Op de kunstacademie kreeg Phil Hansen een tremor aan zijn hand die hem belette nog langer pointillistisch te tekenen en schilderen, zijn lust en en zijn leven. Pointilleren is een schilderstechniek waarbij beelden worden gevormd door kleine stippen op papier of doek. Hansen was er kapot van en verliet de academie. Een paar jaar later besefte hij evenwel dat hij de kunst niet kon verlaten en bracht hij een bezoek aan een neuroloog. Van hem kreeg Hansen te horen dat hij een blijvende zenuwbeschadiging had. Maar de neuroloog deed ook een simpele suggestie: Omarm het trillen… en stijg er bovenuit.

En dat deed Hansen. Hij vertelt hoe hij dat heeft gedaan en hoe zijn artistieke horizon volledig veranderde: “Kijken naar beperkingen als bron van creativiteit heeft mijn levensloop veranderd. Beperkingen zijn misschien wel de meest onwaarschijnlijke plek om creativiteit aan te boren, maar misschien is een van de beste manieren om onszelf uit een sleur te halen het omvormen van begrippen en het tegen het licht houden van erkende normen. En in plaats van elkaar aan te raden de koe bij de horens te vatten, kunnen we misschien elke dag tegen onszelf zeggen de beperking te vatten”.

Hansen bevestigt een oude boeddhistische wijsheid, die luidt dat je van je zwakke punt je sterke punt kunt maken. Ook Goethe wist hiervan. Hij schreef in 1802: “In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister. In de beperking toont zich pas de meester”. Of zoals Hansen zegt: “We moeten eerst begrensd worden, om grenzeloos te kunnen worden”.

Video (Ted Talk) Embrace the shake. Nederlandse ondertiteling, plus transcriptie, door Valerie Boor.
Duur: 10 min.