Zorg in Actie
Er is een nieuwe actie op gang gekomen. Zorg in Actie*). Het doet me denken aan de jaren tachtig toen verpleegkundigen en verzorgenden in opstand kwamen. Kennelijk hebben we niets van het verleden geleerd en trappen met open ogen weer in de bekende valkuil. Kennelijk geloven verpleegkundigen en verzorgenden nog steeds dat de gezondheidszorg alles heeft te maken met dienen en niet met macht, en dat de zorgvragers daadwerkelijk centraal staan. En doordat de zorgvrager centraal staat, staan natuurlijk ook de directe medewerkers in de leefwereld van de zorgvrager centraal.
Het is werkelijk grappig om te zien hoe cliëntenraden er alles aan doen om de cliënt daadwerkelijk centraal te stellen en we zien ook hoe mantelzorgers, vrijwilligers, familie, verpleegkundigen en verzorgenden onder het motto: ieder voor zich en een of andere godheid voor ons allen, zich werkelijk optimaal inzetten met inachtneming van het eigen belang, de cliënt centraal, zo niet totaal centraal stellen. Dus niet gezamenlijk, maar ieder los van elkaar zodat het barst van de adviesraden zoals daar zijn: cliëntenraden, adviesraden van verpleegkundigen en verzorgenden, familieraden, raden van mantelzorgers en vrijwilligers, allen strijdend voor het centraal stellen van de zorgvrager, en het eigen belang. Het idee dat cliënten en Er is een nieuwe actie op gang gekomen. Zorg in Actie*)
Het was, het is en het blijft ieder voor zich en een of andere godheid voor ons allen en dan verbazen we ons dat om de zoveel tijd er actie ondernomen wordt en hier en daar weer een nieuw élan ontstaat die voorspelbaar ten onder zal gaan, het zij op korte, hetzij op langer termijn.
Op zich blijft het vreemd dat het ieder voor zich- en een of andere godheid voor ons allen-principe, gehandhaafd blijft. Is dat kortzichtigheid? Is het, dat het eigen belang zo centaal staat dat niet verder gedacht wordt dan louter het eigen belang?
Hoe we het ook wenden of keren, het schijnt maar niet bij cliënten, families, mantelzorgers, vrijwilligers, verpleegkundigen en verzorgenden door te dringen dat cliënten en alle die in hun leefwereld actief zijn, hun krachten zouden dienen te bundelen. Het is toch een open deur dat macht zonder tegenmacht leidt tot blinde vlekken, tunnelvisie, alle mooie slogans ten spijt. Dat er nog steeds uitgegaan wordt van ieder voor zich en een of andere godheid voor ons allen, maakt duidelijk dat wij hardleers zijn en niet kunnen of niet willen leren van de geschiedenis en gewoon weer doorgaan met telkens weer het wiel uitvinden en vinden dat dit erg goed is voor onze eigen groep en natuurlijk bovenal, de cliënten.
*) Zie: Zorgmedewerkers starten in navolging van onderwijzers: ‘Zorg in Actie’ , NOS Nieuws, 20 april 2018: https://eenvandaag.avrotros.nl