“Al een tijdje heb ik in de smiezen dat mijn matras niet meer zo lekker ligt. Aangezien ik veel meer dan een gemiddeld mens op bed lig, een bepaalde studentenpopulatie daargelaten, slijt mijn matras sneller dan gemiddeld. Geen idee wat de levensduur van een matras is, maar na acht jaar is mijn matras hartstikke op.
Ik maak gebruik van een speciaal luchtmatras. Dat is nodig omdat ik veel lig en vanwege de kans op fracturen soms een aantal weken aaneengesloten. Vanwege mogelijke decubitus heb ik een indicatie voor een matras dat vergoed wordt via de verzekering.

Nu kon ik 8 jaar geleden gewoon de factuur van het (ook vervangende) nieuwe matras naar de verzekering sturen en kreeg ik deze kosten terug gestort. Die werkwijze is veranderd. Ik start bij de ergotherapeut. Twee vliegen in één klap, dacht ik. Ik kom namelijk al bij mijn ergotherapeut vanwege benodigde aanpassingen aan mijn rolstoel. Van die efficiënte klap bleek geen sprake te zijn. Aangezien dat een speciaal zitspreekuur betreft mogen de ‘lig’ zaken daarin niet besproken worden. Ik kom dus op een andere afspraak om de matras casus te bespreken. Deze gang van zaken kost haar en mij en dus onze samenleving tijd en dus meer geld, maar dat lijkt in deze wereld soms geen snars uit te maken”.

Aan het woord is Anne-Miek Vroom, medisch-socioloog en oprichter van het bedrijf Social Consultancy voor onderzoek, beleid en innovatie in zorg en welzijn. Vroom llijdt aan de zeldzame aandoening osteogenesis imperfecta of broze bottenziekte. In 2012 won werd zij met haar project “De kracht van aandacht” de tweede prijs voor het beste patiënteninitiatief, uitgereikt door de Nationale Zorg Jaarprijs. Dat project is erop gericht met de aandachtstraining Mindfulness de kwaliteit van leven van mensen met diverse fysieke aandoeningen of ziekten te verbeteren.

De aankoop van een nieuw matras door een jonge, werkende vrouw die aan een rolstoel gebonden is, was acht jaar geleden niet moeilijk. Anno 2013 is het heel moeilijk. In haar blog legt Anne-Miek Vroom uit wat er allemaal komt kijken. De oorzaak van al die moeizaamheid is volgens haar een gebrek van vertrouwen, dat meest wezenlijke element van een florerende maatschappij. Maar waardoor is het vertrouwen in elkaar eigenlijk aan het afnemen? Door misbruik van vertrouwen? Wordt het weggedrukt door de opmars van  bureaucratisme? Controleneurose?

Lees de hele blog Het matras door Anne-Miek Vroom, 12 juli 2013: http://anne-miekvroom.nl