Als je iets niet kunt veranderen

Recent kreeg ik van een nog actieve politieman ter kennisgeving de tekst doorgestuurd van een column die door Els Brekelmans, plaatsvervangend korpschef van de nieuwe eenheid Limburg was geplaatst op het Politie Intranet. Aangezien ik inmiddels met pensioen ben, kon ik niet zomaar iets met die column beginnen. Al lezende ontstond bij mij de indruk dat haar column duidelijke raakvlakken had met de beroepseer. Het heeft immers wel degelijk zin om je druk te maken over die dingen waar je actief invloed op kunt uitoefenen. Maar als je tegen windmolens en de bierkaai vecht, verspil je onnodige energie, aldus Els Brekelmans. Zij zoekt haar heil meer in het nemen van afstand van het onveranderbare, (her)vind je glimlach en ontspan met de wetenschap dat we alleen de zekerheid van de onzekerheid hebben.
De korpschef zegt hiermee in zoveel woorden dat verandering bij jezelf begint. En dat doe je binnen het politieberoep met eer en geweten.
Ik hoop van harte dat de collega’s de huidige reorganisatie goed doorstaan en dat ze na een aantal jaren kunnen zeggen: “het was de moeite waard.”

Na een paar gesprekken met mensen uit de organisatie kwam ik in contact met Els Brekelmans. Zij gaf vervolgens toestemming voor plaatsing van haar column op andere websites.

Hier volgt haar column:

Als je iets niet kunt veranderen

De zomerperiode is een mooie periode om te werken. Minder agendadruk, minder mails dus ruimte om veel de regio in te gaan. In deze column een (kleine) bloemlezing van deze activiteiten.

Districtelijke recherche (DR) Noord- en Midden-Limburg
Ik werd bijgepraat over ontwikkelingen. Onderwerpen waren de samenwerking met Roermond, de betekenis van het voorgenomen besluit om het cellencomplex in Roermond te sluiten, de aanhoudingen in een jeugdgroep in Blerick waarbij jongens in de leeftijd van 10 tot 18 overvallen pleegden. Een andere criminele jeugdgroep die daardoor even op een laag pitje werd gezet. De impact van de reorganisatie op de recherche, de eerste districtelijke stuurploeg.

Bezoek aan Landgraaf
De evaluatie van het SGBO Pink Pop en de kijk van de chef basiseenheid daarop. Rondgang operationeel leiderschap met de korpschef. Een grote opkomst van de DR in Roermond. Onderwerpen die aan bod kwamen, de gekozen werkplek en consequenties daarvan, het sluiten van het cellencomplex voerden de boventoon.

Bezoek aan de basiseenheid Venray
Een rondgang door het (gedateerde) politiebureau, de ontwikkelingen in het basisteam, de kermis die voor de deur stond. De ontvangst van de korpschef Gerard Bouman die op werkbezoek kwam.
Onderwerpen tijdens dit werkbezoek waren: de bureaucratie rondom de Progriszuil, de ontwikkelingen en het effect van de reorganisatie op de meldkamers en de servicecentra Maastricht en Venlo. Het gesprek met de centrale vertrouwenspersoon over veiligheid in de organisatie.
De reacties waren positief, de korpschef had echt aandacht. Sommige collega’s vonden wel dat hij er moe uitzag! Die middag was hij op de hoogte gesteld van het feit dat de bonden het overleg hadden afgebroken. Ja, dan gaat je gezicht tekenen! De impact van dit bericht voor je bedrijf met 65.000 medewerkers. Medewerkers die al lange tijd onzeker zijn. Er waren al zoveel hobbels genomen. Ik werd (persoonlijk) geraakt door de berichten in de kranten. De kop: Nationale politie komt afspraken niet na! De regionale politiechefs en de afdeling HRM zouden teveel vrijheid krijgen. Stelselmatig zou de politietop eerder gemaakte afspraken negeren. Her en der zouden er nog mensen op bepaalde posten benoemd worden, dure inhuur van externen.

Uiteraard kan ik niet voor heel politie Nederland spreken, maar in Limburg gebeurt dit echt niet. Wij houden ons aan onze afspraken, niemand is op een positie benoemd. Alle verplaatsingen die er zijn geweest (en nog komen) zijn op tijdelijke basis. Van iedereen is de uitgangspositie vastgelegd. We moeten de zaak aan de gang houden, mensen gaan met pensioen en er zijn loopbaanafspraken gemaakt die we na willen blijven komen. Door de duur van de reorganisatie kan ik mij voorstellen dat het gevoel is dat mensen op die plaatsen thuis horen. Door alle hobbels zijn we flink uit de tijd gelopen en ik ben bang dat we in 2014 nog niet iedereen op zijn of haar plek hebben zitten.

Ik wens Gerard Bouman en de voorzitters van de bonden veel wijsheid toe om zo snel mogelijk uit deze impasse te komen in het belang van al onze medewerkers. Medewerkers die willen weten waar ze aan toe zijn, waar ze geplaatst gaan worden, dat ze stappen vooruit mogen maken in plaats van geremd te worden om het politiewerk verder te ontwikkelen, om nieuwe teams te mogen bouwen, elkaar te leren kennen en met plezier naar het werk komen. Soms ben
ik jaloers op het bedrijfsleven. Microsoft kondigde in juli 2013 aan te gaan reorganiseren. Een bedrijf van ruim 90.000 medewerkers in diverse landen. In december 2013 wil men klaar zijn omdat de toekomst van het bedrijf op het spel staat.

Dit is mijn tweede grote reorganisatie. Uit die ervaring blijkt dat wij jaren nodig hebben! Toch ben ik blij met deze werkgever. Het is niet alleen geld wat telt, baangarantie in deze tijd zorgt dat we ‘s avonds rustig kunnen slapen. Dat is heel wat waard! En als ik dan deze tekst lees kan ik weer glimlachen.
Als je iets niet kunt veranderen, waarom zou je je er dan druk over maken? Dat klinkt voor de hand liggend, maar hoe vaak doen we het stilletjes, of minder stilletjes, toch? Het heeft echt alleen zin om je druk te maken over die dingen waar je actief invloed op uit kunt oefenen. Al het andere is zo, net als het opkomen van de zon in de ochtend. Ben je het ergens niet mee eens en kun je invloed hebben op de uitkomst? Zet je dan schrap en doe alles wat je doen kunt. Maar heb je zelf geen invloed op iets, maar ken je mensen, die dat wel hebben? Spreek hen dan aan. Maar vecht vooral niet tegen bierkaaien en windmolens, want het kost je bergen energie en de opbrengst is niet meer dan frustratie. Het is heel bevrijdend om de kunst te leren van het vrede hebben met het onveranderbare. Neem afstand, (her)vind je glimlach en ontspan met de wetenschap dat we alleen de zekerheid van de onzekerheid hebben. En van zekerheid… daar houden we van!

Els Brekelmans
15 augustus 2013