De nieuwe Voortrekker van Beroepseer is Antoniek Vermeulen (1956), senior projectmanager bij de gemeente Utrecht. Zij geeft leiding aan complexe projecten waarbij samenwerking met de burgers en met een veelheid aan partners meestal één van de kritische succesfactoren is. De afgelopen jaren was zij projectleider van de Utrechtse veiligheidsaanpak, stuurde zij het programma Krachtwijken aan en werkte zij samen met woningcorporaties aan de integrale gebiedsontwikkeling in een aantal achterstandswijken. Momenteel is zij projectleider van de integrale buurtteams: een nieuwe werkwijze die de gemeente ontwikkelt ter voorbereiding op de innovaties van de jeugdzorg en de zorg voor kwetsbare bewoners.

Vermeulen is van mening dat de kloof tussen de logica van de systeemwereld en die van de leefwereld van de bewoners, met name van bewoners in achterstandswijken, een belangrijke oorzaak is van het feit dat maatschappelijke problemen zo moeizaam worden opgelost:

“Politici en beleidsmakers denken vanuit een maakbare werkelijkheid: er is een analyse van de problemen, er worden ambities geformuleerd en hup, we gaan aan de slag. De praktijk blijkt echter meestal weerbarstig en niet zelden leidt dit tot bijgesteld beleid, meer budget en nieuwe projecten. Dat is één van de redenen dat er in aandachtswijken vaak sprake is van een projectencarrousel en dat er in gezinnen met meerdere problemen soms wel tien hulpverleners rondlopen.
Met de integrale buurtteams proberen we dit te doorbreken. De generalistische hulpverleners zitten heel dicht aan tegen de leefwereld van de bewoners die zij ondersteunen. Als gemeente zitten we vervolgens weer dicht op de uitvoering van het werk van de buurtteams en proberen we de ervaringen van de professionals te vertalen in vernieuwing van de aanpak. Bestuurders lopen mee met professionals uit de buurtteams en die schuiven op hun beurt soms aan de ambtelijke en bestuurlijke tafels aan. Door op zo’n manier de logica van leefwereld en systeemwereld met elkaar te verbinden, verwachten we tot een inzet van middelen te kunnen komen die effectiever is dan beleid dat we aan ‘de tekentafel’ ontwerpen”.

Vakmanschap is volgens Vermeulen in deze benadering cruciaal: het vakmanschap van de hulpverlener die met deze aanpak meer speelruimte krijgt om op basis van zijn professionaliteit te handelen, maar ook het vakmanschap van de ambtenaar die heen en weer pendelt tussen de keukentafel en de bestuurlijk tafel om de kennis, ervaring en logica van het dagelijks leven van kwetsbare burgers zoveel mogelijk te combineren met bestuurlijke ambities en uitgangspunten.

U P D A T E

Antoniek Vermeulen is met pensioen gegaan in 2022. Stichting Beroepseer is haar dankbaar voor al haar  inspanningen.