Het Engelse Dagblad The Guardian heeft onderzoek gedaan naar academici met psychische problemen. Academici, promovendi en onderdirecteuren stellen de universiteit verantwoordelijk voor hun conditie. Zware werkdruk, gebrek aan steun en alleen staan zijn de voornaamste oorzaken.
Tweederde van de meer dan 2.500 academici reageerden op de vragen. Hoofddocenten en medewerkers tussen 55 en 64 jaar legden vooral het verband tussen werk en conditie.
De helft van de academici van de UK en overzeese gebiedsdelen vindt dat de werkdruk invloed heeft op hun geestelijke gezondheid. 44 Procent van de degenen die reageerden tussen de 25 en 64 jaar zegt dat gebrek aan steun vooral een oorzaak is.

Net iets minder dan de helft van de respondenten voelt zich alleen staan, anderen maken zich zorgen om de “intimiderende cultuur”, de onzekerheid over hun baan en de lange werktijden. De druk om te publiceren wordt door meer dan een derde van de 25 tot  34 jarigen gevoeld.

Onderzoek naar de geestelijke gezondheid van academici is niet veel verricht. Er zijn landelijke cijfers uit 2012 die uitwijzen dat 0,2 procent een psychisch probleem had.
Andere onderzoeken waren speciaal gericht op stress en welzijn van academisch personeel. Personeel van universiteiten is meer gestresst is dan de gemiddelde Britse werker. Het probleem is ook erger geworden in de afgelopen jaren.
Het onderzoek van de Guardian stuitte ook op een verschil in leeftijd en soorten instelling.

Onredelijke eisen van het management

Gevoelens van alleen staan komen vooral voor bij promovendi – 64% – en bij de 18 tot 34 jarigen, terwijl hoofddocenten en degenen boven de 45 jaar vinden dat onredelijke eisen van het management een belangrijke oorzaak zijn van hun geestelijke gesteldheid.

“Van ons academici van de 21ste eeuw wordt het onmogelijke verwacht” aldus Rosie Miles, hoofddocent Engels op de Universiteit van Wolverhampton: “Het is eenvoudigweg niet mogelijk om effectief onderzoek te doen, goed les te geven, de eindeloze administratieve eisen in te willigen, fondsen aan te schrijven voor subsidies, altijd beschikbaar te zijn voor studenten, werk na te kijken en een verstandig, gebalanceerd leven te leiden”.

Sally Hunt, algemeen-secretaris van de UCU – University and College Union – zegt: “Veel academici en ondersteunend personeel staan onder te zware druk. We weten dat deze mate van stress op het werk veel schade kan aanrichten aan de geestelijke en lichamelijke gezondheid.
Bezuinigingen, toegenomen werkdruk en steeds hogere verwachtingen van studenten en ouders die veel meer moeten betalen voor de studie, het wordt waarschijnlijk nog erger”.

Een onderzoek op kleine schaal op universiteiten in 2008 wees uit dat de vraag naar hulp bij psychische problemen in het hoger onderwijs significant toegenomen was sinds 2003. Hoewel er binnen en buiten de instellingen adressen zijn waar men hulp kan inroepen, is de vraag of dat voldoende is.
Tina Abbott, counselor van de Universiteit van Cardiff: “De problemen strekken zich uit van werkdruk tot moeilijke relaties met collega’s of managers en het moeten leven met onzekerheid en snelle veranderingen”.

Universiteiten behoren de problemen serieus te nemen

Ruth Grant, hoofd counseling van de Brunel-universiteit zegt dat ze een toename ziet van personeel dat hulp zoekt voor psychische problemen en dat komt voor een deel omdat de universiteit opener is geworden in het aanbieden van hulp.
Universiteiten behoren de uitkomsten zeer serieus te nemen, zegt Grant: “De getallen laten zien hoe het toegaat op sommige universiteiten, wat de oorzaak is van de meer dan normale stressniveaus. Als het personeel niet gelukkig is heeft dat directe invloed op de studenten.
Voor een deel is de oorzaak dat universiteiten bloot staan aan vele veranderingen, de doelen veranderen steeds.
Mensen voelen de grond onder hun voeten wegzakken, hun gevoel van veiligheid schommelt heen en weer door de veranderingen die zonder hun te raadplegen worden doorgevoerd. Ze hebben er geen controle over”.

Meer mannen – 59% – dan vrouwen – 45% – zeggen dat ze nergens last van hadden totdat ze de academische wereld waren binnengetreden. 68% Procent van de respondenten – hoogleraren en hoofddocenten hadden geen problemen voordat ze op de universiteit kwamen.
Promovendi en onderzoekers hadden waarschijnlijk daarvoor al problemen.

Ben Rich van de Monash-universiteit in Australië die leed aan depressies zegt dat de druk van het hedendaagse academische leven “verborgen geestelijke problemen als depressie versterkt. Er is een soort dissonantie die zich ontwikkelt op de universiteiten, waarbij degenen die aanleg hebben voor diep en grondig onderzoek van onderwerpen het gevoeligst zijn voor de paradoxen van het systeem die het bereiken van het gestelde doel verhinderen”.

Meer dan de heft van de academici zegt dat de problemen hun carrière heeft geblokkeerd. Vooral degenen in de leeftijdsgroep van 45 tot 55 jaar. En bijna allemaal zeggen ze dat hun gezien en hun sociale leven eronder te lijden hebben.

Overworked and isolated – work pressure fuels mental illness in academia, door Claire Shaw, The Guardian, 8 mei 2014: www.theguardian.com

Klik hier voor de uitkomsten van het onderzoek van The Guardian.