Skip to main content

Redactie Beroepseer

Prestatiedruk werkt niet en leidt tot verkeerde prikkels

Geschreven op . Gepost in Algemeen, Blogs.

omslag vn meten is weten 25 jan 2014Wetenschappers, basisschooldirecteuren, rechters, artsen: allemaal klagen ze over de perverse uitwerking van meetbare targets. Moet een ziekenhuis sterftecijfers melden? Dan zijn er meer zinloze ingrepen bij bejaarden. Moeilijke patiënten zullen geweigerd worden en doorgestuurd naar de academische ziekenhuizen.
In Vrij Nederland van deze week staat een artikel over de vloek van de meten-is-weten-mentaliteit, van school tot rechtbank: Perverse prikkels – Weg met meten-is-weten, door Bart de Koning en Tatiana Scheltema.

Het artikel begint met een voorbeeld van hoe prestatiedruk en meten-is-weten uit de hand is kunnen lopen. De universiteiten zijn zo groot geworden dat multiple choice de enige manier is om tentamens af te nemen. Dat is op zichzelf al een behoorlijke verarming van het academische leven omdat je op die manier wel feitenkennis kunt toetsen, maar geen werkelijk inzicht. Daarnaast hebben de universiteiten om de efficiëntie op te schroeven allerhande maatregelen genomen om studenten tot groter spoed aan te zetten: ze moeten bij tentamens aanwezig zijn en mogen alleen onder bepaade voorwaarden herkansen.
Dat heeft ongewenste gevolgen. Studenten gaan berekenend en strategisch gedrag vertonen dat niets meer te maken heeft met het oorspronkelijke academische ideaal van Bildung. Voor universiteiten en hogescholen is de verleiding groot om zo snel mogelijk zoveel mogelijk studenten van een papiertje te voorzien, omdat het ministerie van Onderwijs ze dáár financieel op afrekent. De slagingspercentages worden zelfs vooraf in begrotingen vastgelegd. Op papier vindt iedereen ‘kwaliteit’, ‘toponderwijs’ en ‘excellentie’ heel belangrijk, maar in de praktijk draait het toch vooral om kwantiteit. Dat werd bijvoorbeeld pijnlijk duidelijk bij hogeschool InHolland, waar op grote schaal fopdiploma’s voor fopopleidingen werden uitgedeeld.

Steeds verder in de greep van technocratisch denken

De rel rond het vermeende (zelf)plagiaat van Peter Nijkamp komt voort uit diezelfde prestatiecultuur. Het begon ermee dat een anonieme klokkenluider wees op plagiaat in het proefschrift van Karina Kourtit, een promovenda van Nijkamp. Daarover is al veel gezegd en geschreven, maar wat onderbelicht bleef in de discussie is dat een universiteit negentigduizend euro krijgt per promotie. Dat is een behoorlijke prikkel om promoties vooral dóór te zetten, ook al zijn er misschien gerede twijfels over de kwaliteit. Nijkamp is zelf een topeconoom (daarover bestaat geen twijfel) met een enorm hoge productie. NRC turfde dat hij eens in de drie dagen een artikel produceert, waarin hij veel van zijn eigen werk herhaalt. Peter Nijkamp bestrijdt dat. Volgens hem telt NRC ook alle ‘halffabricaten’, zoals discussion papers en abstracts mee, en ligt zijn werkelijke productie veel lager. Hoe dan ook, de herinnering aan toneelschrijver George Bernard Shaw dringt zich op: “I often quote myself. It adds spice to mij conversation”.

Andere voorbeelden betreffen de rechtspraak die steeds meer gaat lijken op een koekjesfabriek: “Wij moeten onze targets halen”, de politie die heel graag achter ongrijpbare vormen van georganiseerde misdaad aan wil, maar zich moet richten op veiligheidsmonitoren en andere meetbare kengetallen. Een recherchebaas klaagde over een teamchef die twee mensen niet een paar maanden vrij wilde maken voor een groot drugsonderzoek, omdat zijn afdeling dan het vereiste aantal bekeuringen niet zou halen.
De auteurs wijden ook enkele beschouwingen aan de oorzaak van de obsessionele drang tot ranglijsten en prestatienormen en hoe de westerse wereld steeds verder in de greep is geraakt van technocratisch denken.

