PROFESSIONALS KOM IN AKTIE!
Werkgevers in de zorg willen hun medewerkers meer vrijheid geven om zelf te bepalen hoe ze de zorg voor de zorgvragers willen inrichten. Dat is een positieve ontwikkeling waar verpleegkundigen en verzorgenden zouden op moeten inspringen. “Wij willen”, aldus Aad Koster, directeur van Actiz, de koepel van verpleeg- en verzorgingshuizen en een aantal thuiszorgorganisaties, “professionals meer ruimte geven”. Hij pleitte ervoor dat de professionals en mantelzorgers elkaar meer moeten zien als partners, maar om dat doel te bereiken moeten de zorgverleners wel anders gaan werken.
Het lijkt mij een behoorlijke stimulans om als verpleegkundigen en verzorgenden binnen hun instelling en richting de opleiding in actie te komen om meer ruimte op te eisen voor zelfstandig professioneel handelen, om zo mee te werken dat de zorgvrager meer en meer centraal komt te staan. Dit is geen gunst, maar een recht. Dat recht van de zorgvrager dient zich te vertalen dat de professionals hun beroep optimaal moeten kunnen uitoefenen en dat dit niet tegengewerkt wordt door allerlei belemmeringen.
Verpleegkundigen en verzorgenden zijn een grote beroepsgroep binnen de gezondheidszorg en kunnen een machtsfactor zijn waar rekening mee dient te worden gehouden. Laten we eens kijken naar onze geschiedenis waar we mannen en vrouwen tegenkomen die tegen het gangbare ingingen en met succes.
Hoe zou de zorgverlening er gaan uitzien wanneer verpleegkundigen/verzorgenden samenwerken met de zorgvrager en de mantelzorger en zij samen een team vormen? Hoe zou de zorgverlening er uitzien wanneer de zorginstelling geleid zou worden door een: raad optimale zorg- en dienstverlening? Een raad bestaande uit zorgvragers, mantelzorgers, professionals, behandelaren, managers en leden van de raad van bestuur? Hoe zou de gezondheidszorg er landelijk uitzien wanneer er een beroepsorganisatie ontstaat: Beroepsorganisatie Optimale Zorg- en Dienstverlening? Zijn dat niet de vragen die ertoe doen? Wanneer we deze vragen als professionals serieus nemen, biedt dat dan geen openingen naar zorgvragers, mantelzorgers, behandelaren, management en raden van bestuur om gezamenlijk op afdelingsniveau en instellingsniveau de handen ineen te slaan; om ons gezamenlijk in te zetten voor professionele zorg en diendtverlening? Dit niet als gunst voor de zorgvrager, maar als een recht!
Binjamin Heyl