Filosofie als therapie. Alan Ralston nodigt uit tot meedoen aan prijsvraag over Menzis/ggz-plannen
Alan Ralston reageerde op de site van Arts en auto op de op 13 augustus 2018 aangekondigde plannen van Menzis vanaf 2019 depressies op basis van resultaten in plaats van aantal behandelingen te vergoeden.*)
Alan Ralston is psychiater, filosoof en voortrekker van Stichting Beroepseer.
Vermijd zoveel mogelijk retoriek en drogredenering
We zijn nu twee weken verder. Ralston was aanvankelijk van plan een vervolgblog te schrijven naar aanleiding van de aanvullende informatie over de Menzis-plannen, maar, schrijft hij in een nieuwe blog: “Ik werd telkens links en rechts ingehaald. We weten inmiddels een hoop meer, maar de onenigheid is er niet minder om. Piet-Hein Peeters vroeg op twitter hoe dat toch kan, dat de meningen zó ver uiteen liggen. De behoefte aan wat rust en enige overeenstemming groeit. Ik denk dat de filosofie hier wel behulpzaam kan zijn. Wittgenstein schreef in de Philosophical Investigations al over filosofie als therapie, waarmee hij doelde op de verlichting die het ophelderen van taalgebonden misbegrip en drogredeneringen oplevert.
Allereerst kunnen we iets aan de grondhouding doen. Een belangrijke voor deze discussie lijkt mij de zogenoemde ‘Principle of Charity’: interpreteer de argumenten van de ander op de meest accurate, objectieve, en rationale wijze, geef ze zo goed en krachtig mogelijk weer. Doe het beknopt, en zorg dat je de structuur van het argument goed weergeeft. Vermijd zoveel mogelijk retoriek en drogredenen. Beoordeel logisch de kwaliteit van de argumentatie. Is die valide? Zitten er drogredeneringen in? Worden feiten en meningen goed gescheiden?
U kunt hier thuis mee oefenen. Om dat op te leuken, een prijsvraag! Kies een blog over het Menzis/ggz-voorstel, en neem die op de voorafgaande wijze onder de loep. Beschrijf dat in je reactie onder deze blog. De jury, bestaande uit een psychiater, een filosoof, en een Schot, zal de inzendingen beoordelen en de winnaar krijgt een gratis etentje met auteur dezes om eens goed door te praten over de toestand in de wereld van de GGZ”.
Waarden
In zijn blog gaat Ralston tevens in op het waardenaspect: “Het is nuttig bij discussies rond de zorg te identificeren waar waarden in het geding zijn, omdat die de grond en de richting van het argument kunnen bepalen, maar ook aanleiding kunnen geven tot boosheid en frustratie: ‘Zie je dan niet hoe belangrijk dit is?’ Een probleem bij waarden is dat we ze niet altijd herkennen en dat we soms aannemen dat de ander wel dezelfde prioriteiten zal hebben als wijzelf”.
Lees verder op de blog van Alan Ralston en reageer op zijn oproep: The Principle of Charity, Arts en Auto, 23 augustus 2018: www.artsenauto.nl
*) Psychiater Alan Ralston reageert op plannen Menzis voor resultaatvergoeding behandeling depressies, Beroepseer blogs, 16 augustus 2918: https://beroepseer.nl
Melanie
Voor de prijsvraag:
Bron: https://www.parool.nl/opinie/-menzis-laat-oudere-met-depressie-in-de-steek~a4603320/
Dit betreft een blog van Didi Rhebergen over Menzis vs. de ouderenpsychiatrie.
Zij noemt in haar blog belangrijke argumenten welke tegen het plan van Menzis zijn. Zo benoemd zij dat “niet een van de patienten in de 21 bedden hetzelfde zijn” en dat onderzoekers al tientallen jaren proberen om grip te krijgen op het beloop van een depressie. Zij vraagt zich af hoe het nieuwe plan van Menzis dit probleem middels een strikt financieel vergoedingsbeleid denkt op te lossen? Dit wil Menzis tegen dringend advies van de rekenkamer gaan doen middels ROM. Ook benoemd Didi dat de beloning van Menzis bij ernstige depressies groter zal zijn bij een goed resultaat terwijl wetenschappelijk onderzoek aangeeft dat ernstige depressies een slechte kans op herstel bieden. Een onmogelijke taak met als zorg: “gaan behandelaren zich dan nu op “quick wins” richten en zware depressies vermijden? Gezien het matige herstel van zware depressie vooral geldt bij ouderen is de vraag: “word psychiatrische zorg aan ouderen dan disproportioneel gekort”?
Didi veegt met deze argumenten het hele plan van Menzis onderuit. Niet alle (oudere) patienten (met een ernstige depressie) zijn hetzelfde en passen in een strikt financieel vergoedingsbeleid waarbij de psychiatrische zorg disproportioneel wordt gekort op basis van een meetinstrument welke door de rekenkamer niet geschikt is bevonden om zorg te meten . Zij benoemd dit aan de hand van feiten, gebaseerd wetenschappelijk onderzoek. Derhalve is haar agumentatie logisch en geheel valide. Ook kan ik geen drogredeneringen ontdekken en worden feiten en meningen voor de oplettende lezer goed gescheiden.