Discriminatie

Als je als oud-politieman met drieënveertig dienstjaren achter de kiezen, de recente ontwikkelingen binnen de politie volgt en je zet ze af tegen de gebeurtenissen in de Haagse Schilderswijk, dan is het erg moeilijk om daar enige afstand van te nemen en jezelf aan te moedigen om deze zaken eens van een totaal andere kant te beschouwen.

Discriminatie is een begrip dat wereldwijd vele betekenissen heeft en op velerlei manieren wordt geïnterpreteerd. Kijk maar eens naar IS die christenen als heidenen beschouwt en ze op barbaarse manieren, voor het oog van de camera, afslacht en jonge mensen uit het westen ronselt voor deze taak. Dat staat wel in schril contrast met de discriminatie waarvan de Haagse politie door bewoners van de Schilderswijk wordt beticht.
Desondanks ga ik, aan de hand van een metafoor, een poging wagen om een ander licht over het maken van onderscheid te laten schijnen, waarbij ik bewust het risico neem dat niet iedereen mij zal begrijpen. Dat geeft niets, ik begrijp ook niets van hogere wiskunde.

Het licht zal het duister altijd verdrijven. Wanneer het in huis donker is en je draait het licht aan, verdwijnt de duisternis naar oorden waar het licht niet reikt. Andersom is de duisternis niet in staat om het licht te verdrijven. Om het in huis donker te krijgen zal je eerst het licht moeten uitdraaien. Licht en donker bestaan wel altijd samen, alleen bevinden wij ons nooit tegelijkertijd in zowel het licht als het donker. In de ene kamer kan het licht zijn, in de andere donker. Ik kan niet tegelijkertijd in een verlichte én in een donkere kamer zijn. Natuurlijke wetmatigheden zoals de polariteit zorgen vanzelf voor deze toestand, daar kan geen mens iets aan veranderen.
Het gaat uiteraard te ver om dit soort beschouwingen door te trekken op de betekenis van discriminatie, zoals het wordt gebruikt bij de gebeurtenissen in de Haagse Schilderswijk. Maar het lijkt mij wel een mooie metafoor om het een en ander te duiden.

De letterlijke betekenis van discriminatie is niets anders dan: het maken van onderscheid.
Elke dag maken wij onderscheid. In de politiek is er onderscheid tussen links en rechts, ieder mens is verschillend, elk beroep is dat en de mens belijdt onderscheidenlijke geloofsvormen. Helemaal zichtbaar is de verscheidenheid tussen arm en rijk. In de Schilderswijk wordt ook onderscheid gemaakt, bijvoorbeeld tussen bewoners en de politie of tussen Marokkanen en Arubanen. Heel begrijpelijk tot nu toe, toch?

Hoe komt het dan toch dat juist het maken van onderscheid leidt tot oorlog, geweld, agressie, onderdrukking en haat? Ik zou als simpel antwoord kunnen geven: omdat daar nu eenmaal onbewuste wetmatigheden aan ten grondslag liggen. Tegenover oorlog bestaat vrede en tegenover de dood is er het leven enz. Het een kan niet bestaan zonder het ander. Beide hebben evenveel bestaansrecht en voeden elkaar in hun bestaan, zowel positief als negatief. Wanneer ik mij daar niet van bewust ben, zie en ervaar ik uitsluitend die kant van het spectrum, waarin ik mij fysiek en geestelijk bevind en ik leef in de overtuiging dat dit de enige en juiste leefwijze is.
In de Schilderswijk voeden de tegenover elkaar staande partijen zich momenteel erg negatief, alhoewel ik moet zeggen dat ik de mededeling van familie van de helaas omgekomen Mitch Henriquez, dat er geen sprake was van discriminatie, erg positief vond. Burgemeester en politiechefs blijven echter zitten aan de negatieve kant door met berichten te komen over vermeende discriminatie binnen de eigen gelederen.

Wanneer je deze gedachten afzet tegen de gebeurtenissen in de, volgens officiële rapporten, slechtste wijk van Nederland, dan begrijp ik wel waarom juist daar een bakermat is ontstaan van haat tegen het gezag/de politie en tegen andersdenkenden. Als ik mij aan de ene kant van het spectrum bevind, laten we zeggen aan de kant van de haat, dan kan ik mij niet tegelijkertijd aan de vredelievende kant bevinden. Of ik maak deel uit van de buurtbewoners die een afkeer hebben van gezag en daardoor de politie haat, of ik sta aan de kant van het gezag en ben politieagent die tot taak heeft de orde te handhaven en – indien nodig – dat met (gepast) geweld te doen. Het is te vergelijken met arm en rijk. Je bent óf arm óf je bent rijk. De armen zijn jaloers op de rijken, de rijken hebben geen oog voor de armen. De verschillende kijk op arm en rijk groeit of neemt in evenredigheid af met de kloof.