In een apart kader staat een lijst van perverse prikkels op het terrein van hypotheekrenteaftrek, de financiële sector, de Diagnosebehandelcombinatie (DBC), de Wet Openbaar Bestuur (WOB), TBS, asielbeleid, Boetebesluit sociale zekerheidswetten en de Bijstandswet/Participatiewet. Genoemd worden de prikkel, het beoogde effect en het werkelijke effect.

Perverse prikkels – Weg met meten-is-weten, door Bart de Koning en Tatiana Scheltema, Vrij Nederland, 25 januari 2014, jaargang 75. In boekhandel en kiosk te koop.


U P D A T E
Vanaf 5 februari 2014 ook digitaal te lezen op site Vrij Nederland: www.vn.nl

Groep Amerikaanse activisten voert campagne om het geld uit het politieke systeem te halen

Geschreven op . Gepost in Blogs, Overheid.

lawrence lessigOp 24 januari 2014 arriveert Lawrence Lessig, hoogleraar recht aan de universiteit van Harvard in de V.S., in gezelschap van vrienden en mede-activisten in Nashua om een verjaardag te vieren. Ze komen uit het noorden van de Verenigde Staten, uit Dixville Notch, New Hampshire en voeren campagne om aandacht te vragen voor de invloed van geld op de politiek.
Ze leggen de reis te voet af en noemen hun campagne de New Hampshire Rebellion. Hun doel is dat het publiek gaat onderzoeken hoe geld het politieke systeem beschadigt, vooral in Washington.
De tocht is begonnen op 11 januari in het dorp Dixville Notch, dat nationale bekendheid in Amerika heeft vanwege de manier waarop het zijn verkiezingen houdt. Het is traditie de stembus kort na middernacht te openen en alle kiezers de gelegenheid te geven rond die tijd hun stem uit te brengen. Daarna wordt de stembus weer gesloten en de stemmen binnen enkele minuten geteld. Dixville Notch maakt zodoende altijd als eerste van het land het stemresultaat bekend.

De begindatum van de mars is, evenals de einddatum, niet willekeurig gekozen. Op 11 januari 2013 maakte de 26-jarige Amerikaanse computerprogrammameur en activist Aaron Swartz een eind aan zijn leven. Swartz voerde actie tegen de omstreden SOPA-wet (Stop Online Piracy); hij wordt beschouwd als een van de de belangrijkste strijders van zijn generatie tegen corruptie. Swartz was aangeklaagd voor computerfraude; hem hing een gevangenisstraf tot 35 jaar en een boete van 1 miljoen dollar boven het hoofd. Het Amerikaanse Ministerie van Justitie gaf later toe dat de aanklacht tegen Swartz politiek gemotiveerd was.doris haddock

De mars is bijna 300 km lang en eindigt bij de Unitarian Universalist Church in Lowell Street in Nashua op vrijdagmiddag 24 januari om half vier waarna een feest volgt ter gelegenheid van de honderd en vierde geboortedag van een overleden  inwoonster van New Hampshire: Doris Haddock, beter bekend als “Granny D” – Oma D. Deze in 2010 overleden vrouw liep vijftien jaar geleden een mars door de Verenigde Staten om aandacht te vragen voor de ondermijnende invloed van geld op de politiek. Zij was toen 88 jaar oud

Hachelijke vraag van de Rootstrikers

De deelnemers aan de mars zamelen geen geld in voor een goed doel zoals voor dit soort campagnes gebruikelijk is, ze proberen ons bewustzijn te verhogen, en dat geldt vooral voor de kiezers van New Hampshire die meedoen aan de presidentiële voorverkiezingen. De New Hampshire Rebellion wil druk uitoefenen op politici om het geld uit de politiek te halen.
De campagnevoerders maken deel uit van de door Lessig en Joe Trippi in 2011 opgerichte Rootstrikers-beweging, een organisatie van ongebonden activisten: “Wij, burgers van de Verenigde Staten vragen de mensen van New Hampshire hun buitengewone macht maximaal te benutten door elke presidentskandidaat die meedoet aan de voorverkiezingen in 2016 te dwingen antwoord te geven op de hachelijke vraag: “Hoe gaat ù een eind maken aan het corrupte politieke systeem in Washington?”

