DWDD als voorbeeld: een onbevangen blik
De tv-kijker maakte het onlangs maar liefst twee keer in een week mee. “We maken van de studio even een kleine tentoonstelling”, legt Matthijs van Nieuwkerk uit. “We gaan kijken naar schilderijen van Mark Rothko. Met gasten aan tafel. We nemen er de tijd voor. Als het bevalt, gaan we het vaker doen?” En eerder die week: “We hebben Leona Philippo gevraagd een duet te zingen met een overleden icoon, Marvin Gaye. Technisch kan het. We weten niet hoe het uitpakt, maar als het werkt en het een succes is, gaan we ermee door”.
Ik kan me voorstellen dat op een gelijke wijze “Guilty Pleasures” definitief een plek in het programma heeft gekregen. En dat een enkel gastoptreden van Robbert Dijkgraaf in DWDD geleid heeft tot een meermalig college over een wetenschappelijk onderwerp van een uur, op prime time nota bene.
Maar laten we van de vroege avond van 19.00 tot 20.00 uur dat DWDD te zien is, eens gaan naar de gemiddelde werkdag van 9.00 uur tot 17.00 uur. Heb je je manager ooit wel eens horen zeggen: “laten we dit idee maar eens gaan uitvoeren, ik kan niet precies voorspellen hoe het uitpakt, maar als het goed bevalt gaan we daar zeker meer werk van maken”? Het gebeurt maar zelden, zozeer zit de gemiddelde manager met plan-do-check-act kabels vastgesnoerd gevangen in zijn targets, waardoor risico nemen (iets kan weleens niet lukken) buitengesloten wordt.
Wat in dit tv-programma gebeurt, is wezenlijk anders dan wat we in de dagelijkse organisatie-gevangenis vaak meemaken. In het tv-programma wordt iets namelijk vanuit onwetendheid improviserend uitgeprobeerd, waarna de context (wel of geen enthousiasme) bepaalt of iets doorgaat of niet. De nieuwe situatie die ontstaan is laat je als het ware spreken en beslissen. En dat is toch heel iets anders dan wat in organisaties gebruikelijk is. Dan is een programmamanager of plannenmaker de baas die op basis van schijnzekerheid hooghartig een plan nietsontziend uit laat rollen over de “onderdanige” context.
Kijkend naar DWDD is daarom te pleiten voor de act-check-do-plan reeks. Het zorgt voor een onbevangen blik voor wat komen gaat met daarin besloten de hoop en de wens verrast te worden. Regelmatig kan iedereen tussen 19.00 en 20.00 uur zien dat het werkt. Laat DWDD daarom voor veel teamleiders, afdelingshoofden en managers een voorbeeld zijn.
Marc Oskam is auteur van Venijn in de start, boek voor leidinggevenden. http://www.trias-o.nl/boek/
Deze column is ook te lezen op www.nieuworganiseren.nu (site is niet meer actief).