Net als in toeslagenaffaire is in jeugdbescherming en familierecht brede reflectie en grondige herbezinning op systeem nodig
Op het online platform voor juristen Mr-online staat een interview met Nathalie van Waterschoot, senior rechter van de rechtbank Amsterdam. Ze vertelt aan Peter Louwerse dat ze zich zorgen maakt over de rechtsstaat. Dat deed ze al toen ze voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak was in 2018 en 2019.
De politie, het Openbaar Ministerie en de Rechtspraak kampen met grote problemen, zoals te weinig ervaren mensen, hoge werkdruk, overbelasting en capaciteitsverlies. “Ik zie deze problemen ook terug bij andere overheidsinstanties. Ik hoor het op mijn zittingen van ambtenaren van de IND en de gemeente. Het lijkt alsof de publieke sector structureel te weinig middelen heeft om kwaliteit te blijven leveren”. Van Waterschoot vraagt zich daarom af of de garanties van de rechtsstaat nog voldoende verankerd zijn in het recht en de instituties.
Parallellen met Kindertoeslagaffaire
Van Waterschoot schreef eerder samen met Corine de Ruiter, hoogleraar forensische psychologie aan de Universiteit Maastricht, op Mr-online een opiniestuk waarin parallellen worden getrokken met de Kindertoeslagaffaire. Net als bij “de toeslagenaffaire is ook in de jeugdbescherming en de familierechtspraak sprake van ongekend onrecht voor kinderen en ouders. Kinderen die op basis van verkeerde informatie of misleiding tot contact met een gewelddadige ouder worden gedwongen. Of ouders die ten onrechte worden beschuldigd van mishandeling van hun kinderen en daardoor het contact met hun kinderen kwijtraken. Kinderen en ouders raken de weg kwijt in klachtprocedures, vinden onvoldoende bescherming bij de rechter en raken getraumatiseerd”.
“Misschien moet het hele systeem wel op de schop”
Van Waterschoot vindt dat net als in de toeslagenaffaire ook in de jeugdbescherming en het familierecht een brede reflectie en een grondige herbezinning op het hele systeem nodig zijn: “Misschien moet het hele systeem wel op de schop”.
In 2019 kwam Van Waterschoot zelf met haar gezin in botsing met instituties. Door de gang van zaken was ze haar vertrouwen in de rechtspraak even kwijtgeraakt. Maar inmiddels heeft ze dat hervonden: “Ik heb mijn toga weer aangetrokken. Dat de kinderen en ik ons lange tijd niet beschermd hebben geweten, bracht mijn geloof in de rechtsstaat aan het wankelen. Tegelijkertijd geloof ik nog steeds dat burgers baat hebben bij een stevige rechtsstaat en in de bescherming van burgers tegen overheidshandelen door een onafhankelijke rechterlijke macht. Die gedachte van de rechtsstaat ligt in mij stevig verankerd”.
Lees het hele interview Rechter zelf klem tussen de raderen van de rechtspraak, door Peter Louwerse, Mr-online, 4 mei 2021: www.mr-online.nl/rechter-zelf-klem-tussen-de-raderen-van-de-rechtspraak/
Afbeelding bovenaan is van Peggy en Marco Lachmann-Anke
Bedankt voor het uitlichten van deze kwestie. Ik ga meer artikelen lezen die ingaan op de rechtspraak en verschillende kwesties die de laatste tijd spelen. Ik geloof overigens ook dat burgers baat hebben bij een stevige rechtsstaat.
Zo herkenbaar hoe het vacuum voelde destijds.Nu na 11 jaar geen contact meer te hebben met mijn zoon en na het lezen van het artikel zie ik hier de woorden die ik destijds niet kon vinden….Conclusies die getrokken werden door het rechtssysteem op basis van een standaard en neutraal verslag van de jeugdhulpverlening…(zonder enige waarheidsbevinding) en de beeldvorming die er vervolgens wordt neergezet….is onverdraaglijk.Leven met de ziende ogen en het dieper weten dat de uitspraak bijdraagt tot het in standhouden van het schaden van het geestelijk welzijn van het kind…. De framing, de vooroordelen, projecties ten aanzien van mij als ouder van ogenschijnlijke goede professionele krachten is ziekmakend….Eindelijk is er iemand(paradoxaal gezien) die de echo in de stilte een stem kan geven🙏🏼…. Mij lukt het niet….Dankbaar voor het delen van jouw ervaring…..Ik wens een grondige reflectie en bezinning in het huidige familiesrechtsysteem waarbij er ook gekeken mag worden met ogen vanuit ❤ wijsheid🙏🏻
Ook wij zitten al ruim 6 jaar in deze neerwaartse spiraal, precies als bij Humberto Tan (30 mei 2021) aan tafel werd besproken. Wij zijn: moeder, zoon inmiddels 19,5 en dochter 15,5.
