Tim Robbe lucht zijn hart over Kamerbrief ministerie VWS over voortgang programma Zorg voor de jeugd

Vanuit de auto, staande in een file, lucht Tom Robbe in een video zijn hart over de brief met bijlagen van 7 juni 2019 die minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid heeft gestuurd aan de Tweede Kamer over de voortgang van het programma Zorg voor de jeugd.

“Ik sta in de file en dan lees ik wel eens wat op mijn telefoon en wat ik zojuist heb gelezen, daar moet ik echt wat over kwijt. Ik lees zojuist de nieuwe brieven van onze minister De Jonge van VWS over de voortgang van zijn programma voor de jeugdzorg. En ik ben boos. Ik ben niet boos als adviseur of advocaat omdat ik mijn geld verdien in het sociaal domein. Ik ben boos als vader van een jongen van tien met klassiek autisme. Want wat lees ik in de brief over inkoop? We moeten vooral de keuzevrijheid niet heel belangrijk meer vinden, we moeten toe naar een inkoop om omzetgaranties te kunnen gaan bieden aan partijen die dan ook zeker zijn dat ze de jeugdhulp kunnen gaan verlenen aan jawel, kinderen zoals mijn zoon.

Daar moet de inkoop dus om draaien. Omzetgaranties zodat zorgaanbieders in ieder geval zeker zijn dat ze zorg kunnen verlenen aan mijn zoon. Heb ik daar ook nog wat over te zeggen? Heb ik daar nog wat over te zeggen mijnheer de minister? Daarnaast lees ik dat er allerlei andere bezwaren zijn om wat te doen met keuzevragen, o.a. omdat wijkteams het werken wel erg lastig wordt gemaakt op het moment dat wij zelf zouden kunnen kiezen waar wij onze zorg zouden willen halen voor onze zoon.

Wat schrijf je nou op? Ik als vader maak het werk van het wijkteam moeilijk en daarom moeten we op een andere manier gaan inkopen. Daarom wordt het sturen zo lastig. Omdat ik me ertegenaan bemoei wat ik doe met mijn eigen zoon. Dit is echt bizar, wat er hier op papier is gezet.

De minister noemt het allemaal principieel kwestieus wat er gebeurt bij bepaalde inkoopmodellen omdat keuzevrijheid zo belangrijk zou zijn Maar déze uitspraken zijn juist principieel kwestieus en ik verzoek Den Haag, met name de Tweede Kamerleden om eens een keer op te staan en dit soort dingen op te merken omdat cliënten, waaronder ikzelf, het zat zijn dat er op deze manier over ons wordt gesproken.

De samenwerking tussen gemeenten en aanbieders is een instrument. Ook als een gemeente niet kan samenwerken met een aanbieder, interesseert mij dat vrij weinig. Het enige dat mij interesseert is dat een zorgaanbieder goede zorg verleent aan mijn zoon. Regel dat gewoon in plaats van nu te spreken over omzetgaranties en wijkteams die hun werk niet kunnen doen omdat ik mij wil bemoeien met wat er gebeurt met mijn zoon.

Tot slot, het gaat niet om keuzevrijheid. Laten we dat nu ook een keer duidelijk hebben. Die framing, daar moeten we van af. Het gaat erom dat je mensen met een beperking niet beperkt op het moment dat er goede alternatieven zijn naast de alternatieven die gecontracteerd zijn.
Ik heb het niet over PGB, want PGB is een keuze. Ik heb het erover dat ik als ouder, omdat ik het zorglandschap redelijk goed kan overzien hoor, en tachtig tot vijfentachtig procent van de ouders met mij kunnen dat prima overzien.

Als wij een alternatief vinden, waarvan wij denken, dit is goed en wij ook expertise kunnen inhuren die zegt, dit is goed, waarom zouden wij dan naar die aanbieders toe moeten die dan de garantie hebben dat ze mogen leveren en daar een omzetgarantie ook voor krijgen.
Waar zijn wij mee bezig in het sociaal domein op het moment dat wij op déze manier over cliënten gaan praten, op deze manier.

Er moet iemand zich enorm schamen voor dit zo opschrijven op papier. Het is weekeind, ik ga nu ontspannen, maar hier moet echt iets mee gaan gebeuren. Want dit gaat de verkeerde kant op voor de cliënt, voor kinderen zoals mijn zoon. En daar ga ik voor strijden.
Fijn weekeind, wellicht tot de volgende keer”.

*) Zie Kamerbrief van de regering: Voortgang Zorg voor de jeugd, Tweede Kamer, 7 juni 2019: www.tweedekamer.nl/kamerstukken/brieven_regering/detail?id=2019D23915

Lees ook: Hoe een ambtenaar jeugdzorg als vader vast kwam te zitten in zijn ‘eigen verstikkende web’, door Niek Megens, De Stentor, 9 juni 2019: www.destentor.nl

Tim Robbe is advocaat en bestuurskundige en voortrekker van Stichting Beroepseer.

VIDEO NIET MEER BESCHIKBAAR

https://www.youtube.com/watch?v=kFfQ4uvwCYY