De naam Rootstrikers is ontleend aan een passage uit het eerste hoofdstuk van het boek Walden van de 19e eeuwse schrijver Henry David Thoreau: “There are a thousand hacking at the branches of evil to one who is striking at the root”, wat wil zeggen dat duizenden bezig zijn met het zagen aan de takken van het kwaad, maar dat een op de duizend aan de wortel raakt.

Zowel leden als kandidaatsleden van de Senaat en het Huis van Afgevaardigde besteden 30 – 70 procent van hun tijd aan het inzamelen van geld voor hun verkiezing. Ze zijn niet bezig met beleid maken of regeren, hun werk bestaat steeds meer uit hoofdzakelijk het werven van fondsen. Ze waren gekozen om dienstbaar te zijn aan de hele bevolking, maar ze worden in toenemende mate door het corrupte systeem gedwongen dienstbaar te zijn aan hun geldschieters. Dit politieke disfunctioneren bedreigt de democratie. Parlementsleden hebben plichten en behoren dienstbaar te zijn aan het volk.

Corruptie is het bederf van integriteit

join the nh rebellionIn een video legt Lessig uit dat het systeem alleen kan veranderen als de bevolking de cynische houding van “ik kan toch niets doen om het systeem te veranderen” aflegt en zich inspant de politici in de periode tot de verkiezingen te confronteren met de vraag over corruptie. Het publiek zou bestrijding van corruptie in de politiek tot belangrijkste thema moeten maken in de aanloop naar de verkiezingen van 2016.

Senator en voormalig presidentskandidaat John McCain heeft gezegd over corruptie: “Het is het beschadigen van integriteit, deugd en morele beginselen. De onbeperkte hoeveelheden geld die worden geschonken aan politieke campagnes hebben onze integriteit aangetast. En wie is door dit systeem bedorven? We zijn er allemaal door bedorven omdat geld toegang biedt en toegang is invloed. Ik val een systeem aan. Ik val een systeem aan dat gerepareerd moet worden. Het systeem maakt dat goede mensen slechte dingen doen”.

Ga naar de website van de Join the NH Rebellion, volg de mars en bekijk de video’s met prof. Lawrence Lessig: www.nhrebellion.org

A long march to Rebellion, artikel in de Nashua Telegraph, 19 januari 2014: www.nashuatelegraph.com (Krant niet meer toegankelijk voor “European Economic Area (EEA) including the EU”).

Aaron’s Walk: The New Hampshire Rebellion, door Lawrence Lessig, Common Dreams, 11 januari 2014: www.commondreams.org

Website Rootstrikers: www.rootstrikers.org

U P D A T E

Video: Interview met Lawrence Lessig over de March to end corruption door Bill Moyers, 14 februari 2014, met transcriptie van het interview: http://billmoyers.com

How to Make Americans Care About Money Corrupting Politics, door Lawrence Lessig, 31 januari 2014, The Atlantic: www.theatlantic.com

Wetsvoorstel afschaffing rechtspositie ambtenaren staat weer op de agenda

Geschreven op . Gepost in Blogs, Overheid.

Het wetsvoorstel van de kamerleden Van Hijum (CDA) en Van Weyenberg (D66) om de speciale rechtsbescherming voor ambtenaren af te schaffen, staat opnieuw op de agenda van de Tweede Kamer. Op 15 januari 2014 werd in de Tweede Kamer het initiatiefwetsvoorstel over de ambtelijke rechtspositie behandeld.
Ambtenaren krijgen dan dezelfde rechtspositie als andere werknemers. De vakbonden CNV Publieke Zaak en CNV Onderwijs plaatsen echter grote kanttekeningen bij het wetsvoorstel en het wetgevingstraject.
Eric de Macker, voorzitter CNV Publieke Zaak, en Helen van den Berg, voorzitter CNV Onderwijs, schreven op de dag voor de behandeling van het wetsvoorstel het artikel: Miljoenendans om ambtelijke rechtspositie af te schaffen:

