Freelance fotografen werken tegenwoordig tegen tarieven die ruim dertig jaar geleden al hoger waren. De waardering voor goede fotografen bij dagbladen is momenteel ver te zoeken. Ze krijgen steeds minder betaald en kunnen niet meer rekenen op een fatsoenlijke beloning
Villamedia, vakblad en website voor de journalistiek, heeft een brief gepubliceerd die free-lance fotograaf Reyer Boxem stuurde naar de krant waarvoor hij 26 jaar heeft gewerkt, het Dagblad van het Noorden. Met pijn in zijn hart neemt hij afscheid en hij legt uit waarom hij ermee ophoudt.

Enkele passages uit de brief van Reyer Boxem:

Weer andere verslaggevers van de krant vonden het helemaal niet meer nodig om een fotograaf “te bestellen” en deden beeld en tekst gewoon helemaal zelf. En schoten er een nietszeggend filmpje bij, voor op de site. Bewegend beeld, daar klikken mensen op, zo werd ons verteld. Misschien konden we zelf, als we ergens dan tóch waren, ook eens een filmpje schieten. Leuk. Daar zouden we dan een paar extra euro voor krijgen.

Wij, een verzameling noordelijke fotografen van wie elk jaar wel foto’s bekroond werden bij de Zilveren Camera (dit jaar werd DE Zilveren Camera zelfs gewonnen door Kees van de Veen uit Haren, ooit ook stagiaire bij het Dagblad van het Noorden) hadden op onze beurt ook wel een idee: het product beter maken door het beeld op een superhoog niveau te houden zodat mensen misschien alleen al dáárom een reden zouden hebben om de krant te kopen. Als je product slecht loopt ga je het product niet slechter van kwaliteit maken, was onze gedachte.

Dat idee werd niet overgenomen. In een bijeenkomst met fotografen op een mooie dinsdag in 2019 over een nieuw freelancerscontract dat aanstaande was schermde de hoofdredacteur van het Dagblad van het Noorden trots met een mooie spread over het internationale festival Eurosonic / Noorderslag die de krant dat weekeinde toch maar even door een echte fotograaf had laten maken. Hij vergat daarbij te vermelden dat notabene hijzelf , en in zijn kielzog een tiental journalisten met vrijkaartjes, de hele week avond aan avond zélf foto’s hadden staan maken van de concerten voor de website, inclusief de recensies. Vormloze baggerwerkjes ontsierden de pagina’s maar hey: ’t kostte ook mooi niks. De lezer zou het wel pikken, of erger: het verschil niet zien.

Ik geloof dat er bij die bijeenkomst iets in mij knapte, om het maar even dramatisch uit te drukken. Iets wat ik al een tijd vermoedde, namelijk dat deze liefde niet meer van beide kanten kwam, bleek bewaarheid. Ik hield ontzettend van de krant, maar de krant hield niet meer zo van mij. Dat inzicht kwam laat,  zou je kunnen zeggen. Liefde, zegt men, maakt een beetje blind. Het tarief bleef onveranderd (laag), en de vergadering werd gesloten.

Ik merk aan mezelf dat ik er moedeloos van word, meer dan voorheen bij vergelijkbare situaties over geld en de immer en overal dalende tarieven. Ik begin ook te twijfelen aan mezelf: wil ik eigenlijk hier wel mee doorgaan? Wordt het niet tijd deze opdrachtgever vaarwel te zeggen en de eer aan mezelf te houden? Heb ik nog genoeg andere opdrachtgevers om de huur van te betalen?

Lees de hele brief: Afscheidsbrief aan het Dagblad van het Noorden. Reyer Boxem wil de afkalving niet langer aanzien, Reyer Boxem, Villamedia, 17 mei 2021: www.villamedia.nl/artikel/afscheidsbrief-aan-het-dagblad-van-het-noorden-reyer-boxem-wil-de-afkalving-niet-langer-aanzien

Een van de reacties op de brief:

Zo herkenbaar. Tarieven die 35 jaar geleden al beter waren! Hoofdredacteuren roepen al 15 jaar lang dat journalisten ook best een plaatje kunnen maken. Er is toch niemand die het verschil ziet. Dapper om dit statement te maken. Wellicht gaan journalisten nu ook nadenken, zij zijn namelijk hierna aan de beurt. Hoofdredacteuren kunnen niet anders, denken ze, het systeem toch?
Succes Reyer! Het gaat je veel opleveren.