“We zouden onze professionele stem moeten gebruiken om luid te zeggen waar het op staat, maar er bestaat een angst bij leraren en schoolmedewerkers die ik van mijn leven nog niet eerder ben tegengekomen”, aldus de 67-jarige Linda Rief in een interview in The New York Times van 30 oktober 2011 waarin zij reageert op de toenemende druk van het maken van standaardtoetsen op school.

Rief, lerares op de Oyster River Middle School in Durham, New Hampshire in de V.S. was in 2000 door de National Council of Teachers of English gekozen tot leraar van het jaar van de “middle school”, een schooltype tussen basisschool en middelbare school in.
Riefs school presteerde altijd goed. Er werd met passie lesgegeven en de leerlingen behaalden goede resultaten.
Tot het afgelopen jaar.
Volgens de No child left behind-wet die voorschrijft dat vorderingen van leerlingen regelmatig worden beoordeeld d.m.v. standaardtoetsen, voldoet de Oyster River school niet aan de maatstaven.

Om wel aan die maatstaven te kunnen voldoen, heeft de school dit jaar het roer omgegooid. Een nieuw motto werd ingevoerd: “Vul de vakken in”. Leerlingen kregen het advies dat voor het behalen van een hoge puntenscore voor de verplichte Engelse taaltoets, de schrijfruimte van de toets zoveel mogelijk gevuld moest worden. “Jullie moeten zoveel mogelijk opschrijven als je kan” was het advies van het schoolhoofd: “Mensen hebben dit bestudeerd”.

Het idee alleen al dat zoveel mogelijk opschrijven de beste manier van schrijven is, heeft Rief bijna een hartstilstand bezorgd: “Volslagen idioot. We geloofden in onszelf totdat we opzij geschoven werden door de toetsen”.
De bedoeling van de No child left behind-wet is arme kinderen, vooral in de grote steden, onderwijs van goede kwaliteit geven, maar het toetsen maken is allesoverheersend geworden op de scholen.
De verandering komt hard aan op een school waar de leraren altijd vertrouwen genoten en zelfstandig konden werken.

Rief maakt zich zorgen dat een nieuwe generatie leraren opgroeit met standaardtoetsen en dat ze denken dat het zo hoort. Ze vreest dat openbare scholen waar leraren het leren tot een plezier maken, aan het uitsterven zijn.
Ze zegt wel te begrijpen dat kant en klare lesprogramma’s en gestandaardiseerde toetsen scholen dermate veel kosten besparen, dat wat dat betreft zij en haar soortgenoten daar niet tegenop kunnen boksen.

Klik hier voor het interview met Linda Rief in The New York Times, door Michael Winerip, 30 oktober 2011: In a Standardized Era, a Creative School Is Forced to Be More So: http://www.nytimes.com

Linda Rief schreef een aantal boeken: Inside The Writer’s-Reader’s Notebook (2007), Adolescent Literacy (2007), Vision and Voice (1999), en Seeking Diversity (1992).