Na ruim 14 jaar huwelijk waar alles aan mij werd overgelaten, was het ineens aju paraplu. Al jaren was ik “klaar” met hem, maar het gezin was me heilig en ik heb hem daarom “gehandhaafd”. Leugens en bedrog, alleen maar.
Vanaf hun kleinste kindertijd ben ik zaken tegengekomen m.b.t. “seksueel grensoverschrijdend gedrag”. Dus door hem te handhaven kon ik de boel nog een beetje in de gaten houden. Voor zijn vertrek hadden we goede afspraken gemaakt en het liep. Tot er na een paar maanden bij hem een knop omging, het masker afviel en de ware aap uit de mouw kwam.
Ik kreeg van een deskundig persoon het advies “De kleurloze steen” te googelen. Ongelooflijk hoe daar mijn leven werd beschreven. Zonder het te weten heb ik precies gedaan, wat hun advies was en dat was waarschijnlijk ook de reden dat hij er de stekker uittrok.
Maar niemand wil er iets van horen……….. Zelfs de zedenpolitie gaf niet thuis!!!
Alles wordt van tafel geveegd en ik word bestempeld als rancuneuze ex!
De jeugd van mijn kinderen is vernacheld; mijn leven staat al jaren stil en dat terwijl we na zijn vertrek weer lucht hadden. Mijn grootste zorg en verdriet waren de kinderen, maar die reageerden er buitengewoon goed op: “vind het wel best zo, lekker rustig”.
Ik ben bang dat ik nog 2,5 jaar moet wachten en vooral vechten, tot ook mijn jongste 18 is.
Wat gebeurt hier,in onze rechtsstaat?
Mijn brief aan de rechter waarin ik op een heldere manier gebeurtenissen en mijn leefomstandigheden toelicht van de afgelopen jaren .
De essentie van de zaak!
Over deze brief is in de hele rechtszitting geen vraag gesteld!
Nadat ik beweerde dat deze vrouw een slechte moeder is waardoor Xxx in tranen uitbarsten.
Word ik direct door de vrouwelijke rechter op de vingers getikt dat ik respectloos ben en dat deze vrouw een naam heeft … kijk wat U HAAR NU AANDOET!
Wie WAT aan doet aandoet , misschien is mijn brief niet duidelijk genoeg …..?
Beste edelachtbare heer, mevrouw.
Na jaren alles geprobeerd te hebben .
Waar zijn hulpverlenende instanties als je ze echt nodig hebt ? Als je partner je jaren mentaal sloopt.
Eeuwige trouw hoort meer te zijn dan eeuwige strijd!!
Als je gelukkig getrouwd ben, wil je samen een fijne ontspannen relatie ,je verwacht een stabiel leuk leven samen.
Er voor elkaar zijn ,in voor en tegen spoed… je verplichtingen aanvaarden,uiteraard ook voor de verzorging en opvoeding van je kinderen.
Daarvoor geef je volgens mijn idee het JA-woord voor ,in voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt niet te vergeten!
Wie wil dat niet…..,wederzijds respect ,begrip en vertrouwen!
Maar nu …als deze dood normale verwachtingen een totaal anderen wending nemen in je relatie.
Als je partner daar niet toe in staat is of bereid is tot redelijk overleg en het vermogen niet heeft om belangen van anderen voorop te stellen of gelijkheid te overwegen dan is de onderlinge balans in je relatie gewoon zoek!
Xxx mist echter deze emotionele vaardigheden ….dan word het wel een heel ander verhaal !
Als alle energie maar van één kant moet komen ,als geven en nemen in Xxx,s woordenboek niet voor komt !
Er is namelijk geen redelijke balans in onze relatie omdat dit in veel gevallen onbespreekbaar is.
Na jaren alles geprobeerd te hebben om de situatie te verbeteren ben ik er nu helemaal klaar mee !!
Er is in de loop der jaren al te veel onherstelbare schade aangericht in mijn directe omgeving, door haar raak je alles kwijt ,en het is een veel te zware last op mijn schouders geworden. Ik ben namelijk continu de balletjes aan het hoog houden .
Heb voortdurend veel te veel hooi op mijn vork genomen wat mij in 2011 al een flinke waarschuwing bezorgde,ook onze huisarts M van Xxxxxxx bevestigde dat…. Xxxx denk niet dat je de hele wereld alleen aan kan jongen … zijn woorden in 2011.
Natuurlijk had ik mijn leven vooraf anders voorgesteld,had gewoon geen keus ,was door mijn bizarre thuis situatie genoodzaakt om veel huishoudelijk taken op mij te nemen van onder-andere door bootschappen te doen, fatsoenlijke maaltijden voor de kinderen op tafel te zetten, en er vooral voor de kinderen te zijn… als vader!
Ook financieel was het niet altijd rozengeur en maneschijn om de touwtjes aan elkaar te knopen met twee opgroeiende kinderen .
Voor Xxx blijft het echter ook maar onbespreekbaar om financieel een bijdrage te leveren aan onze gezamenlijke maandelijkse kosten .
