Corina Koolen maakt op de laatste dag van 2018 de balans op. Ze vindt het tijd om terug te kijken op een “heel druk, gek, slopend, bijzonder, geweldig, overweldigend jaar. Ik ben moe. Niet het type moe van ‘twee nachtjes slapen en het gaat weer’, maar van ‘dit kan zo niet langer en ik moet iets veranderen’. Dit gaat over mij, en tegelijkertijd over meer. Dit is deel 1 van een tweeluik over de academische wereld, de cultuur en het effect dat dat heeft op haar werknemers. De gezichten achter de duizenden demonstranten die op 14 december naar Den Haag trokken vanuit het hele land. Deel 2 gaat over andere wetenschappers, die op hun eigen manier hetzelfde gevecht voeren — of voerden en verloren hebben. Dit is mijn verhaal”.

Corina Koolen is sinds augustus 2017 doctoraal assistente Digital Humanities (digitaal geesteswetenschappelijk onderzoek) aan het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis (ING), een onderzoeksinstituut op het gebied van geschiedenis en cultuur van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Koolen analyseert Nederlandse fictieve proza met het project The Riddle of Literary Quality.
Koolen promoveerde in mei 2018. Haar proefschrift heet Reading beyond the female: The relationship between perception of author gender and literary quality (Te downloaden in PDF op de site van de Universiteit van Amsterdam: https://pure.uva.nl/ws/files/23823454/Thesis.pdf).

Alleen excellente onderzoekers

Koolen noemt eerst de mooie kanten van haar werk sinds haar promotie en besluit: “Het was dus een goed jaar, carrière-technisch gezien, zou je denken”
Dan beschrijft ze de lastige kanten: “Nu is het zo dat het met de academische wereld slecht gaat. Professor Rens Bod, mijn andere voormalig promotor, zette WO in Actie op, dat 14 december met duizenden mensen demonstreerde tegen de bezuinigingen op de wetenschap. Waarvan de NOS het overigens pas nieuws vond toen Twitter zich boos maakte dat het werd genegeerd. Zeker in mijn hoek, de geesteswetenschappen, wordt de geldkraan steeds verder dichtgedraaid. Dit betekent dat uiteindelijk elke onderzoeker in feite steeds haar/zijn eigen salaris opnieuw bij elkaar moet bedelen bij NWO, de wetenschappelijke subsidieverstrekker van Nederland. Ook onderzoekers die al tientallen jaren meegaan en allang hun sporen verdiend hebben, moeten dit. Zij hebben een vast contract, maar vissen noodgedwongen om dezelfde zak met geld als jonge onderzoekers wiens carrière letterlijk van die subsidies afhangt. Dat probleem staat nog los van het feit dat honderden uren die aan onderzoek besteed hadden kunnen worden, gestopt worden in het schrijven van voorstellen om geld te vragen voor dat onderzoek. Omdat er zo veel mensen geld nodig hebben en er zo weinig is, kreeg NWO te veel aanvragen de afgelopen jaren. Hun semi-nieuwe strategie: alleen Excellente Onderzoekers krijgen nog geld”.

Lees het hele verhaal van Corina Koolen Een tweeluik over de overspannen wetenschapper – deel 1,blog  Corina Koolen, 31 december 2018: http://www.corinakoolen.nl/uncategorized/een-tweeluik-over-de-overspannen-wetenschapper-deel-1/

Steun ook WOinactie en teken de petitie: Stop de afbraak van het hoger onderwijs! op de site van De goede zaak: https://actie.degoedezaak.org/petitions/stop-de-afbraak-van-het-hoger-onderwijs-2