Nederland wordt geregeerd door angst
Er waart een ernstig virus rond in het publieke domein in Nederland. Het virus wordt verspreid door de overheid en heet ‘productiedenken en tijdschrijven.’
De vraag an sich: ‘hoe maak je resultaten transparant en zichtbaar?’ is een legitieme vraag. Het kan niet meer zo zijn dat instellingen ieder jaar een zak met geld krijgen en zich nauwelijks in resultaten hoeven te verantwoorden. Die tijd is voorbij.
Echter, het is een grote misvatting te veronderstellen dat het werk van professionals in de publieke sector gevangen kan worden in kolommetjes en staatjes die je kunt afvinken. De kern van het werk is namelijk de inhoud van het contact met de mens die je tegenover je hebt, en dat is niet kwantitatief in productietermen meetbaar. Het doet ernstige afbreuk aan de kwaliteit van het werk en tast professionals aan in hun vakmanschap en beroepseer.
De verhalen van professionals die zich dagelijks gefrustreerd en gecompromitteerd voelen zijn talrijk.
Constatering: het gemakkelijkste, en dat doen we ook graag, is de zwarte piet bij de overheid leggen. Hoe bedenken ze het, o foei, ze snappen er ook niks van daar in Den Haag.
Echter, hoe waar dat ook is, de professionals kunnen de hand voornamelijk in eigen boezem steken. Wat namelijk echt opvallend is in Nederland, is de klaag- en angstcultuur onder professionals. Op de werkvloer wordt steen en been geklaagd, mensen branden af en lopen massaal weg uit bijvoorbeeld de zorg. Er wordt met een beschuldigende vinger naar de managers gewezen, als zijnde marionetten van de terreur van de heilig verklaarde marktwerking.
Maar wie staat daadwerkelijk op voor de kernwaarden en kwaliteit van zijn vak, wie doet iets, wie pakt daarin verantwoordelijkheid? Wie durft dat?
De constatering kan niet anders zijn dan, bijna niemand…
Dit is een gebrek aan moed. Nederland wordt niet in de eerste plaats geregeerd door een overheid, Nederland wordt in de eerste plaats geregeerd door angst. Angst voor verlies van baan, van steun van collega’s, angst überhaupt om zich te onderscheiden van de zwijgende massa..