“Allereerst dit. De afschaffing van de speciale rechtspositie voor ambtenaren staat ook in het regeerakkoord. Het kabinet doet echter niets en laat de Tweede Kamer de klus klaren. Het is veilig voor de regering om de Tweede Kamer door te laten gaan met het initiatiefwetsvoorstel. Zo haalt de Tweede Kamer een hete kool uit het vuur voor de regering. Als je arbeidsvoorwaarden verandert of verslechtert, overleg je volgens het poldermodel hierover met de vakbonden. Als het kabinet de handschoen van de aanpassing van de ambtelijke rechtspositie zou hebben opgepakt, zou ze dat volgens de wet ook verplicht moeten doen. De Tweede Kamer die een initiatiefwet indient, is daaraan niet gebonden. Daarom vindt de regering het prettig dat de Kamer dit klusje opknapt. Dat overleg met de vakbonden verliep al heel lastig, zie de nullijn waarop rijksambtenaren al vier jaar zitten.

Kritiek Raad van State
Het tweede dat ons opvalt is dat geen enkele partij in de Tweede Kamer ingaat op een belangrijke vraag van de Raad van State: waarom op dit moment? Hierop komt geen antwoord. Ook is niet helder hoe het financiële plaatje er precies uit gaat zien. Volgens de indieners is er geen direct verband tussen het wetsvoorstel en de vele reorganisaties die momenteel plaatsvinden binnen de overheid. Wij begrijpen niet dat de indieners deze link niet (willen) zien. CDA en D66 hebben er nooit een geheim van gemaakt dat de overheid kleiner kan en moet. Nú is dus volgens de indieners hét moment om daar eindelijk vaart achter te zetten. Dat de overheid zelf blijft betalen voor de werknemers die ontslagen zijn, lijkt Van Hijum en Van Weyenberg niet te deren. Ambtenaren worden net zo gewoon als ieder andere werknemer, maar de overheid behoudt wel de financiële last. Wat weer zal resulteren in nieuwe reorganisaties en afslankingen. Wat betekent dat voor de kwaliteit van de dienstverlening van de overheid?

Miljoenenoperatie
Elk dubbeltje wordt door de overheid omgedraaid, maar bij de operatie van Van Hijum en Van Weyenberg vliegen de miljoenen over tafel. Er is een grote onzekerheidsfactor, maar volgens recent onderzoek gaat het minstens € 53 miljoen kosten, oplopend tot wellicht € 186 miljoen. Dat wordt in de toekomst weliswaar terugverdiend, maar dan hebben we het over 7 tot 28 jaar. Dus tot zolang moeten we nog even wachten op die kleinere overheid die ons ook nog wat oplevert”.

Van de behandeling in de Tweede Kamer heeft CNV een verslag gemaakt, Overleg met bonden rechtspositie ambtenaren: “…Alle partijen hebben de initiatiefnemers gewezen op het feit dat er overlegd moet worden met de vakbonden, dit is zo bij wet bepaald. Hoewel de PvdA voorheen een duidelijke positie innam tégen het initiatiefwetsvoorstel, laten zij hun positie nu afhangen van de invulling van de minister aan het overleg met de vakbonden. De VVD liet doorschemeren dat zij wel vinden dat de wet nageleefd moet worden, maar als dat vertragend werkt bij de inwerkingtreding van deze wet, dan liever niet.

Bijzondere rechtspositie
Door de SGP en Christen Unie is aangegeven dat de bijzondere positie van de ambtenaar rechtvaardigt dat zij ook een bijzondere rechtspositie hebben. De ambtenaar is ondergeschikt aan het algemeen belang. Dat het niet meer van deze tijd zou zijn, zoals de initiatiefnemers aangaven in het wetsvoorstel, is wat de SGP betreft een noodkreet en getuigt van ‘ontbreken van inhoudelijke argumenten’. De term ‘normalisering’ riep ook veel vragen op; wie bepaalt wat normaal is?

