Aan de bestuursleden van platform V&VN^*) 

Lieve collega’s ,

De afgelopen jaren heb ik de eer gehad om met jullie te mogen samenwerken als bestuur van een groot platform. En ik kan niet anders zeggen dat ik het met veel plezier en passie heb gedaan. We hebben geprobeerd om als team voor de zorg te gaan staan en het goede goed te doen voor onze patiënten en collega’s.

Desondanks probeerde ik altijd kritisch te zijn en te kijken naar ons handelen. In welke stroming we moesten meegaan en welke niet. Het was voor ons allemaal duidelijk dat er binnen V&VN zaken niet klopten. Deze zaken goed duiden en er woorden voor vinden was een grote opgave. We haalden onze schouders op en gingen een eigen weg, welke zeer goed werd ontvangen door onze achterban.

Tot 5 juni 2019 er een radiostilte kwam vanuit mijn kant naar jullie toe. Onze beroepsvereniging bleek een wetsvoorstel (Wet Big II) te hebben ingediend dat grote gevolgen zou hebben voor het volledig verpleegkundig en verzorgend beroep. Zo ook zou het werk dat wij zo liefdevol hadden opgebouwd direct in gevaar komen. Ik heb er voor gekozen om een strijd in te stappen met het actiecomité BIG II in de overgang om deze wet te stoppen. Hiervoor moest ik hardop gaan duiden wat er binnen de vereniging gebeurde. Uit respect voor jullie en omdat het ging om een veel groter geheel dan alleen ons platform, heb ik het bestuur hier buiten gehouden. Jullie integriteit mocht niet ter discussie komen te staan door mijn toedoen. Het werk dat verzet werd door het actiecomité kon nauwlettend in de media worden gevolgd.

Hoe ik deze zomer heb doorgebracht is met geen pen te beschrijven. Dag en nacht is er (door velen) gewerkt om de waarheid naar boven te halen, om te duiden, vragen te stellen, informatie te verzamelen en om woorden te vinden voor de gehele beroepsgroep. En veel van onze vragen zijn nooit beantwoord. Deze actie heb ik onderschat. De lagen die naar boven zijn gehaald gingen dieper dan ik had verwacht. En natuurlijk was V&VN niet blij met wat er naar boven kwam. Dat heb ik geweten. De dreiging naar mij en collega’s was niet van de lucht. Het werd duidelijk dat wij onze mond moesten houden, althans dat werd getracht. Het heeft geleid tot een diepgaande crisis met sociale media verboden voor V&VN-medewerkers, en het inhuren van een duur communicatiebureau met als gevolg het aftreden van het voltallig bestuur en de directeur. Toch gaf dit ook een stukje hoop dat het zou leiden tot verandering, tot respect naar de volledige beroepsgroep.

Helaas moet ik nu de conclusie trekken dat deze verandering niet is ingezet. Het oude denken blijft op de deur kloppen. De macht van enkele personen op een groep volgers. Het is een illusie om te denken dat er binnen onze vereniging een opening bestaat voor een dialoog. Over de dialoog schreef ik ooit een open brief aan V&VN: https://beroepseer.nl/blogs/brief-met-reactie-van-verpleegkundigen-op-uitnodiging-van-vvn-voor-overleg-over-wet-big-ii-en-overgangsregeling/ Deze brief was eerst verstuurd aan de directeur van V&VN voor die openbaar werd. Ik heb hier nooit een fatsoenlijk antwoord op mogen ontvangen.

Ook nadat bekend werd dat de wet van tafel is, kwam er geen verandering. V&VN is druk bezig om zijn identiteit te zoeken en gaat aan de andere kant door met bekijken hoe ze hun macht kunnen verdedigen. Logisch ook, het hiërarchisch denken zit diep geworteld. En kritiek wordt niet gezien als feedback. Geeft zelfs niet een glimp van reflectie. Je zou denken dat er twijfel zou moeten zijn bij ze: hebben we eigenlijk wel iets goed gedaan en moeten we niet alles onder de loep gaan nemen zodat we weer vanuit zorg kunnen organiseren?

Ik wil wel vanuit zorg organiseren, op mijn werk, vanuit beroepseer en vanuit de stichting in oprichting die er nu is, Stichting Voor de Zorg (www.stichtingvoordezorg.nl). En daarmee moet ik V&VN gaan loslaten. Hun patronen en kaders zijn niet de mijne en brengt mij in posities waar ik niet wil staan. Ik weet te veel.  En daarmee laat ik, met heel veel pijn in mijn hart , jullie als platform los. Per direct leg ik mijn functie neer als bestuurslid van dit platform V&VN. Jullie verdienen een collega die met hart en ziel alles onder de loep gaat nemen en gaat vechten voor het bestaan van onze achterban. En dat gaat lukken. Weinig platforms hebben zoveel daadkracht en geweldige mensen om zich heen als deze sectie.  Onze artsen hebben zich weinig uitgesproken over de Wet Big II, bij anderen specialismen gebeurde dat wel.  Desondanks weet ik dat er een gigantische waardering is naar de verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten. Jullie hadden al een plek veroverd en daar verandert dit verhaal helemaal niets aan.

Tot slot kan ik alleen maar meegeven van waaruit ik had willen werken bij V&VN.

“Zorg is er zijn met en er zijn voor de behoeftige ander die is aangewezen op hulp. Het gaat om een betrekking, een relatie, tussen mensen van wie de een deskundigheid heeft en waar de ander een beroep op doet. Om redenen die afhankelijk zijn van de omstandigheden die sterk kunnen variëren. Dat is de kern. En al het andere (beleid, bestuur, politiek, systemen, financiering, verantwoording) zou erop gericht moeten zijn om die relatie te optimaliseren. Pas in de relatie kan blijken wat het goede is om te doen, wat zorg betekent voor die ander. Het houdt niet op bij het medische verhaal. Het is de kunst van het waarnemen van zorg in het geheel. Binnen de zorgsector is te weinig nagedacht over wat zorg in essentie is. Door zorg te zien als dienstverlening in plaats van hulpverlening, wordt geen recht gedaan aan de complexiteit van zorg.”

Het gaat jullie allemaal goed. Blijf kritisch. En wie weet tot snel.

Met een warm hart en een diepe buiging naar jullie allen,

Nienke

Noot
^*) V&VN =  Vereniging voor Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland.
Zie: Verpleegkundige adviesraden krijgen eigen platform bij V&VN: www.venvn.nl/Berichten/ID/1662085/Verpleegkundige-adviesraden-krijgen-eigen-platform-bij-VVN (artikel is niet meer beschikbaar)

V&VN VAR: www.venvn.nl/afdelingen/var/