Ronald Buitelaar, schrijver, blogger en twitteraar over onderwijs en opvoeding heeft een scenario geschreven van gebeurtenissen die hebben geleid tot een voorbeeldige vorm van onderwijs in Rotterdam anno 2037. Titel: 2037: Hoe scholen in Rotterdam de macht terugnamen in het onderwijs (en de slag om de kansenongelijkheid wonnen), te lezen op Vers beton, site ‘voor de harddenkende Rotterdammer”. Het begint zo:

“Wie mij in 2017 verteld had dat het Rotterdamse onderwijs zich zó zou ontwikkelen, had ik voor gek verklaard. Dat het roer in twintig jaar tijd zo radicaal om is gegaan was in die tijd ON-VOOR-STEL-BAAR”. De voorzitter van het Rotterdams onderwijsparlement benadrukt elke lettergreep om de Vlaamse journaliste duidelijk te maken hoe bijzonder de afgelopen twintig jaar waren. “En nu wilt u natuurlijk weten hoe het Rotterdamse onderwijs erin geslaagd is om zijn achterstandspositie om te buigen in een voorloperpositie. Ik zal het u vertellen”.

Even verderop in het interview neemt de parlementsvoorzitter een slok water, loopt naar het grote raam met uitzicht op de Hofpleindôme en vervolgt haar betoog: “Het besef drong door dat er iets structureel verkeerd zat in het onderwijssysteem: in plaats van een emancipatiemachine was het een systeem geworden dat verschillen reproduceerde of verergerde. Dubbeltjes werden geen kwartjes meer, maar bleven dubbeltjes of werden in het ergste geval stuivers”.

[…]
……..
“Wat er moest veranderen en hoe dat moest was op dat moment nogal diffuus, maar steeds vaker werd gewezen op de desastreuse rol van de centrale overheid en de schoolbesturen. U moet weten dat de regering het onderwijsbeleid vaststelde en dat schoolbesturen bepaalden hoe dat lokaal vorm kreeg. Dat ging dus zeer top-down”.

[…]

“De meeste Rotterdamse schoolbesturen waren machtige koepels die vaak tientallen scholen bestuurden. Zo vielen onder het openbaar schoolbestuur BOOR 78 scholen voor basis- en voortgezet onderwijs en het katholieke RVKO bestuur beheerde maar liefst 66 basisscholen in Rotterdam en omstreken. Bij een schoolbestuurder moet je dus niet aan een conrector of een directeur denken, nee, dit waren doorgewinterde bestuurders. Zij waren machtiger dan bewindslieden en wethouders en legden feitelijk alleen aan interne toezichthouders verantwoording af. Je kunt je zelfs afvragen of het bestuurders echt lastig werd gemaakt, want ook medezeggenschap van ouders en personeel stelde vaak niet veel voor”.

[…]

“Al met al duurde het nog tot 2027 voordat er iets veranderde”.

[…]

‘Scholen mochten van nu af aan zelf hun personeel aannemen (vroeger deden schoolbesturen dat), kregen de beschikking over eigen financiële middelen en moesten zelf jaarlijks de onderwijsresultaten verantwoorden. Van meet af aan liep er wetenschappelijk onderzoek mee dat zeer gericht monitorde wat er in het onderwijs gebeurde”.

Lees het hele scenario van Ronald Buitelaar: 2037: Hoe scholen in Rotterdam de macht terugnamen in het onderwijs (en de slag om de kansenongelijkheid wonnen), met illustraties van Octavia van Horik, Vers beton, 26 juli 2017: https://versbeton.nl