Uitzonderingen
In voorgaande amendementen zijn steeds groepen ambtenaren uitgezonderd van het wetsvoorstel: rechters, militairen, leden van Hoge Colleges van Staat. De PvdA wil daar ook het burgerpersoneel bij Defensie, politie en bijzondere opsporingsambtenaren aan toevoegen. In reactie daarop stelde de SP dat daarmee zo’n 30% tot 40% van alle ambtenaren uitgezonderd zijn. Wat is dan nog de noodzaak van het initiatiefwetsvoorstel?!

CNV Publieke Zaak vindt het goed dat zoveel politieke partijen inzien dat er overleg moet worden gevoerd met de vakbonden. We zijn dan ook erg benieuwd hoe de minister daarop zal reageren in zijn antwoorden aan de Tweede Kamer”.

Miljoenendans om ambtelijke rechtspositie af te schaffen, door Eric de Macker, voorzitter CNV Publieke Zaak en Helen van den Berg, voorzitter CNV Onderwijs, 14 januari 2014: www.mijnvakbond.nl (Artikel niet meer beschikbaar. Site www.mijnvakbond.nl is opgeheven. Zie: www.cnvconnectief.nl).

Overleg met bonden rechtspositie ambtenaren, 15 januari 2014: https://overheid.cnvconnectief.nl

Lees ook het artikel met links naar achtergrondinformatie over afschaffing van de ambtelijke status op site Beroepseer: Ambtenaren honderd jaar terug in de tijd, 2 maart 2012. https://beroepseer.nl

En lees vooral ook het artikel: Nog maar een keer: de ambtelijke status, door Pieter Joost Schaap, 7 oktober 2010 op website van Capra Advocaten: www.capra.nl

Achtergrondinformatie over de ambtelijke rechtspositie is te vinden op de site van CNV: Weg ambtelijke rechtspositie?! www.mijnvakbond.nl/Ambtelijke-rechtspositie (Niet meer beschikbaar. Site is opgeheven. Zie o.a. https://overheid.cnvconnectief.nl)

 U P D A T E

Ambtenaren op de barricaden, 26 januari 2014, De Telegraaf: www.telegraaf.nl

“Het afschaffen van de ambtenarenstatus kan nog wel 2,5 jaar duren, zegt minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk. Op 28 januari 2014 stemt de Tweede Kamer over het voorstel voor de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren”.
Zie artikel Afschaffen ambtenarenstatus kan 2,5 jaar duren, door Eric de Kluis, Bnnenlands Bestuur, 24 januari 2014: www.binnenlandsbestuur.nl
Lees ook de reacties.

De empathische bibliotheek

Geschreven op . Gepost in Algemeen, Blogs.

omslag a handbook for revolution empathy krznaricIn februari 2014 verschijnt het ‘handboek voor de empathierevolutie’:
A Handbook for Revolution: Empathy door Roman Krznaric bij uitgeverij Rider Books.
Krznaric – ‘een van de invloedrijkste lifestyle-filosofen van Groot-Britannië’ genoemd – is van mening dat ons brein ontworpen is voor sociale relaties. Empathie is de kern van ons wezen en de sleutel tot fundamentele, sociale verandering. Het is een essentiële transformerende kwaliteit die we behoren te ontwikkelen in de 21ste eeuw.
Voor zijn boek sprak Krznaric met acteurs, activisten, baanbrekende ontwerpers, undercover-journalisten, verpleegkundigen, bankiers en neurowetenschappers. Volgens hem zijn zij een nieuw soort ontdekkingsreizigers en beschikken zij over een zestal eigenschappen en vaardigheden waarmee ze relaties kunnen aanknopen met andere mensen.


