Mary Sjabbens, sinds twee jaar “fanatiek blogger”, had deze zomer een interview met dokter Strijbos van Medisch centrum Dierdonk in Helmond waar hij sinds 2002 samen met een collega werkt als huisarts. Het interview ging over zijn praktijk, zijn werkdagen en zijn zorgen voor de toekomst. Het laat zien waarmee een huisarts  allemaal geconfronteerd wordt en geconfronteerd gaat worden per 1 januari 2015 als de Participatiewet wordt ingevoerd, de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) wordt uitgebreid en de verantwoordelijkheid voor de jeugdzorg van de provincie naar de gemeente wordt overgeheveld.

Een van de vragen aan dokter Strijbos luidt in welk opzicht zijn werk in de loop van de jaren is veranderd?
Er volgt een veelzeggend antwoord:

“Door onder andere de toenemende vergrijzing is het beroep ‘huisarts’ meer een verzorgend vak geworden. Mensen leven langer en worden vaker geconfronteerd met chronische aandoeningen. Ook is er meer aandacht voor preventie gekomen, al moeten we er wel voor waken dat dit toch binnen de perken blijft. De huisarts is al lang geen solist meer. Hij of zij is onderdeel van een(zorg) keten en werkt intensief samen met andere zorgverleners in de eerste en tweede lijn van de gezondheidszorg.

Steeds meer zorgtaken komen op het bord van de huisarts terecht. Onder andere zorg vanuit de tweede lijn, het ziekenhuis, welke overgeheveld wordt naar de huisarts. Hier moeten wel de grenzen bewaakt worden. Dit is een belangrijke taak ook voor onze beroepsvereniging, de LHV. Dit jaar bijvoorbeeld is de GGZ gereorganiseerd. Veel meer psychische problemen komen nu bij ons terecht. De verwijsmogelijkheden worden meer beperkt. We moeten er echt voor waken dat de kwaliteit gewaarborgd blijft.

Veel van deze kwesties worden door de politiek en de zorgverzekeraars min of meer opgelegd onder het mom van kwaliteitsverbetering en zorg dicht bij de patiënt. In werkelijkheid gaat het vaak om bezuinigingsmaatregelen. Hoe je het wendt of keert, de huisarts is gewoon het goedkoopste!

Een ander punt van frustratie hierbij is dat wij wel meer taken erbij krijgen, maar de aanvullende prestatiebeloning en tegemoetkoming in de kosten achterwege blijft, of niet in verhouding staat met de extra werkzaamheden. Als huisarts kijk ik met angst en beven naar volgend jaar, want dan zullen de verdere transities van jeugd, GGZ en ouderenzorg naar de gemeentes plaatsvinden. Het huisartsen vak bevindt zich min of meer in een stroomversnelling en steeds meer partijen zoals de politiek en zorgverzekeraars bemoeien zich met de inhoud en vormgeving van ons vak. Ook neemt de bureaucratie hand over hand toe.

Toch vind ik het vakinhoudelijk een fantastisch beroep. Het bestrijkt het gehele terrein van de geneeskunde. Geen dag is hetzelfde. Vanaf de geboorte tot aan de laatste levensfase begeleid je patiënten. Het is een dankbaar vak waarbij je elke dag voor de patiënt een verschil kunt maken. Ik probeer de co-assistenten die ik opleid dagelijks te enthousiasmeren voor het in mijn ogen ‘mooiste vak van de wereld’.”

Lees het hele interview met dokter Strijbos op de blog van Mary Sjabbens: De zorgen van een huisarts, 29 juni 2014: www.marysjabbens.nl (interview niet meer beschikbaar op site van Mary Sjabbens).