Doodsbedreigingen via tweets bestrijden

twitter doodsbedreiging In een interview met de Amsterdamse televisiezender AT5 op 14 juni 2012 zegt Wim Anker, de advocaat van Robert M., dat hij gedurende de behandeling van de Amsterdamse zedenzaak duizenden dreigmails heeft ontvangen. Behalve Anker worden duizenden mensen bestookt met dergelijke tweets en e-mails; er bestaat een wildgroei aan bedreigingen op internet.

Doodsbedreigende tweets zijn sinds kort te volgen op de website van doodsbedreiging.nl en via twitteraccount @doodsbedreiging.
Om de discussie op gang te brengen en de omvang van het probleem inzichtelijk te maken is de redactie van de site, bestaande uit twee jonge mannen met een fulltime baan, sedert een aantal maanden actief met het aanleggen van een databank door inventarisering en localisering van tweets met doodsbedreigingen. Dreigende twitteraars met hun gefingeerde namen worden gevolgd, uit de anonimiteit gehaald – op een betrekkelijke manier uiteraard – en te kijk gezet.
Daarnaast heeft de redactie de ruim vierduizend op Twitter geplaatste doodsbedreigen van het afgelopen jaar op de site gepubliceerd.

Op de site staat ook een manifest dat de juridische kant van het fenomeen belicht, zoals een toelichting bij Artikel 285 van het Wetboek van Strafrecht dat nagenoeg alle vormen van bedreiging dekt.
Doodsbedreiging.nl pleegt volgens eigen zeggen “nauwgezette digitale research vanuit een maatschappelijk, sociaal, linguïstisch en juridisch engagement”. Het wordt gedaan omdat de redactie de mening is toegedaan “dat de belichting van deze elementen sterk ontbreekt in de hedendaagse wet- en regelgeving, alsook de tenuitvoerlegging daarvan. Er wordt te weinig actie ondernomen vanuit politiek, politie en justitie ten aanzien van tweets met doodsbedreigingen. Bedreigers worden niet of nauwelijks aangepakt en-of gestraft”.

Wel is het zo dat het aantal rechercheonderzoeken naar de bedreigingen is toegenomen, maar exacte cijfers zijn er niet.
De vraag die de redactie opwerpt is: Moeten deze bedreigingen als normaal beschouwd worden, of moeten de verantwoordelijken aangepakt? Moeten we de bedreigers serieus nemen?
In elk geval blijkt dat het krijgen van een dreigement bijna altijd impact heeft. In mei verscheen bijvoorbeeld het bericht: “McClean stopt met Twitter na bedreiging. Sunderland-middenvelder James McClean heeft enkele doodsbedreigingen ontvangen nadat hij was opgeroepen voor het EK door Ierland-bondscoach Giovanni Trapattoni. De middenvelder had via Twitter laten weten dat hij erg blij was met de uitverkiezing”.

De makers van de Doodsbedreigingsite hebben zich tot doel gesteld het belang aan te tonen van een maatschappelijk debat over de diverse aspecten van deze doodsbedreigingen en roept het publiek op tot actie en discussie. In discussie gaan over een dreigtweet is mogelijk door in te loggen met een Twitter- of Facebook-account.

Zie op www.doodsbedreiging.nl (Website is opgeheven)

Interview met Anker op AT5 is te zien op: www.at5.nl (Interview is niet meer beschikbaar)