- Dit evenement is voorbij.
Hoe maken we samen een einde aan de ellenlange wachtlijsten in de GGZ?
4 maart 2020 | 20:00 - 22:00
VPRO Tegenlicht-bijeenkomst in Amsterdam op woensdag 4 maart 2020.
Er staan bijna 90.000 mensen op de wachtlijst voor geestelijke gezondheidszorg in Nederland. Voor elk van deze mensen is hulp of ondersteuning in meer of mindere mate noodzakelijk. Feit blijft dat er iets moet veranderen om aan deze ellenlange wachttijden een einde te maken.
Hoe kunnen we gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen voor het opvangen van mensen die zogenaamd ‘gek’ zijn of buiten de norm vallen? Is systeemverandering nodig, of moeten we überhaupt onze definitie van ‘normaal’ radicaal herzien? En hoe zouden bijvoorbeeld algoritmes en andere technologische ontwikkelingen kunnen helpen om ons geestelijk welzijn te verbeteren?
Op deze bijeenkomst onderzoeken we manieren om psychische hulpverlening opnieuw vorm te geven. Want eigenlijk zijn we natuurlijk allemaal gewoon gek en is gek zijn heel gewoon.
Focussen op de mens
Onze maatschappij is slecht uitgerust om mensen die buiten de spreekwoordelijk boot vallen, op te vangen. Vaak krijgen deze mensen al snel het label ‘gek’ opgeplakt. Ze vormen zogenaamd de uitzondering op wat we normaal vinden. Wat zou er gebeuren als zowel de geestelijke gezondheidszorg, als de maatschappelijk in haar geheel, psychische diversiteit zou omarmen en het concept ‘normaal’ zouden oprekken? Wat als we zouden afstappen van de huidige focus op diagnoses en bijbehorende behandelingen en in plaats daarvan zouden focussen op de mens erachter?
Steun hier het Manifest voor een betere Jeugdzorg en GGZ (Lijm de Zorg): https://lijmdezorg.nl/
Datum en tijd: Woensdag 4 maart 2020, van 20.00 – 22.00 uur
Plaats: Pakhuis de Zwijger, Grote zaal, Piet Heinkade 179, Amsterdam
Entree: Gratis
Volledig programma met namen sprekers, aanmelden en meer info bij Pakhuis de Zwijger: https://dezwijger.nl/programma/gewoon-gek
“Als mensen horen dat je psychiatrisch patiënt bent, dan schrikken ze heel erg. Dan zeggen ze achter mijn rug om: ‘hij is gek’. Ik krijg weinig bezoek. Ik vind het soms wel moeilijk dat mensen je beoordelen omdat je een psychisch verleden hebt. Liever had ik dat ze wel op bezoek kwamen, want dan ben ik misschien minder eenzaam. Ik ben al eenzaam genoeg. Als mensen je het gevoel geven dat je er gewoon mag zijn en dat je welkom bent, dan heb je een heel groot medicijn. Dat is meer waard dan een of andere pil.”
Toon, deelnemer Zorgboerderij BijBram