De empathische bibliotheek

Behalve zijn nieuwe boek, heeft Krznaric een website over empathie gemaakt, The Empathy Library, de empathische bibliotheek: “‘s werelds eerste online collectie empathische boeken”. In de bibliotheek zijn boeken en films te vinden die andere mensen aanbevelen: fictie, non-fictie, kinderboeken, speefilms, documentaires en video’s.
Boeken en films hebben met elkaar gemeen dat ze ons empathisch vermogen verdiepen, ons helpen in andermans schoenen te gaan staan en de wereld te bekijken door andermans ogen. In de bibliotheek kunnen we stilzitten en reizen, een andere cultuur proeven, op bezoek gaan bij een andere generatie en kennismaken met een andere manier van leven.empathy library

In de bibliotheek is een lijst van de Top Tien meest gelezen boeken en films te raadplegen. Je kunt zoeken op thema, zoals liefde, oorlog of religie, op naam en op regisseur.
De boeken en films worden niet uitgeleend, maar er is veel informatie te vinden over titels, recensies en links. Je treft er boeken aan als Down and out in Paris and London van George Orwell, The Bluest Eye van Toni Morrison, of films als Gandhi en Avatar. Als je lid wordt van de bibliotheek, kun je ook je eigen favoriete titels toevoegen aan de collectie, een commentaar schrijven of een beoordeling geven.

De bibliotheek is gebaseerd op het geloof dat empathie zowel ons leven als de maatschappij kan transformeren. De Britse schrijver Ian McEwan heeft gezegd: “Jezelf voorstellen hoe het is iemand anders te zijn, vormt de kern van ons menszijn. Het is de essentie van compassie, en het begin van moraliteit”.
Er is veel onderzoek gedaan dat uitwijst dat boeken en films een uitstekende manier zijn om ons te helpen “een denkbeeldige, empathische sprong te maken”, aldus Krznaric.
De bibliotheek refereert ook naar ideeën voor leesclubs, filmclubs, empathieprojecten op school, gemeenschapsorganisaties en workshops.

Ga naar de site van The Empathy Library en die van Roman Krznaric voor meer info en uitleg over empathie. Daarop ook interviews, onderzoeksrapporten, video’s, artikelen en projecten over empathie: http://empathylibrary.com

Roman Krznaric: www.romankrznaric.com

Hoorzitting/Rondetafelgesprek over vakmanschap en onderwijs op woensdag 22 januari 2014

Geschreven op . Gepost in Blogs, Overheid.

thorbeckezaal tweede kamergebouwDe vaste Kamercommissie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) houdt op woensdag 22 januari 2014 van 10.30 – 13.30 uur een openbare hoorzitting/rondetafelgesprek over vakmanschap in de Thorbeckezaal van het gebouw van de Tweede Kamer in Den Haag. De Thorbeckezaal bevindt zich op de 2e etage, met 90 zitplaatsen voor het publiek en 26 zitplaatsen voor deelnemers.

De vaste commissie voert overleg met de bewindslieden van OCenW over onderwijsaangelegenheden, het wetenschapsbeleid en het cultuur- en mediabeleid. Daarnaast bereidt de commissie de plenaire behandeling voor van wetsvoorstellen op deze beleidsterreinen. Tot de onderwijsaangelegenheden behoren het basis- en speciaal onderwijs, voortgezet onderwijs, beroepsonderwijs en volwasseneneducatie en hoger onderwijs (waaronder studiefinanciering)

Genodigden op 22 januari zijn:

– studenten en vaklieden, onder wie de Europees kampioen bouwtimmeren EuroSkills 2010: Willem Beverloo; de winnaar van de speciale juryprijs patisserie International Abilympics 2011: Sophia van Velzen en medaillewinnaar CAD-tekenen WorldSkills 2009: Bob Kramer.
– vertegenwoordigers van het bedrijfsleven: André Timmermans, directeur van UWV Werkbedrijf; Hans Verschoor, directeur Kenniscentrum Savantis; Hans Biesheuvel, initiatiefnemer ONL voor ondernemers en Jos Kleiboer, directeur beleid Koninklijke Metaalunie.
– beleidsmakers in het onderwijs, onder wie Jan van Zijl, voorzitter van de MBO Raad; Frans Veringa, directeur van Hout- en Meubileringscollege, en de wethouder van de gemeente Eindhoven: Staf Depla.

Debatten in de Kamer zijn bijna altijd live te volgen op de website van de Tweede Kamer, zowel qua beeld als qua geluid. De  plenaire vergaderingen worden rechtstreeks uitgezonden. Ook de commissievergaderingen zijn online direct te bekijken.

