de geest is uit de fles!
In mijn laatste bijdrage op dit blog, ‘verbroken verbindingen’, schrijf ik:
“Je kunt rustig stellen dat er op dit moment met rasse sprongen een bewustzijn aan het ontwaken is, niet alleen in alle geledingen van zorg en welzijn, maar ook daarbuiten zoals in politiek, dat we de verkeerde weg zijn ingeslagen, en dat het de hoogste tijd is voor een herbezinning en verandering van koers.”
Dit moet ik bij deze rectificeren, want dit klopt niet, hier is de wens vader van de gedachten.
Er is sprake van een voorhoede, van ‘mens en bewustzijn’ hierover, de leden van de stichting Beroepseer bijvoorbeeld.
En er zijn voorbeelden, van aanpakkers in zorg en welzijn, die heel ondernemend en innovatief bezig zijn, op lokaal en kleinschalig niveau: https://www.uitzending.net/programma/Nederland-2/704-Aanpakkers_in_de_zorg.html
Absolute aanrader om naar te kijken: de uitzending van 26-12-2009, ‘Effe bij Moeder An’; Elma de Wolf in een buurt in Amsterdam West. Zij laat de kern zien, hoe simpel (en goedkoop…) het in wezen is. Laagdrempelig, kleinschalig, dichtbij… een pot eten op tafel.. zorg vanuit het hart, oftewel, met aandacht aanwezig zijn, present zijn… Hoe treffend ook gevonden: ‘Effe bij moeder An’… dat is de essentie..
Dit is voor mij een ideaal-beeld van hoe het kan zijn, zorg voor ‘mensen met een vlekkie’, zoals Elma de Wolf ze noemt.
Er zijn prachtige initiatieven van mensen uit zorg en welzijn die bij elkaar komen om elkaar te inspireren: Bijvoorbeeld Eigen Kracht: https://www.eigen-kracht.nl/
Ik ken van allerlei mensen die heel ondernemend bezig zijn. En heel creatief, bijvoorbeeld mbv sociale media, de ruimte zoeken om te ondernemen. Die kennis delen en de verbinding met elkaar opzoeken. Marketing en Welzijn..Voor veel mensen klinkt dit als vloeken in de kerk, maar ik denk dat marktgericht werken iets heel anders is dan productiegericht werken. Bij echt marktgericht werken is de centrale vraag: hoe tevreden is de klant… Als dit het leidende principe was geweest de laatste jaren in het land van GGz en Welzijn, zoals dat in het echte bedrijfsleven het geval is, dan was GGz en Welzijn allang hoog en breed failliet geweest… Dus ik zou zeggen: leve het ondernemerschap!
Zulke mensen: https://www.annekekrakers.nl/, ondernemers van geboorte, met een passie voor het vak, daar kunnen we er wat mij betreft veel meer van gebruiken…
‘Mensenzorg, een transitiebeweging’ in Rotterdam, een prachtig zelfstandig maatschappelijk initiatief van 15 mensen: https://transitiepraktijk.nl/files/brochure%20mensenzorg.pdf
Het Eigen Kracht manifest van de beweging ‘Amsterdam als Wikistad’, een initiatief van 20 Amsterdammers, ‘weg met Frankenstein, leve Wikistad!’: http://www.wikistad.nl. Over failliete praktijken en een mentale revolutie… (mooi manifest, doet me denken aan de Provo’s..)
Er is absoluut van alles gaande, op lokaal en kleinschalig niveau, midden in daar waar het gebeurt, op en vanaf de werkvloer zelf..
Dat is ook de enige manier waarop het kan gebeuren, in mijn ogen, daar moet het vandaan komen, en nergens anders van.
Maar het is nog lang niet zo dat dat breed aan ‘het ontwaken’ is, zeker niet op politiek en bestuurlijk niveau: de realiteit is gewoon en toch echt dat men daar nog in diepe slaap lijkt te verkeren, afgeschermd in hun ivoren torens als ze zich wanen. Maar dat neemt niet weg dat er professionals alom in den lande zijn, die wel klaarwakker en springlevend zijn. Die gaan staan voor hun vak, en alle creativiteit die ze hebben aanwenden om er iets moois en goeds van te maken.
En de motor van dit, deze niet meer te stuiten beweging ‘bottom up’, vanuit het primaire proces zelf, vanaf de werkvloer, vanuit de klei, deze geest die uit de fles is:
de ongekende kracht van beroepstrots…
Wat ik hierboven beschrijf, dat is eigenlijk de kern van waar mijn hele verhaal om draait: de sociaal ingenieur die de sociaal werker kan worden, als hij daarin ‘gaat zitten’, in de kracht van zijn beroepstrots. Maar nu: Eerst weer terug naar de lijn van het betoog wat ik van plan was te houden. Wat ik nu graag wil gaan beschrijven is de soort samenleving waar wij in leven. Van optimistisch vooruitgangsgeloof naar de worsteling om de complexiteit aan te kunnen. En hoe daardoor ook het hogelijk gewaardeerde sociale vermogen dat een mens tegenwoordig moet hebben, tegelijkertijd ook een uitsluitingsgrond is geworden, voor iedereen die daar niet kan beantwoorden.
wordt vervolgd.