Het project “Een” richt zich op het individu in de menigte. Het toont hoe het menselijk oog observeert. We zien de massa niet als massa, maar zien allerlei micro-taferelen: de vrouw die staat te wiebelen met haar linkerbeen tijdens het wachten, of de vrouw die, misschien om de tijd te doden, in een rij wachtende mensen bezig is met telefoneren. Kijk goed naar de foto, dan zie je een persoon bewegen en verandert de foto in een video.

De beelden nodigen uit tot nadenken over het individu en de groep. Margaret Thatcher deed een uitspraak die legendarisch zou worden dat… “there is no such thing as society”. Ze werd erop aangevallen, maar ze bedoelde ermee dat individuën zijn een…”living tapestry of men and women and people and the beauty of that tapestry and the quality of our lives will depend upon how much each of us is prepared to take responsibility for ourselves and each of us prepared to turn round and help by our own efforts those who are unfortunate”.
Een levend tapijt dus, wij als individuën, die natuurlijk wel een samenleving of een team kunnen vormen, maar deze zouden niet bestaan zonder individuën. Johan Cruijff beweerde dat het individu belangrijker was dan het elftal. Hij heeft eens gezegd: “Teams debuteren niet”.

Nicolas Ritter (1985) is de maker van project “Een”. De beelden zijn opgenomen in Londen.
Ritter is freelance fotograaf, maar illustreert ook graag, en hij tekent, naait, ontwerpt, denkt, bouwt en maakt plannen… zoals hij zelf op zijn site schrijft. Hij studeerde visuele communicatie op de kunstacademie in Offenbach am Main, Duitsland. Hij heeft diverse  prijzen gewonnen, waaronder in 2012 de eerste prijs industrieel ontwerpen van het openluchtmuseum “Hessenpark” in Duitsland.

Website van Nicolas Ritter: www.nicolasritter.com