Komende vrijdag 26 januari 2018 houdt hoogleraar Mark Bovens de eerste Participatielezing. Bovens is hoogleraar Bestuurs- en Organisatiewetenschap aan de Universiteit Utrecht en lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). De Participatielezing wil een antwoord geven op de vraag hoe we rekening kunnen houden met de beperkingen van het denkvermogen en doenvermogen van burgers.

Met collega’s Anne-Greet Keizer en Will Tiemeijer bij de WRR publiceerde Bovens in 2017 het rapport Weten is nog geen doen.. Bovens: “De lijn van dat rapport is dat er meer aandacht moet zijn voor de grenzen aan het doenvermogen van mensen. Bij het maken en uitvoeren van beleid moeten overheden zich meer realiseren dat je niet eindeloos een beroep kunt doen op het doenvermogen. Mensen kunnen niet telkens in actie blijven komen, aanvragen doen, keuzes maken, controleren. Daar is een einde aan. Zeker als mensen te maken hebben met stressvolle omstandigheden in hun leven doordat ze bijvoorbeeld hun baan kwijt zijn, in de schulden zitten, een kind hebben gekregen of gaan scheiden. Dan hebben ze aandacht nodig voor andere dingen en niet ook nog ruimte om heel goed te letten op wat de overheid van ze vraagt. En in Nederland is het nu zo geregeld dat juist op moment dat het leven tegenzit, je te maken krijgt met allerlei formulieren, instanties en regelingen”.

Het is dus nodig, aldus Bovens, dat sociaal werkers tijdens de uitvoering van hun vak zich realiseren dat mensen die in de problemen zitten, niet meteen op de toppen van hun rationele vermogen kunnen presteren. Verlang dat dus ook niet van ze.

Eerste Participatielezing

De lezing wordt gehouden in Partycentrum Ottone, Kromme Nieuwegracht 62 te Utrecht op vrijdag 26 januari 2018. Aanvang 15.00 uur.
De organisatie is in handen van Movisie, het departement Bestuurs- en Organisatiewetenschap (USBO) van de Universiteit Utrecht en het Platform voor Sociale Vraagstukken. Marcel Ham, hoofdredacteur van Sociale Vraagstukken is dagvoorzitter. Deskundigen en studenten van de USBO denken mee of reageren op het verhaal van Mark Bovens.
De lezing vindt plaats in het kader van het tienjarig bestaan van Movisie, instituut voor kennis en aanpak van sociale vraagstukken

Inschrijven en meer info bij Movisie: https://www.movisie.nl/artikel/aandacht-doenvermogen-volgende-stap

Rapport Weten is nog geen doen. Een realistisch perspectief op redzaamheid, WRR, 24 april 2017: www.wrr.nl

In gesprek met burgers over de uitvoering van de participatiewet in Apeldoorn

Totnutoe is onderzoek gedaan naar allerlei aspecten van de Participatiewet, maar nauwelijks naar wat mensen om wie het gaat zelf (onder)vinden sinds invoering van de wet in januari 2015. De Rekenkamercommissie van Apeldoorn heeft dat wel gedaan en is op zoek gegaan naar het verhaal van dertig burgers die op een of andere manier te maken hebben, of in het recente verleden gehad hebben met de Participatiewet. Er zijn ook gesprekken gevoerd met klantmanagers en leden van een managementteam.

De resultaten van het onderzoek zijn beschreven in het rapport: “Je trekt toch altijd aan het kortste eind”. Aan het slot zijn zeven verhalen van mensen die de commissie gesproken heeft integraal opgenomen, zodat de lezer ook kennis kan nemen van de samenhang binnen de verhalen en zich een juist beeld kan vormen van de wijze waarop de gesprekken zijn gevoerd. Op basis van het rapport zal de Rekenkamercommissie advies uitbrengen aan de gemeenteraad.

“Je trekt toch altijd aan het kortste eind” begint met een citaat van een geïnterviewde:

“Je trekt hoe dan ook altijd aan het kortste
eind. Je begint gewoon niks. Je kan op je kop
gaan staan. Je kan… nou het maakt niet uit
wat je doet. En dat vind ik machtsmisbruik. Dat
is denk ik een goed woord. Machtsmisbruik. En
dat heeft alles te maken met dat
ontmoedigingsbeleid. Je staat onder curatele.
Zo voelt dat aan in de praktijk. Ten eerste heb
je helemaal niks meer te vertellen. Ten tweede
kan je ook helemaal niks meer. Want met zo
weinig geld kan je alleen maar overleven. Je
kan alleen maar alles betalen om je dak boven
je hoofd te hebben. En als er dingen fout gaan
die echt aan de kant van de gemeente te
vinden zijn, dan is het gewoon met de botte
bijl er door heen en jij trekt altijd aan het
kortste eind.”

Klik hier voor “Je trekt toch altijd aan het kortste eind”, Rekenkamercommissie Apeldoorn, januari 2018: https://beroepseer.nl