Info over agenda en deelnemers hoorzitting en rondetafelgesprek vakmanschap op 22 januari 2014: www.tweedekamer.nl/vergaderingen/commissievergaderingen

Zie de site van de Tweede Kamer – Live debatten – Commissiezalen – en klik op Live uitzending Thorbeckezaal: www.tweedekamer.nl/vergaderingen/livedebat/index.jsp

U P D A T E

Kort verslag n.a.v. rondetafelgesprek Vakmanschap dd. 22 januari 2014: https://beroepseer.nl

Zorgverzekeraars Nederland blijft weigeren Gedragscode aan te passen aan privacybeginselen patiënten

Geschreven op . Gepost in Blogs, Zorg.

De rechtbank van Amsterdam had op 13 november 2013 een uitgespraak gedaan die voor het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) zeer “pijnlijk” was. De uitspraak werd gedaan in de juridische procedure van de Stichting Koepel van DBC-vrij Praktijken (KDVP) tegen het goedkeuringsbesluit van het CBP van de Gedragscode Zorgverzekeraars*).

De rechter had namelijk gesteld dat het CBP ten onrechte een goedkeuring had verleend aan een Gedragscode die niet alleen de betekenis van het medisch beroepsgeheim miskent, maar tevens in strijd is met privacybeginselen, vastgelegd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en waarbij bovendien ten onrechte voorbij is gegaan aan een eerdere uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) over het belang van vertrouwelijkheid en privacy bij de behandeling van psychische klachten.

Het CBP werd ertoe veroordeeld om binnen zes weken een nieuw besluit te nemen waarin hernieuwde goedkeuring van de Gedragscode Zorgverzekeraars wordt verbonden aan door Zorgverzekeraars Nederland te maken aanpassingen overeenkomstig de uitspraak van de Rechtbank Amsterdam.
Indien Zorgverzekeraars Nederland dat niet zou doen, dan zou het CBP als toezichthouder daartegen handhavend moeten optreden.

Het CBP moet nu handhavend gaan optreden tegen zorgverzekeraars

Zorgverzekeraars Nederland heeft niet binnen de termijn van zes weken een versie van de Gedragscode ter goedkeuring voorgelegd aan het CBP. Daarom heeft het CBP op 19 december 2013 een nieuw besluit genomen waarbij goedkeuring van de Gedragscode Zorgverzekeraars – met bijbehorend protocol Materiële Controle – wordt afgewezen. Dit besluit van het CBP is inmiddels ook gepubliceerd in de Staatscourant.

Dat Zorgverzekeraars Nederland (ZN) als belanghebbende heeft gemeend in beroep te moeten gaan tegen de uitspraak van de Rechtbank Amsterdam doet niets af aan de inwerkingtreding van het in de Staatscourant gepubliceerde besluit, waarmee het CBP het oordeel van de rechter onderschrijft en daarmee constateert dat ZN heeft nagelaten de noodzakelijke aanpassingen aan te brengen in de Gedragscode.

Op basis van dit nieuwe besluit tot afwijzing van de bewuste Gedragscode is het CBP in zijn rol van toezichthouder vanaf 19 december 2013 verplicht tot handhavend optreden tegen zorgverzekeraars die in strijd met privacybeginselen en het Europees verdrag Voor de Rechten van de Mens (EVRM) op onrechtmatige wijze medische persoonsgegevens verwerken.

*) Gedragscode Verwerking persoonsgegevens zorgverzekeraars goedgekeurd. Ter inzage op de site van CBP: www.cbpweb.nl

Zie voor meer info de website Stichting Koepel van DBC-vrije Praktijken (KDVP): www.kdvp.nl

Interview met Hester IJsseling: Ontwikkel een eigen taal om met elkaar over onderwijs te praten

Geschreven op . Gepost in Blogs, Onderwijs.

In Beter Begeleiden Magazine van januari 2014 staat een interview met Hester IJsseling, leerkracht in het basisonderwijs in Amsterdam, filosoof en voortrekker van Beroepseer..
In het interview wordt onder meer gerefereerd naar het in oktober 2013 verschenen boek Het alternatief – Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! waarvoor ze het hoofdstuk Over de verantwoordelijkheid van leraren heeft geschreven.

