Ik ben lange tijd wijkagent geweest en ben een gezagsdrager. Ik heb in een gebied waar het gezag niet geaccepteerd werd, dit samen met anderen hersteld. Gezag is in mijn ogen een combinatie van macht en liefde. Als het gezag door een ander geaccepteerd wordt dan kun je macht uitoefenen terwijl de ander dat toelaat.
Politie mag geweld gebruiken als de situatie daarom vraagt maar het mag niet en nooit teveel zijn.

Het is belangrijk om een relatie op te bouwen als je wilt handhaven.
In gebieden waar geen structuur is, zul je eerst orde op zaken dienen te stellen. In achterstandswijken betekent dat na afstemming opvoedend/coachend handhaven, totdat je een stabiele en veilige en leefbare situatie hebt. In een gezin en/of klas zal dat niet veel anders zijn.
In het  het tijdschrift Secondant van december 2011 staan enkele aanbevelingen. Ik was gevraagd om een interview.¹⁾

In de media wordt vaak gesproken over het verliezen van gezag. Het lijkt dan een voorwerp dat je kunt verliezen en terugkrijgen. Je hoort dan ook dat het maar eens afgelopen moet zijn (met de poten van onze mensen afblijven).
Ik begrijp de houding en de afkeer, maar gezag verwerven is in mijn ervaring het opbouwen van een relatie die je elke dag weer moet onderhouden. Je verliest het niet maar je krijgt het na lange tijd.
Het blijft langer als de bevolking zelf heeft meegeholpen om het weer veilig en leefbaar te krijgen, geen afhankelijkheidsrelatie met de overheid heeft en meehelpt waar het kan.
Tijdens mijn werk waren de bevolking, scholen, ondernemers en de gemeente  – als regiehouder – belangrijke partners om dit op te bouwen en te onderhouden

^*) Klik hier voor het interview met mij in Secondant no 6 –  tijdschrift over criminaliteitspreventie voor professionals, december 2011. Titel: Achterstandswijk vraagt om langdurige, brede aanpak. www.ccv-secondant.nl/fileadmin/w/secondant_nl/archief/Secondant2011_6.pdf