Hoe zou je ooit tot een oplossing van de problemen kunnen komen? Je zou haast zeggen: er is geen oplossing. Dat klopt natuurlijk, zolang de toestand blijft zoals die is. Zolang de ene mens aan die ene kant van het spectrum blijft en de andere mens aan de tegengestelde zijde, zal er niets veranderen. Men zal elkaar slechts evenredig voeden in hun eigen gedachtewereld. De bewoners van de Schilderswijk ontwikkelen nog meer afkeer en haat en tonen dat in toenemende agressie en geweld en het gezag/de politie zal nog meer actie ondernemen en ook aan deze zijde zal het geweld en onbegrip toenemen. Pas wanneer een merendeel van de individuen, aan beide zijden, tegelijkertijd tot inzicht komen (accepteren) dat de wereld nu eenmaal zo in elkaar zit, dat de mens zélf de veroorzaker is van alle ellende, en als beide zijden vanuit die acceptatie in zichzelf op zoek gaan naar (innerlijke) vrede, zal er daadwerkelijk iets veranderen in de richting van een vredelievende samenleving. Agressie en geweld zal van beide kanten afnemen en uiteindelijk zal er vrede voor in de plaats komen.

Het klinkt allemaal erg omfloerst en vooral filosofisch. Ik ben het daar helemaal mee eens.
Ik hoef echt niet middenin de Schilderswijk op een kist te gaan staan en daar dit soort teksten te orakelen. Grote kans dat ik word weggehoond of bespuugd, in de ergste gevallen is steniging, onthoofding of in brand gestoken te worden mijn deel. Hangt er natuurlijk vanaf waar ik dit soort teksten orakel. Hier, via dit blog kan het wel, geloof ik. Ik sta niet oog in oog met iemand die mij daardoor zou zien als een ongelovige, afvallige, gevaarlijke idioot of waanzinnige. Dan zou ik waarschijnlijk wel anders piepen. Ik bevind mij momenteel ook meer aan de vredelievende kant, dus dat is wel in mijn voordeel, lijkt me.

Wat ik hierboven vertel kan niet vanaf de kansel over het volk uitgestort worden, de individuele mens zal bij zichzelf te rade moeten gaan. Je moet het eerst maar eens kunnen, willen en uiteindelijk durven. Wij gebruiken dan graag het begrip utopie.

Logisch, zo’n proces is iets van de zeer lange adem. Zolang agressie in de mens zit, zal hij zich gewelddadig uiten. Dus zullen er wapens worden gemaakt en zal er vermoord worden. Als je een blik werpt op de wereld, dan is het duidelijk dat oorlog en vrede, haat en liefde, rijk en arm. afgunst en saamhorigheid, overheersing en onderdrukking aan de orde van de dag zijn. Zolang de mens polair is, zal dit niet veranderen. Verandering is echter ook aan de orde van de dag. De ene keer is het oorlog, de andere keer vrede, er gaan mensen dood en er worden mensen geboren, overdag is het licht en ‘s nachts is het donker. Daar kan dit blog niets aan veranderen.
Wellicht zouden we ons individueel iets meer kunnen verdiepen in het onderscheid dat wij dagelijks op velerlei manieren maken om tot de conclusie te komen dat discriminatie zowel een positieve als een negatieve betekenis heeft. Misschien zouden we meer op zoek moeten gaan naar het licht in onszelf, zodat onze eigen duisternis wordt verdreven? Wie weet komt er dan iets meer verdraagzaamheid en begrip in ons eigen leven. Daardoor zal je vanzelf een andere uitstraling naar de buitenwereld creëren, waardoor de buitenwereld mee verandert. Want ook dat is een natuurlijke wetmatigheid.

Onze eigen gedachtewereld discrimineert de buitenwereld. Wij maken immers zelf het onderscheid. Maak bewust onderscheid, maar doe het in en met jezelf! Dan hoef je niemand meer negatief te discrimineren.

Jacques Smeets
www.deblauwediender.nl