Ze vertelt dat het Breed Bestuurlijk Overleg haar momenteel sterk bezighoudt: “Dat overleg heeft samen met onderwijswethouder Pieter Hilhorst een stichting opgericht, Beter Primair Onderwijs genaamd, die een opbrengstgerichte kwaliteitscontrole gaat uitoefenen op alle Amsterdamse scholen. De aanpak lijkt al in beton gegoten, het handboek is al gedrukt. Het heeft mij onaangenaam getroffen dat dit top down gedropt is, zonder ruggespraak met de leraren, terwijl het toch de leraren zijn die de kwaliteit van het onderwijs daadwerkelijk moeten waarborgen. Ik stel mezelf de vraag hoe we als leraren de speelruimte kunnen vinden om dit initiatief naar ons toe te trekken, want ik kan niet aanvaarden dat leraren worden behandeld als onmondige kinderen – sterker nog, op een manier waarop leraren kinderen allang niet meer behandelen. Via blog en twitter en in de personeelskamer stel ik mijn collega’s in het primair onderwijs de vraag: wat is jouw opvatting van goed onderwijs? Hoe denk je daar het beste voor te kunnen zorg dragen?

Dat zoiets kan gebeuren – de oprichting van zo’n kwaliteitsbureau door besturen en gemeente – heeft te maken met het feit dat teveel leraren in het primair onderwijs geen visie uitdragen en niet weten, of in elk geval niet laten horen, waar ze voor staan. En ja, als je die ruimte niet vult, dan stapt een ander erin. Inmiddels heb ik een groep Amsterdamse denkende leraren bij elkaar die zich voorbereidt om samen met bestuurders en gemeente tot een gelijkwaardige dialoog te komen over invulling en vormgeving van de kwaliteitsaanpak. De vraag die daarbij centraal staat is: wat is goed onderwijs en hoe dragen we daar met elkaar het beste zorg voor? Bestuurders zouden denkende teams in het verwezenlijken van hun zelf geformuleerde ambities moeten faciliteren, in plaats van hen volkomen te negeren en in hun beroepseer te krenken”.

‘Opbrengstgericht werken’

IJsseling heeft het ook niet erg begrepen op ‘opbrengstgericht werken’. De interviewster suggereert dat de term, een economische uitdrukking… “ook gebruikt kan worden in de betekenis van: resultaat van verzamelen/wat het oplevert/de baat die men heeft van activiteiten. Dat zou ook kunnen gaan over observaties, leerkrachtgedrag, een kindgesprek, een oudergesprek, enzovoorts. Voor mij zijn opbrengsten breed: resultaten, prestaties, groei op alle mogelijke ontwikkelingsvlakken, het beheersen van brede vaardigheden, gedragsveranderingen, het verwerven van kennis”.

IJsseling gaat hier niet in mee: “Je kunt een mooie draai geven aan het woord ‘opbrengstgericht’, en zeggen: jij wilt toch ook dat je onderwijs wat oplevert? Maar je kunt niet verhelen dat het een economische term is, en woordkeuze heeft consequenties, dat mag je niet onderschatten. Ik wil dat mijn werk iets teweegbrengt, ja. En ik heb vrij helder welk ideaal me daarbij voor ogen staat. Maar om te zeggen dat het wat op moet leveren, dat is me te economisch gedacht. Je kunt het onderwijs niet runnen als een bedrijf. Daarom moet je mijns inziens ook niet over onderwijs praten in termen van input, output, opbrengsten en toegevoegde waarde. Onderwijs beantwoordt aan een heel andere logica en vraagt om een
andere taal”.

Lees het hele interview: Hester IJsseling, leerkracht en filosoof: ‘Voorkom zeker weten’, door Lidy Peters, Beter Begeleiden Magazine, een uitgave van de Landelijke Beroepsgroep voor Begeleiders in het Onderwijs, januari 2014: klik hier.

Het Amsterdams Kwaliteitsbureau – nieuwe ontwikkelingen, op blog Hester IJsseling: http://hesterij.blogspot.nl