Hierover zijn door mij al menig woorden over gevallen dat heeft geen uitleg nodig!
Deze vrouw heeft haar geld zelf verdiend ,en bepaald zelf wel wat er mee gebeurd punt uit ….einde discussie!
Ook als de gezamenlijke( mijn inkomsten ) betaalrekening knetter rood staat,is dat niet haar probleem en gaat dat ook niet worden!
Deze bizarre situatie bracht door de jaren heen veel stress met zich mee.
Dit egocentrische gedrag daar zeg je geen JA voor in je trouw belofte !
Heb alles geprobeerd om dit met Xxx te bespreken … ook haar directe familie er bij betrokken wat achteraf een kansloze actie was.
Leverde alleen maar onbegrip en emotionele boze reacties op ,wat op een onacceptabel onfatsoenlijk niveau eindigde .
Heb bij alle mogelijke autoriteiten hulp gezocht ,ook bij onze huisartsen H van Xxxxxx en B van xxx Xxxxx dan beland je in de uitzichtloze molen van de maatschappelijke-hulpverleners ,Jeugdzorg ,Kinderbescherming enz..
De verwachting werd gewekt .. dat deze professionele hulpverleners er wel even door heen zouden prikken wat er daadwerkelijk met Xxx aan de hand is .
Een multidisciplinair team die daar speciaal voor opgeleid zijn,ervaringsdeskundige zoals dat heet., helaas Xxx werkt natuurlijk niet mee ,het liep gruwelijk uit op een waar drama!
Deze periode gelukkig wel steun van Xxxx Xxxxxxxxx (kwadraad) ontvangen.
Het is veel te gecompliceerd of wel onmogelijk om samen met Xxx in samenwerking met professionele hulpverlening naar een oplossing te zoeken die zij zelf niet nodig acht.
Een diagnose stellen van mensen die hun probleem zelf niet kunnen inzien is onmogelijk… is mij nu wel duidelijk de omgeving is gewoon machteloos in deze strijd!
Je bent als partner eigenlijk gewoon aan de goden overgeleverd en wat kan je dan nog…Helemaal NIETS!
We hebben in de loop der jaren verscheidene maatschappelijke hulpverleners over de vloer gehad , Xxx heeft uit fatsoen geprobeerd gesprekken bij te wonen , wat destijds gruwelijk escaleerde …
Ook een maatschappelijk werkster kan Xxx geen kritische vragen stellen, daar kan zij niet mee omgaan,ze word kwaad en scheld die mensen uit ,en loopt vervolgens weg uit het gesprek.
Heb met deze maatschappelijk werkster Xxxx Xxxxxxxxxx recent nog contact gehad (2 dec-2019) ze was deze bizarre actie van Xxx echter nog niet vergeten !
Waar ik nu nog steeds uitermate teleurgesteld over ben dat geen, hulpverlenende instantie of arts mij, ons gezin /haar kan helpen omdat ons systeem,ingrijpen niet toestaat !
Maar deze hulpverleners kunnen wel aangeven wat Xxx,s probleem is …Google eens op persoonlijkheidsstoornise ( narcisme). bizar ….Op dit punt heeft de overheid nog heel veel werk te doen! Je wordt gewoon als slachtoffer niet geholpen !!!!!!!!!!
De overheid sluit haar ogen voor complexe psychiatrische problematiek zeker bij echtscheidingen,denk aan tal van gerechtelijke uitspraken waarbij zonder gedegen onderzoek de rechter besluit om minderjarige kinderen aan gestoorde moeder’s toe te wijzen omdat er nog steeds traditioneel gedacht word,dat was vroeger mijn ergste nachtmerrie mijn minderjarige kinderen te moeten verliezen in deze bizarre onredelijke situatie..
Maar wettelijk wel financieel moeten bijstaan, alleen bij deze gestoorde moeder’s is communicatie over een omgangsregeling over je kinderen onmogelijk . De strijd tegen ons overheid systeem over het welzijn van je kinderen is voor mij als vader onoverkomelijk . De weg naar de rechtbank is dan nog je laatste optie,alleen de juridische kennis en financiële middelen voor een goede duren advocaat ontbreken vaak. Je recht halen is voor velen gewoon al niet meer te betalen.
Tot dusver heb ik alles geprobeerd om deze situatie voor mijn gezin te verbeteren en ben ik er nu helemaal klaar mee!
Wat kan deze vrouw met dit gerievend verleden,mij en de kinderen in toekomst met onze huidige wet en regelgevingen nog meer aanrichten?
Beste edelachtbare dit is en fractie van mijn leven in een notendop ik kan er een boek overschrijven!
René
Zo herkenbaar! Dank je wel Nathalie, dat je dit vanuit jouw positie wilt uitspreken. Ik hoop -zittende in een dergelijke rechts/hulpverlening cirkel- dat je iets kunt doorbreken en veranderen, want de situatie is schrijnend voor het (de) kind(eren).