Gerrit Breeuwsma vindt dat je zg. zeikerds nodig hebt om bepaalde zaken in het onderwijs aan de kaak te stellen. In een column van de Ukrant – onafhankelijk nieuwsmedium voor academisch Groningen – gaat hij in op het boek Het bezwaar van de leraar. Hoe slecht beleid de Nederlandse school vernielt van Ton van Haperen^*) dat gaat over de teloorgang van het middelbaar onderwijs en in het bijzonder van de traditionele vakdocent.

Breeuwsma vindt het een aardig boek: “Maar toen ik er met mensen uit het onderwijs over sprak, was niet iedereen enthousiast. ‘Hij zegt dit al twintig jaar en er is niets veranderd’, wist iemand, maar dat leek me niet een sterk argument tegen Van Haperen.

Een ander had de auteur een keer ontmoet op een symposium en vond hem ‘een zeikerd en een ijdeltuit’. Ik geloof het graag (de ijdelheid schemert ook door de pagina’s van het boek), maar ik denk eerlijk gezegd dat je juist zeikerds nodig hebt om dit soort boeken te schrijven.

Zo’n boek zou er ook over het universitaire onderwijs geschreven moeten worden, dacht ik toen ik het uit had. Ik heb zelfs even overwogen om me er aan te wagen (ik ben er zeikerd genoeg voor), maar dat hoeft niet meer, want het boek is er al: Genadezesjes. Over de moderne universiteit van Eelco Runia.^**)

Laat je niets wijs maken door hen die Runia al op voorhand een zeikerd vinden. Want het is een belangrijk boek, met veel zinnige kritiek. ‘Iedereen met hart voor het onderwijs zou het moeten lezen’, zo werd Van Haperens boek aangeprezen en dat geldt ook voor Genadezesjes”.

Lees de hele blog van Gerrit Breeuwsma: Zeikerd, Ukrant, 25 juni 2019:  www.ukrant.nl/zeikerd

*) Het bezwaar van de leraar, Ton van Haperen, Amsterdam University Press, 2018: https://beroepseer.nl

**) Genadezesjes, Eelco Runia, Uitgeverij Atheneum, 2019: www.singeluitgeverijen.nl