Vanwege het zware werk mocht personeel van gevangenissen en huizen van bewaring met pre-pensioen. Opeens werd die regeling veranderd. Een van de gevolgen was een lage netto-uitkering die veel mensen in financiële problemen bracht, ze konden bijvoorbeeld de hypotheeklasten niet meer betalen, ze moesten interen op hun pensioen. Zuur om na dertig of veertig jaar werken in een zogeheten substantieel bezwarende functie (SBF) je huis te moeten verkopen. Doorwerken mocht ook niet, men moest met verlof. Er werd bezuinigd, minder personeel was nodig. De werkgever liet zich hier wel van een heel slechte kant zien.

Gert Jan Groeneveld en Joost Hattinga Verschure, beiden voormalig gevangenisdirecteur, vertellen hoe ze een actiegroep hebben gevormd die zich ging inzetten voor een fatsoenlijke regeling. Die groep groeide uit van 13 naar 3300 leden. Ze bedachten een alternatief. Uiteindelijk kwam er in oktober 2014, na vier en een half jaar knokken, een nieuwe, rechtvaardige regeling.
Er werd overigens niet alleen geknokt tegen de werkgever, de overheid dus, maar aanvankelijk ook tegen de vakbonden die mede-veranwoordelijk waren voor de onrechtvaardige regeling. Immers, alleen de vakbonden mochten onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden. Zij moesten dus eerst worden overtuigd van de noodzaak van een betere SBF-regeling, wat uiteindelijk drie jaar na het begin van de actie ook gebeurde.

Groeneveld en Hattinga Verschure hebben met de actiegroep al hun doelstellingen bereikt. Het is een prestatie van formaat.
Aan het slot van hun verhaal geven ze adviezen, een minicursus in de praktijk van het actievoeren. Behalve tips over strategie en tactiek, zijn een lange adem, geduld, zelfbeheersing en realiteitszin belangrijk.