Slow Care, stilstaan bij zorgverlening
Geïnspireerd door het nieuwe blad “Slow Management”, kreeg ik de geest en heb het volgende aan het scherm toevertrouwd. Wie herkent dit en ervaart dit als een beweging die navolging verdient?
Verpleegkundige zorg anno 2007 kenmerkt zich door termen als transparantie, productie, kwaliteit, protocollen, prestatie-indicatoren, werkdrukbeleving en multidisciplinair zorgaanbod. Haast, snelheid, dynamiek en verandering voeren de boventoon, aangezwengeld door beleidsmakers die steeds meer inkaderen en laten meten. Een groot deel van de verpleegkundigen zal zich in dit beeld herkennen. Daarom is het tijd voor een ander signaal, een nieuwe beweging.
Onder de term Slow Care, wordt een organisatie van zorg verstaan, waarin de volgende begrippen een belangrijke plaats innemen:
• Kwaliteit, een tot containerbegrip verworden woord, waar iedereen iets anders onder verstaat. Stop de drang naar het zoeken van definities en cijfers om de kwaliteit van de zorg die tussen een patiënt en zorgverlener tot stand komt te meten. Laat de ervaring van patiënt en professional spreken en geef hen het vertrouwen en de verantwoordelijkheid om kwaliteit tot stand te brengen. Laat het zorgen voor mensen aan hen over, spreek professionals aan op hun vakmanschap en faciliteer hen met de best toepasbare instrumenten ter ondersteuning.
• Diepgang, in het vak en in de relatie tussen professional en patiënt en professionals onderling. Diepgang die ontstaat door de essentie van het vak te onderzoeken en steeds te willen verbeteren op basis van inhoudelijke argumenten en niet op basis van efficiëntie of financiële prikkels. Hier wordt de relatie tussen wetenschap en praktijk dagelijks doorleefd.
• Authenticiteit, de professional kan en wil zichzelf zijn, kent zichzelf en weet wat zijn of haar toegevoegde waarde is. Ziet zichzelf als belangrijkste instrument om het vak uit te kunnen oefenen en maakt gebruik van de eigen sterke kanten en innerlijke kracht en gedrevenheid. Is steeds op zoek naar wat in het vak energie geeft en gebruikt dit om het goede te doen.
• Gezamenlijke verantwoordelijkheid, door professionals ervaren en serieus genomen, om datgene te doen wat van hen wordt verwacht. Geen ingewikkelde controlesystemen als tijdschrijven, accreditaties of kwaliteitssystemen die van bovenaf worden opgelegd, maar samenwerken aan een vooraf bepaald resultaat voor en met de patiënt.
• Bottom-up, de professional zelf is in the lead. Hij of zij kent het vak, kent de omgeving en kent de recente stand van de wetenschap. Op basis daarvan vinden ontwikkelingen plaats die nodig zijn om inhoudelijk beter te worden.
Voorbeelden:
• Zorg voor terminale patiënten in een hospice
• http://www.slowmanagement.nl/ (Website bestaat niet meer). Zie De Limes: https://www.delimes.nl/slow-management