Tim Wittenberg (1982) is werkzaam bij de Dienst Uitvoering Onderwijs. Na zijn middelbare hotelschool management opleiding werd hij kok en later fulltime dj. Deze loopbaanswitches reflecteren zijn zoektocht naar voldoening. Toen hij de dertig gepasseerd was ontdekte Tim nieuwe mogelijkheden buiten ‘het draaien van biefstukken en plaatjes’, dit leidde hem naar een carrière in de dienstverlening. Hij startte bij een facilitair callcenter voor een grote energieleverancier, waar hij het belang zag van menselijke inzet en systemen in harmonie voor effectieve dienstverlening. Hier begreep hij ook de verschillen en overeenkomsten tussen leiders en managers.

Eind 2017 maakte hij de switch naar DUO om te werken voor het klant contact center. En in 2018 werd hij beëdigd ambtenaar. “Dat zweer en beloof ik”, tijdens een plechtige ceremonie maakte hij de belofte die al zijn collega’s ook hadden gemaakt. En vanaf dat moment was hij officieel onderdeel van openbaar ambt. Toch voelde het afleggen van de eed als een stille belofte. Het ontdekken van ambtelijk vakmanschap kwam niet vanzelf. Hij vroeg zich vaak af in de eerste jaren als ambtenaar wat de waarde is van de belofte die hij gemaakt had met al zijn collega ambtenaren. Want een belofte is echter niks waard als je je er niet aan houdt. Wat hij beloofd had en wat er verwacht werd leek niet altijd overeen te komen met elkaar.

In 2020 trad Tim toe tot de debiteuren afdeling van DUO. In 2020 ging hij werken op de debiteuren afdeling van DUO. Daar merkte hij al snel dat hij te maken kreeg met een groep mensen die niet zo zelfredzaam bleek als de wetgever dat beoogd had. Dit wekte zijn interesse in het bevragen van de status quo. Hij vroeg zich bijvoorbeeld af waarom de overheid mensen die iets niet kunnen betalen, meer laat betalen over precies dátgene wat ze in eerste instantie al niet konden betalen? Was dat dan echt de bedoeling zoals de wetgever dat voor ogen heeft? De macht die hij als beslissingsambtenaar ter beschikking had gekregen komt met een grote verantwoordelijkheid. En de regels zouden toch de mens moeten dienen in plaats van andersom? Dit is een punt van discussie die hij graag aangaat met iedereen die het wil horen en juist ook met iedereen die het misschien wel niet wil horen.

In 2022 kwam hij in aanraking met het boek van Stichting Beroepseer, Het recht op ambtelijk vakmanschap. Voor Tim was dit boek een perfecte verwoording van datgene wat hij intrinsiek al voelde. Het boek hielp hem om het gesprek beter op gang te krijgen en houden met zijn directe collega’s. Waarom het nog steeds geen verplicht onderdeel is van de training van elke rijksambtenaar is hem een raadsel.In 2023 kwam hij via de WaU in contact met Alexander Pechtold en Bart Snels die aan een boek werkten over ambtenaren in de uitvoering. Tijdens een interview sprak Tim over uitvoeringsinstanties als opdrachtnemer. De politiek die te ver af staat van de echte leefwereld én van de uitvoering. Terwijl de experts met dagelijks contact met de burger juist in de uitvoering zitten. Tim gaf aan dat de processen en KPI resultaten belangrijker lijken te zijn geworden dan de bedoeling van de wet. En de mens en maatschappij waar de wet voor is. Als je managementprincipes toepast hoor je waarde toe te voegen. Binnen de overheid zou de toegevoegde waarde altijd een publiek waarde moeten zijn. Investeren in kwaliteit van je medewerkers zal altijd leiden tot een verbetering van de KPI’s die er toe doen. Uiteindelijk komt het terug bij die ene belofte, de eed. De gemeenschappelijke deler van alle rijksambtenaren. Een heilige belofte waardoor werken bij de rijksoverheid een enorm grote verantwoordelijkheid is. Waarbij we als collectief de rechtstaat verdedigen met ons handelen in plaats van constant te rennen voor de vele efficiency targets.