunstenaar en schrijver, verscheen in het septembernummer 2011 van de Buffalo Spree. Adams gaf dertig jaar les op een openbare middelbare school: www.buffalospree.com